Historia bez cenzury 5. PRL bez trzymanki

Po raz trzeci już sięgnąłem po książkę z serii Historia Bez Cenzury, tym razem jest to część 5 – I straszno, i śmieszno – PRL. Ponieważ czytałem już wcześniejsze części napisane przez Wojciecha Drewniaka mniej więcej wiedziałem czego mam się spodziewać jeżeli chodzi o styl i konstrukcje książki. Poprzednie części przypadły mi do gustu i tym razem też się nie zawiodłem chociaż byłem bardzo ciekaw jak autor weźmie się za PRL, którego trochę, ze względu na mój wiek pamiętam. Wyszło jak zwykle w tej serii lekko i smakowicie. Autor ma talent do pokazywania historii w taki właśnie sposób, bez naukowego zadęcia, ale za to z przekazaniem kluczowych wydarzeń i klimatu danej epoki. Opisując PRL przekazuje w skrócie w jaki sposób komuniści przejmowali władzę w kraju w oparciu o wielkiego brata, jak funkcjonował system polityczny, jakie były jego główne postacie (np. Bierut, Gomułka czy Gierek), jak funkcjonowała w tym czasie propaganda, cenzura, jak zwalczano myślących inaczej. Bardzo zaciekawiła mnie część dotycząca powojennej odbudowy kraju, w szczególności Warszawy, z wątkiem budowy trasy WZ, odbudowy Starego Miasta czy Zamku Królewskiego, a zwłaszcza budowy Pałacu Kultury i Nauki. Polecam też szczególnie młodym ludziom rozdział o codzienności PRL gdzie dowiedzą się o sklepach Pewex czy Baltona o czymś takim jak bony o wartości dolarów, sam pamiętam jak je kupowałem by co coś kupić w Pewexie. Kolejnym rozdziałem, który mnie mocno zainteresował, a którego się w tej książce nie spodziewałem to rozdział o seryjnych mordercach w PRL. Nie interesowałem się zbytnio tą tematyką i teraz uświadomiłem sobie jak chore przyczyny popychają ludzi do morderstw, co drzemie w niektórych ludziach i jak trudno ich było złapać i jak często działo się to w wyniku przypadku. Po tym ciężkim rozdziale zaczęły się na szczęście rozdziały o lżejszej tematyce dotyczące muzyki, polskiego filmu, telewizji i motoryzacji. Z ciekawością czytałem o roli Władysława Szpilmana w polskim radio, koncertach Animalsów, czy Rolling Stonesów w Warszawie, o tępionej początkowo przez władze muzyce jazzowej, o kultowych już filmach doby PRL od Czterech Pancernych, Klossa po Alternatywy 4 czy Rejs. Taka sentymentalna podróż w czasie. A po niej cięższy rozdział o ponurych służbach doby PRL – MO, UB, SB, ZOMO itp. Jeśli te skróty młodym osobom nic albo niewiele mówią to niech zajrzą do tej książki. Załapią o co chodzi. Na deser autor dorzucił sport i warto przeczytać o sukcesach polskich sportowców w tym okresie, o emocjach jakie wzbudzali oni wśród kibiców, bo przecież były momenty gdy ulice pustoszały a przed telewizorem siedzieli prawie wszyscy obserwując walkę o medale. Sporo jeszcze pamiętam, ale warto było to sobie odświeżyć, przypomnieć czasy Wyścigu Pokoju, trzeciego miejsca na mundialach w RFN czy Hiszpanii, złoto polskich siatkarzy, czy gest Kozakiewicza. Warto też zrozumieć jak sport wpływał na politykę, a polityka na sport w tamtym czasie. Zawsze jak zaczynam książki z tej serii to jestem ciekaw czym mnie autor zaskoczy i zawsze mu się udaje, przy tym są tak napisane, że czytając je sporo się dowiaduję, pewne rzeczy sobie odświeżam, a jednocześnie relaksuję. Przyjemnie i dobrze spędzony czas.