Idealny moment

Dorota Milli to pisarka, której pomysły na historie obyczajowe nie skończą się chyba nigdy. Ona jest niczym studnia bez dna i porównanie to ma bardzo pozytywny wydźwięk. Udowadnia też, że o miłości można pisać naprawdę różnie, a sama jestem przekonana, że po książki pani Doroty powinni sięgać także typowi malkontenci. Czytanie obyczajów nigdy nie było, nie jest i nie będzie straconym czasem, tym bardziej, jeśli konkretne historie nie są zbyt przerysowane. Poza tym, fikcyjni bohaterowie bardzo często mogą na nas wymusić intensywne refleksje dotyczące własnego życia- może czasem warto coś zmienić, wyciągnąć rękę do zgody lub po prostu poczuć miłosne ukłucie? Jeśli autorka odmieniła ścieżki życiowe choćby jednego odbiorcy, to już możemy mówić o sukcesie, a wciąż rosnąca liczna fanów autorki mówi sama za siebie. Łakniemy dobrych, sentymentalnych opowieści, a taką i tym razem zaserwowała nam autorka.

Na świecie istnieje wiele charakterów ludzkich, nie znajdziemy też dwóch osób dopasowanych do siebie idealnie, niemal jak puzzle. Zawsze znajdzie się coś, co nas różni, nie tylko fizycznie, ale i umysłowo. Czy to nie jest piękne? Przecież gdybyśmy byli tak do bólu powtarzalni, to znalezienie przysłowiowej połówki jabłka mijałoby się z celem, nieprawdaż? Życie Tes, czyli głównej bohaterki „Idealnego momentu”, to przykład szewca, co sam bez butów chodzi. Kobieta potrafiła idealnie dopasowywać ludzi w pary, dzięki czemu stworzyła wiele perfekcyjnych i kochających się małżeństw. Nagrodą dla niej było zawsze uczestnictwo w ceremonii ślubnej, zazwyczaj odgrywała ona rolę honorowej druhny. Niby to piękne i szlachetne, ale z biegiem czasu Tes sama zapragnęła miłości, bliskości. Pragnęła tytułowego idealnego momentu i tak zwanego pana idealnego, dla którego zrobiłaby wszystko, miałaby z kim co rano się budzić, a wieczorami zasypiać u jego boku. Suknia ślubna to też kreacja, o której włożeniu marzy niejedna kobieta.

Co się jednak stanie, gdy Tes będzie zmuszona chronić młodszą siostrę, jej totalne przeciwieństwo? Tes to bowiem bardzo stateczna, spokojna i rozważna kobieta, a jej praca w upadającym pensjonacie „Niedźwiadek” to przykład ogromnej cierpliwości. Kama to znowu istny wulkan energii bez określonego planu na życie. Okazuje się, że to właśnie Kama szybciej znalazła swojego królewicza, pana właściwego, a jest nim Krystian- mężczyzna pragnący odnowić rodzinny biznes, czyli dom weselny. Rychły ślub szokuje nie tylko Tes, ale także Mirka- starszego brata Krystiana. Sytuacja z każdym kolejnym rozdziałem nabiera rumieńców i jest niezwykle zakręcona, ale ja nie chcę wszystkiego zdradzać. Mogę jedynie dodać, że Tes i Mirek nie podeszli do tak ważnej sprawy obojętnie. Czy ich obserwacja i zabawa w podchody coś dały? Czy deklaracja Kamy i Krystiana była siebie warta? Czy cały ten spektakl przedślubny zasługuje na gromkie brama? Sami musicie to ocenić. Cieszę się, że historia wykreowana przez Dorotę Milli nie jest do końca przewidywalna- sama nastawiałam się na zupełnie inne rozwiązanie historii, a tymczasem autorka zaserwowała mi coś bardzo przyjemnego, Tego mi było trzeba.

Teraz, świeżo po lekturze, jestem zmuszona do barwo ważnej refleksji. Jaką na co dzień sami przybieramy pozę- jesteśmy niczym starzec z mickiewiczowskiej „Romantyczności” i na świat patrzymy sztywno i zasadniczo, przez słynne szkiełko i oko? A może górują nad nami uczucia wyższe, dzięki czemu serca nie traktujemy wyłącznie jak biologicznego narządu? W związku z fabułą „Idealnego momentu” można też w nieskończoność zastanawiać się, czy przeciwieństwa się przyciągają, a może podobieństwa wzajemnie wykluczają? Próbowałam wielokrotnie rozstrzygnąć ten spór, ale to jak mówienie o jajku i kurze- nigdy nie dowiemy się, co powstało pierwsze. Wolę jedynie sama uchodzić za osobę zorganizowaną, nie lubię niczego zostawiać na później, dlatego momentami raziła mnie postawa Kamy. No, ale to tylko moja osobista refleksja.

Celowo nie opisuję innych szczegółów- są one niezwykle ważne dla całości tekstu i warto zapoznać się z nimi samemu. Teraz, gdy zbliża się jesień, jest to idealna książka, by jeszcze nie zapominać o letniej beztrosce- w tym celu autorka przenosi nas do Świnoujścia. Podobał mi się dobrze dopasowany język- dialogi nie są infantylne, a każda z postaci musiała mierzyć się z własnymi dylematami i zawiłą przeszłością. Powieść na pewno spodoba się… kociarzom, co akurat tyczy się i mnie.

Polecam.

A czy wam się wydaje, że idealny moment istnieje? Coś jak przeczucie, że znaleźliście się w idealnym miejscu o idealnej porze i to jest ta chwila w której warzą się wasze losy? Moje ciało zawsze insynuuje mi to takim piszczącym dźwiękiem w głowie, czymś jakby piskiem od wszechświata, że oto właśnie w tej chwili ważą się moje losy. Taka idealna synchronizacja z prawdziwą naturą:-)

,,Była pełna optymizmu i w jakiś sposób przekonana, że właśnie dziś spotka pana właściwego i zacznie się jej miłosna podróż."

I jeszcze jedno pytanie, czy kiedy spotkaliście tą swoją drugą połówkę, to czy rozmowa od razu wam się kleiła? U mnie to było jak rozmowa z przyjacielem, kimś, kogo od dawna znałam, gdzie nie brakowało nam tematów do rozmowy, choć ON gadał tyle, że prawie wcale nie musiałam nic mówić:-)
Co do samej opowieści, to jest przepełniona barwnymi opisami. Cokolwiek się tutaj dzieje, to jest wypełnione słodyczą, taka nutką delikatności i ciszy, nawet wtedy, kiedy z opisów wychodzi, że wcale nie jest cicho i spokojnie. Coś na krab nostalgii, gdyż obie siostry poszukują miłości swojego życia. Oczywiście poznając je zobaczymy ich odmienne charaktery, spokój i burzliwość, planowanie i pójście na żywioł, oraz cierpliwość z totalnym jej brakiem. Również ich sposób poszukiwania tej miłości jest inny. Jak sądzicie, co tu może się wydarzyć?
Wiecie co, książka posiada tylko jeden mały minus, ale nie na tyle istotny, by zaważył na punktacji. Chodzi oczywiście o ciasny i mały druk, którego bardzo mało darzę sympatią. Oprócz tego nie było najmniejszej rzeczy, która by mi się nie podobała. Sam klimat poszukiwania tej miłości, przemyślenia kobiet i sposób na randkowanie były bardzo interesujące. Jedna z nich naprawdę chciała znaleźć kogoś, kto byłby jej bratnią duszą. Czekała na to coś, co wskaże, że oto jej się udało. Ufała swojej intuicji i ciału, a z drugiej strony chciała, by było jak w filmie, kiedy nagły piorun trafia ją w serce. Niestety nie tak łatwo znaleźć kogoś, kto sprostałby temu zadaniu. Również nie ma czegoś takiego jak planowanie miłości, bo to nie jest rzecz, tylko uczucie, które albo zaskoczy, albo nie. Według mnie to opowieść, która urzeka piórem i przekazem, więc jest warta przeczytania:-)