Inferno Tom 2. Angel

Pamiętacie, jak kiedyś przy recenzji pisałam, że uwielbiam panów w garniakach? I jak widzę takiego na okładce wiem, że książka będzie dobra? Ponownie miałam przyjemność poczuć dreszyk zachwytu nad oprawą graficzną kolejnego tomu serii „Inferno”. Nie wahałam się ani chwili, po tym jak poprzedni tytuł sprawił mi wiele radości przy czytaniu. Ciekawa byłam, co Autorka wymyśliła dla naszych bohaterów i czy ich los przetnie się kolejny raz.

Hailey z pozoru osiągnęła upragniony spokój. Jednak ponownie musi wrócić do Filadelfii – miasta, w którym pozostawiła mężczyznę swojego serca. Kolejne spotkanie jednak nie jest niczym łatwym, począwszy od swoistego powrotu do przeszłości, kończąc na obcej kobiecie u boku ukochanego. Mój wielki pokłon dla pani Julii, że nie wywaliła kawy na ławę od razu, tylko z napięciem i stopniowo odkrywała przed nami karty swojej fabuły. Wszystko następowało idealnie — tempo, jakie narzuciła dla naszych bohaterów, jest zupełnie magiczne.

Właśnie, postacie – Hailey i Victor nadal mają siebie przyciągający wpływ. Są po prostu doskonale wykreowani i nie mam tutaj się do czego przyczepić. Nadal mężczyzna zajmuje moje numer jeden w tej serii i nadal lubię kobietę, która może mieć miejsce drugie 🙂 Autorka przyprawia kontynuację jeszcze większą szczyptą tajemnic i intryg. Rzuca postaciom kłody pod nogi, problemy sieją się gęsto, a my chcemy wciąż więcej i więcej. Nie ma opisów, które były zbędne, co zawsze sobie chwale, bo żadna frajda czytać historie o bzdurach, pani Julia ma doskonałe poczucie co z czym i do czego, a to dla mnie niesamowicie istotne.

Bardzo mi się podoba to, co tworzy dla nas pani Julia. Nie pozwala oderwać się od lektury ani na ułamek sekundy, a ja „zjadłam” książkę prawie naraz. Przy tej książce będziemy się i śmiać i płakać. Będziemy oczarowani, będziemy wyczekiwać, a na końcu będziemy zbierać szczękę z podłogi. Tak właśnie wpłynęło na mnie zakończenie, które musiałam ponownie przeczytać, bo nie dowierzałam. Z drugiej strony mogłam się spodziewać, że pani Brylewska walnie porządnym oniemieniem na sam koniec… Chociaż wierzę, że zapewne przygotuje dla nas, jeszcze większą petardę książkową na trzeci tom.