Kątnik

Bardzo podoba mi się podejście autora, który wpierw pokazuje potwora, którego znamy z dwóch wcześniejszych tomów, zowie się Misza, a później czytamy pomiędzy obecną akcją świat z jego cielęcych lat. Autor zasugerował, że nasze dzieciństwo ma bezpośredni wpływ na to, jacy stajemy się jako dorośli. Zgadzam się z tym, choć połowicznie, gdyż druga połowa należy do świata w którym przebywa, tudzież towarzystwa. Pomimo tego, że głównymi postaciami są Vogel i policjantka, których łączą krwawe przeszłości, to jednak powiedziałabym, że najgłówniejszy wątek zabiera cały Misza, jednak poznając jego dzieciństwo zauważamy, że im więcej zła w nim przeszedł, tym bardziej twardy się stawał. Można nawet zawiązać więzy rodzinne, gdzie jego matka musiała zostać w zakładzie dla chorych umysłowo. To również mogło zachwiać jego psychikę, gdyż jak wiadomo, w kodach DNA nic nie ginie. Ale czy ja próbuję obronić człowieka, który dopuścił się wielu krzywd na niewinnych osobach? Nie, potrafię jedynie postawić się na jego miejscu. Według mnie nie ma takich rzeczy, które powinny posuwać nas do zbrodni.
Wracając do lektury, ktoś wysyła wiadomości o treści, która może skompromitować Vogela, dawnego skazańca. Do słoiczków dla dzieci włożono rtęć i choć ta sprawa wydaje się być nie powiązana z wcześniejszymi, to jednak ktoś zaczyna zauważać tutaj podobieństwa. Rozpoczyna się więc zagrywka, gdzie w sprawy zostają wmieszane wyższe organy ścigania. My znając z tomów wcześniejszych Miszę widzimy, że rozpoczął następną grę, gdzie liczy na swoją wygraną. Do jakich rzeczy się posunie, żeby wygrać?
Uwielbiam tą serię! Cokolwiek w tomach wcześniejszych pozostawało niewyjaśnione, to teraz mamy tego sprostowanie. Czyta się ją w ogromnym napięciu, gdyż nigdy nie wiadomo kto z nich uderzy i jaka decyzja pójdzie odgórnie odnośnie tej sprawy. Jestem pewna, że całość została starannie przemyślana jeszcze zanim powstał tom pierwszy. Opowieść szokuje, bo nie takich wieści spodziewaliśmy się o Miszy. Jak widać każdy nawet najmniejszy zatarg zawsze pozostaje w głowach obu osób. Mega dobra, tylko czytajcie ją po kolei:-)