Kobieta, którą byłam

Kerry Fisher pozwala nam jak dotąd sięgnąć po cztery przetłumaczone opowieści, a każda z nich ma większe lub mniejsze przesłanie społeczne. Co prawda „Kobieta, którą byłam” to już nie nowinka na rynku wydawniczym, gdyż powstała w 2019 roku, ale książka to nie świeża bułeczka- słowa pisane mają swój urok nawet i po kilku dekadach. Są niemal jak wino lub ser- muszą swoje odleżeć, by stać się jeszcze bardziej znakomite. W przypadku powieści Kerry Fisher tak właśnie jest, bo tematyka zamieszczania przesłodzonych postów i oszukańczych zdjęć na portalach społecznościowych nie zniknęła, tylko wręcz niebezpiecznie nabrała rozpędu.
Pisarka umiejętnie zapewniła nas, że niekiedy za pięknymi obrazami czy słowami ukrywamy swoje brudne kłamstwa, a zazdrość może być bardzo mylna i niepotrzebna. Autorka może i nie odkryła Ameryki, lecz mimo to nie skazała mnie na nudę czy przewidywalność. W Polsce jest dokładnie tak samo- nierzadko obraz rodzinny jest słodki, piękny, niemal królewski. Ale czy wszystko w naszym najbliższym towarzystwie jest bajkowe? Sami musimy odpowiedzieć sobie na to pytanie, choć ja już znam odpowiedź…

Kate to jedna z głównych bohaterek powieści. Ona i córka Daisy od razu rzucone są na głęboką wodę, a wszystko to za sprawą przymusowej zmiany lokum. Kobieta nie jest jednak jedyną osobą, która ma jakieś problemy i próbuje je umiejętnie tuszować. Jedną z sąsiadek Kate i zarazem pierwszoplanową postacią jest Gisela- nie może ona za bardzo liczyć na pomoc męża i dzieci, ale wszyscy dookoła zupełnie inaczej interpretują jej życie rodzinne. Istotną postacią jest też Sally. Kobieta desperacko pragnie dziecka, ale… no właśnie, co? Myślę, że to właśnie jej wątek zainteresuje najbardziej czytelników. W moim przypadku tak właśnie się stało, bo uświadomiłam sobie, jak odmienne może być podejście do życia w przypadku niby zakochanej pary. Jej opowieść powodowała, że nie mogłam odłożyć książki- każdy kolejny rozdział poświęcony jej życiu czytałam uważnie i z ogromnym zainteresowaniem.

„Kobieta, którą byłam” jest jedną z lepszych propozycją pisarki, a najważniejszy wątek można uznać za myśl przewodnią XXI wieku. Już dawna nauczyłam się rozgraniczać życie internetowe od prawdziwego. Uśmiechnięta rodzina czy para na zdjęciu oraz pozytywne komentarze to nie wszystko. To, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, to już zupełnie inna bajka. Uchodzę może za niewiernego Tomasza lub też ufam swemu szkiełku i oku, ale dobrze na tym wychodzę i rozumowe podejście polecam wielu odbiorcom. Można nawet rzec, że współcześni ludzie są niemal jak bajkowy Pinokio- gdyby pytać ich o prawdę, ich nosy mogłyby wydłużać się w zastraszającym tempie. Konkluzja jest zatem tylko jedna: jeśli kogoś nie znasz- nie oceniaj, nie twórz zbędnych plotek.

Polecam.

"Kobieta, którą byłam" to moja pierwsza przygoda z twórczością Kerry Fisher.
Kate, aby chronić swoją córkę Daisy, musi uciekać na drugi koniec kraju. Chce oszczędzić córce plotek i wytykania palcami. Postać Kate wzbudza zainteresowanie wśród sąsiadek z osiedla Parkview Road. Kate jest cicha, niczym się nie wyróżnia, natomiast Gizel i Sally są jej zupełnym przeciwieństwem. Lubią się chwalić swoim życiem na Facebooku. Mimo wszystko Kate zaprzyjaźnia się z kobietami. Jednak ich relacja zostanie wystawiona na próbę.
Fabuła pełna sekretów, zarazem lekka i przyjemna. Czyta się szybko.
Książka pokazuje czym jest prawdziwa przyjaźń oraz do czego może doprowadzić udawanie i przedstawianie swojego życia w zupełnie innym świetle.
Bardzo wciągająca i emocjonująca opowieść. Polecam