Konsjerż

Gdy dostałam propozycję zrecenzowania debiutu Abby Corson byłam zaintrygowana przede wszystkim gatunkiem literackim do którego jest zaliczana.
Cosy crime zdaje się bowiem czymś bardzo nietypowym, nieoczywistym - no bo jak to przytulny kryminał? Pytałam samą siebie będąc naprawdę zdumioną. Okazuje się, że owszem takie połączenie jest jak najbardziej możliwe do zrealizowania i to w bardzo dobrym stylu.
Głównym bohaterem książki autorka uczyniła seniora - . Hector Harrow, 72-letni konsjerż Cavengreen Hall, prowadzi życie rutynowe, pełne elegancji, drobnych rytuałów i obserwacji gości.
Mężczyzna ma na swoim koncie naprawdę olbrzymie życiowe doświadczenie i spory emocjonalny bagaż.
Pewnej nocy jego wyjątkowo spokojna egzystencja zostaje zburzona w bardzo brutalny sposób.
W jednym z apartamentów zostaje odnalezione ciało, a głównym podejrzanym o dokonanie zbrodni zostaje tytułowy konsjerż.
Aby oczyścić się z zarzutów recepcjonista postanawia za pomocą dyktafonu utrwalić swoją wersję wydarzeń dodając do swojej relacji nieco wspomnień, osobistych spostrzeżen i wskazówek.
Tym samym autorka daje nam możliwość zgłębienia psychiki narratora i wprowadza bardzo oryginalną formę narracji - zapiski z dyktafonu.
To zaś sprawia ,że czytelnik ma wrażenie jakby słuchał opowieści kogoś bliskiego, osoby którą dobrze zna.
Książka porusza temat samotności, starzenia się i niewidzialności osób starszych w społeczeństwie. To właśnie ta warstwa czyni „Konsjerża” czymś więcej niż zwykłym kryminałem. Hector, mimo wieku, nie jest jednowymiarowym „starszym panem” – to człowiek z historią, z błędami na koncie, z bagażem emocjonalnym i przemyśleniami, które nadają całości głębię.
Warto podkreślić, że ta historia ma specyficzny rytm,który nie każdemu przypadnie do gustu. Mnie jednak się podobał, podobnie jak zakończenie, które mimo, że nie wywołuje efektu wow zdaje się być idealną klamrą wieńczącą przygody bohatera.