Kraina marzeń

„Kraina marzeń” Nicholasa Sparksa to moje ostatnia książka, którą przeczytałam jeszcze w 2022 roku. Byłam przekonana w stu procentach, że będzie to niezapomniana lektura, a jej czytanie nie będzie nudne, monotonne, niepotrzebne. Od kogoś pokroju Sparksa można już wymagać bardzo wiele- przecież jest to jeden z najsłynniejszych amerykańskich pisarzy, nie bez powodu nazywa się go mistrzem romantycznych historii. Nawet osoby, które nie za bardzo lubią czytać, mogły przecież obejrzeć film oparty na którejś z jego fikcyjnych opowieści. Tym razem jestem zaskoczona, ale w odwrotnym, smutnym tego słowa znaczeniu. Autor napisał bowiem coś, co szalenie się dłużyło, było mdłe, momentami nudne oraz przewidywalne. Często zastanawiałam się, czy ktoś nie pomylił okładek- tak słabego tekstu NIE mógł przecież napisać sławny Nicholas Sparks! Szkoda, że to wszystko jest jednak prawdą… Zgodzę się też z kilkoma innymi czytelnikami. Napisali oni, że najnowsza propozycja pisarza jest ciekawa tylko wtedy, gdy dotrze się do ostatnich pięćdziesięciu stron. Tak, to prawda i tylko dlatego książka ta nie zostanie przeze mnie oceniona jako beznadziejna.
„Kraina marzeń” ma nieco ponad 400 stron, podzielona jest na osiem części, zawiera także dość ważny epilog. Fabuła kręci się właściwie wokół dwóch postaci. Pierwsza z osób to niejaki Colby- farmer mieszkający z siostrą, a także muzyk z zamiłowania. Gitara, tworzenie piosenek i śpiewanie w lokalach to sens jego życia. Kocha ona sprawiać ludziom radość, daje mu to wiele satysfakcji. Drugą ważną postacią jest Beverly- kobieta, która nigdy nie miała łatwego życia. Nie warto jednak zbytnio streszczać jej poczynań- kim ona jest i czego doświadcza to zagadki do odkrycia przez każdego czytelnika.
Cóż, gdy czytałam tę książkę, miałam wrażenie, że przypadłaby ona do gustu Dorocie Szelągowskiej, naczelnej kreatorki ładnych domów czy mieszkań. Autor za dużo informacji poświęcił farbom, kolorom ścian czy ich gruntowaniu. Nie jest to ciekawe, a odbiorca może zadać sobie pytanie: o co tu chodzi? Wersy mówiące o ciągłym pieczeniu kurczaka czy moczeniu fasoli też nikogo nie przyciągną. Przyznam, że o wiele ciekawiej prezentuje się Colby, który wprowadza odbiorcę w świat muzyki, a także miłości. Kogo pozna bohater? Czy można wierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia? Czy uczucie na odległość ma rację bytu? Na te wszystkie pytania można odszukać odpowiedzi w „Krainie marzeń”. Zresztą, sam tytuł także jest znaczący, nie powstał z byle powodu.
Bardzo mi przykro, ale książkę tę mogę uznać za jedno ze słabszych dokonań Nicholasa Sparksa. Przeczytałam do tej pory wszystko, co napisał i chyba jeszcze nigdy nie czułam się tak znudzona i zdegustowana. Owszem, autor porusza w swej powieści pewne ważne kwestie społeczne, o których nie chcę pisać, jednak zrobił to nieco nieudolnie, bardzo przewidywalnie. Powtórzę się, ale za interesujące uznaję ostatnie 50 stron książki. Z całą pewnością mogę polecić inne propozycje gwiazdy amerykańskiej literatury, na przykład „Wybór”, „We dwoje” czy „Anioła stróża”. Szkoda, że nie mogę tak postąpić z „Krainą marzeń”- byłoby to nieuczciwe, choć oczywiście o gustach się nie dyskutuje. Jeśli o mnie chodzi- w sposób nieudany lekturowo kończę ten rok, ale na pewno jeszcze sprawdzę inne powieści Nicholasa Sparksa, jeśli jakieś nam zaserwuje. Błędy zdarzają się nawet najlepszym.

"Kraina marzeń" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Nicholasa Sparksa. Rozumiem już mniej więcej, skąd wzięła się popularność tego autora, ale mam też wrażenie, że ta powieść nie należy do najlepszych z jego dzieł.

W książce przeplatają się ze sobą dwa totalnie różne od siebie wątki. W jednym młody samotny farmer wyjeżdża na urlop, poznaje utalentowaną dziewczynę, z którą tworzy idealnie zgrany duet. Para spędza ze sobą coraz więcej czasu, obserwujemy ich rodzącą się miłość i latające dookoła przysłowiowe motylki. W pozostałych rozdziałach jest bardziej złowieszczo i sensacyjnie - maltretowana przez męża kobieta ucieka z domu razem z małym synkiem. Każdy swój krok wcześniej dokładnie planuje, ze strachu zmienia tożsamość, wpada w coraz większą paranoję. Inni bohaterowie, inna atmosfera, o co tu, kurka, chodzi?!

Może gdyby wątki połączyły się wcześniej, to całość wypadłaby lepiej, a tak musimy czekać dosłownie do ostatnich kilkudziesięciu stron, żeby coś z tego wszystkiego zrozumieć. Jeżeli ktoś czuje się znużony wolno prowadzoną akcją, to może po prostu przeskoczyć do ostatniego rozdziału. Zakończenie było dla mnie naprawdę mało satysfakcjonujące, więc książkę odłożyłam z poczuciem rozczarowania.

Nie zmienia to faktu, że w stylu autora jest coś hipnotyzującego. Bohaterowie mogą wykonywać najprostsze czynności (wyjście na zakupy, gotowanie obiadu itp.), a i tak czyta się to z dużym zainteresowaniem. Przynajmniej ja tak się poczułam, dlatego wytrwałam od początku do końca bez przewijania. Postacie były wypełnione emocjami, miałam wrażenie, że podglądam autentycznych ludzi w ich prawdziwym świecie.

Za dobre wrażenie, które wywarł na mnie Sparks, daję jedną gwiazdkę więcej, ale chętnie poznałabym jakąś inną jego książkę. Wierzę, że są tytuły, w których daje z siebie więcej. Polecam fanom powieści obyczajowych, romantycznych i wzruszających historii.

Nicholasa Sparksa zna prawie każdy czytelnik. Każde jego dzieło to wyśmienita perełka. I tak samo jest z jego najnowszą powieścią.
"Kraina marzeń" to dosłownie spełnianie marzeń, bardzo przewrotna historia, miłość, zwroty akcji, ciężka choroba i oczywiście muzyka prosto z serca.
W tej powieści znalazłam trójkę różnorodnych bohaterów.
Pierwszym z nich jest młody chłopak Colby Mills. Marzy o karierze muzycznej. Tworzy własne utwory. Jego głównym zajęciem jest zajmowanie się farmą wujostwa. Nie chce zostawić farmy na głowie swojej siostry i ciotki. Nie chce spełniać swoich marzeń kosztem swojej rodziny. Czy dobrze robi?
Drugą bohaterką jest Morgan Lee. Dziewczyna jest córką znanych, cenionych i wpływowych lekarzy. Ta bohaterka realizuje swoje marzenia i nie patrzy na to, czego oczekują od niej rodzice. Chce być piosenkarką. Ma idealny głos. Czy spełni wszystkie swoje marzenia?
Trzecią bohaterką jest Beverly. Bardzo bałam się o nią i jej synka. Dziewczyna boi się swojego męża kata i tyrana. Zabrała ich wspólnego synka i z nim uciekła. Co chwile zmienia miejsce zamieszkania. Przebiera się, żeby nie zostać rozpoznana. Wie, że mąż ją ściga. Beverly popada w paranoje. Każdego człowieka podejrzewa, o to, że wie, co ona zrobiła. Czasami przerażało mnie jej zachowanie. Nie mogłam pojąć jej dziwnego zachowania. Obawiała się, że jak tylko mąż ją odnajdzie, to wsadzi ją do więzienia za uprowadzenie dziecka albo po prostu ją zabije. Poznając zakończenie tej historii, po pierwsze przeżyłam ogromny szok, po drugie wylałam morze łez. Nicholasie Sparksie, tak się nie robi swoim czytelnikom. Brawo za to zaskoczenie, tego się nie spodziewałam.
Zachęcam do przeczytania tej emocjonującej historii. Jestem zadowolona z tej powieści. Nicholas Sparks sprawił, że się pośmiałam, popłakałam i doznałam czytelniczego zawału. Jeżeli chcecie doznać podobnych wrażeń, to koniecznie przeczytajcie "Krainę marzeń". Od razu muszę się wam do czegoś przyznać. Po tę książkę będę często sięgała. Jest słodka i gorzka. Tutaj dobro miesza się ze złem, szczęście z nieszczęściem, a miłość z tragedią. Niektórzy bohaterowie idą za głosem serca, a inni robią to, co im podpowiada rozum.
Morał z tej historii taki, że warto w życiu być sobą i dążyć do spełniania swoich marzeń, a nie robić tylko to, czego oczekują od nas inni.
Poczytajcie "Krainę marzeń" i zastanówcie się, czy warto być jak Colby, uległym innym czy lepiej realizować swoje plany i marzenia tak jak Morgan.
Ups... Zapomniałam wam wspomnieć, ta dwójka przez przypadek wpadnie na siebie. Podobno w życiu nie ma przypadków. Nazwijmy to, że los tak chciał. Tylko należy pamiętać, że los raz daje, a raz zabiera.
Żyjcie zgodnie z waszym sumieniem, a nie z sumieniem innych.
Ps.
Popatrzcie na okładkę, jest taka cudowna, cukierkowa i sprawia, że nie można oderwać od niej wzroku. Zgadzacie się ze mną?

Idealna historia na długie wieczory.

Z czystym sercem polecam "Krainę marzeń", mommy_and_books.