Kredziarz

Swego czasu bardzo chciałam poznać twórczość C. J. Tudor, dlatego też zaczęłam od debiutu. „Kredziarz” to obecnie pierwsza z sześciu mrocznych powieści. Widać, że angielska pisarka już poprzez wygląd okładki chce nam zasugerować, że opisana historia wcale nie będzie piękna i banalna, tylko raczej powiązana z mordem i jakimś problemem społecznym. Sama akurat nie boję się tego typu tekstów. Mało tego- uważam je za wspaniały przekaz dla osób noszących różowe okulary. Czasem naprawdę warto je zdjąć i widzieć także to, co złe, brutalne i tajemnicze. Nie każdy brud można też zamieść pod dywan.
Edd to chłopak uczęszczający do angielskiej podstawówki i wraz ze swoją szkolną paczką potrafi dobrze się bawić i spędzać czas. Młodzi bohaterowie mają też swój magiczny kod wypisywany archaiczną już dziś kredą szkolną. Ja używałam jej niegdyś do gry w klasy, a nastoletni bohaterowie „Kredziarza” na pewno inaczej zapamiętają ten szkolny przyrząd. Gdy niebawem dochodzi do morderstwa, każdy zastanawia się, dlaczego komuś zależało na tak krwawym czynie. Czy mroczną stronę człowieka będzie umiał wyjaśnić nastolatkom nowy nauczyciel języka angielskiego, pan Halloran? Dlaczego anglista nazywany jest Kredziarzem? Wszystko wyjaśnia się wraz z kolejnymi rozdziałami.
30 lat później słynna kreda i rysowane niegdyś znaki znowu dają o sobie znać. Dlaczego ktoś odzywa się po tak długim czasie i czego chce? Cóż, sama muszę przyznać, że najbardziej interesowała mnie współczesna akcja książki. Była lepiej dopasowana do ogółu, Bywało, że wydarzenia z roku 1986 powodowały u mnie senność i bardzo chciałam, by już się skończyły. Plusem jednak jest to, że autorka poruszyła takie problemy społeczne, które zarówno kiedyś, jak i teraz budzą kontrowersje. Zawsze znajdą się zwolennicy, jak i przeciwnicy danego postępowania. O czym tak intensywnie pisała tu pani Tudor? Sami przeczytajcie, a wszystko stanie się jasne.
Liczyłam na dużo więcej, sądziłam, że cała akcja mnie wciągnie. Nie zawsze tak było, ale biorę pod uwagę to, że „Kredziarz” był debiutem autorki. Teraz, po sześciu latach od wydania pierwszej historii, pióro C. J. Tudor może być znacznie lepiej dopracowane. Mam nadzieję, że jeszcze to sprawdzę.
„Kredziarz” to dla mnie książka przeciętna- ani zła, ani rewelacyjna.