Księstwo Trzech Śmierci

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to bardzo dobrze opisane postacie. Nawet wiedziałam co sugerują swoim wyglądem, po co gdzie przyszli i jakie są ich zamiary. Od razu mogłam się na opowieść nastroić i wczuć w nieco tajemniczy klimat. Dodatkowo każda rzecz jest nazywana po imieniu, bez zbędnych ceregieli. Początek książki, kiedy czytamy o kobietach robiących dwuznaczne rzeczy za pieniądze sugerował, że będzie to wyuzdany erotyk. Jest też sporo wulgarności, lecz występuje w momentach, kiedy postacie chcę podkreślić jakie są ważne i jak wysokie mają zasady oraz standardy. Rozdziały są tutaj długie i dłuższe, lecz faktycznie sporo się w nich dzieje. Na końcu nigdy nie mamy dokończonej sprawy, często jesteśmy pozostawieni w zawieszeniu. Najbardziej zaskakującym momentem była dla mnie śmierć głównej postaci. Aż niedowierzałam, że ledwo ją poznałam i ujrzałam, że to stanowcza i nieco pyskata postać. Miała swoje zasady i budziła postrach, a tu nagle pach i jej nie było. Tego w ogóle się nie spodziewałam. Niemal westchnęłam, kiedy ocknęła się, ale w zupełnie innym miejscu. Od tego momentu z thrillerowego romansu przeszła na fantastykę. Ale czy tylko na to? Z pewnością po tej drugiej stronie równie nie jest słodko. Na dodatek tutaj nie da się odgadnąć zamiarów postaci do których należą elfy, czy też gobliny. To stwory bardzo zakłamane, które nie mają zasad, lubią walkę i przemoc. O torturach nie wspomnę. Aż mnie bolało, gdy czytałam o tym co robili nie tylko głównej postaci. Autorka ma dar do przekazywania ekstremalnych emocji bólowych. Odbędą się też treningi, które mają na celu wzmocnienie sił i przygotowanie na ewentualny atak. Mimo iż niektóre sceny były drastyczne, to we mnie wywoływały śmiech, kiedy na przykład ktoś, komu skrzydła ulegały już rozkładowi atakował przeciwnika połamanymi nogami:-) Także widzicie, że mamy tu powieść wszelakiej maści. Chyba każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Mimo iż dzieje się tutaj naprawdę sporo, to za wszystkim spokojnie nadążamy. Tak żywiołowej książki dawno nie czytałam. Naprawdę ją polecam!