Kucharz

Sięgając po tą książkę wiedziałam, że to będzie kryminał, jednak totalnie zaskoczyły mnie horrorystyczne opisy trupów. Dosłownie aż jedzenie podchodziło m do gardła, dlatego uprzedzam, by nie czytać jej podczas jedzenie. Miało to też swoje plusy, bo byłam bardzo ciekawa co dalej się wydarzy. Z pewnością to bardzo wciągająca historia, bo z początku nie wiadomo czy tych ludzi ktoś morduje, czy sami sobie robią krzywdę lub czy jakieś zwierzę na nich nie napada. Jest poruszony również temat nadużywania narkotyków od strony wielce niebezpiecznej. Taką wspólną a jednak osobną historią będzie życie pewnego mężczyzny, który jest wyśmiewany za to kim jest. Ma on jednak wielki talent, gdyż interesuje się sprawami kryminalnymi i bardzo sprawnie potrafi rozwikłać każdą zagadkę. Wiemy też, że w jakiś sposób policja się do niego zgłasza, co nie tyle go cieszy, co satysfakcjonuje, że będzie wykonywał coś, co jest jego pasją. Podoba mi się to, że autor zwrócił tutaj uwagę na ludzi mądrych, którzy idą w obranym przez siebie kierunku. Którzy pomimo przeszkód potrafią rozdzielić swoje emocje reagujące na ich zaczepki, na bezpieczne dla niego samego i jednocześnie pozwalające dalej wykonywać to, co się lubi. Opisy zbrodni bywają tu niesmaczne, ale na szczęście bardzo nie przeżywamy tych sytuacji, bo są ukazane na chłodno. Każda postać jest chodzącym unikatem. Podchodzą do życia od innej strony, więc i postępują w sposób mało przewidujący, co i nas samych nakręca na rozwój wydarzeń. Rozdziały są krótkie, a samych dialogów jest bardzo dużo. Wiemy w jaki sposób policja tutaj działa oraz kto wykonuje jaki rodzaj pracy. Kto jest z czego dumny oraz, co najciekawsze, sugerują, by nie chwalić się ważnymi wiadomościami zwłaszcza dotyczącymi nas samych. Podobało mi się to, bo okazuje się iż to nie jest tylko wymyślona historia, ale i zostały przemycone tutaj różne mądrości, bardzo przydatne do życia każdego człowieka, który chce osiągnąć szczęście. Cenię sobie takie powieści, dlatego uważam, że jest warta przeczytania:-)