Łączniczka

To jedna z książek, która czyta się sama. Niesamowicie zwyczajny styl pisarki. Taki, którym ludzie posługiwali się na co dzień w czasach wojny. Cokolwiek jest tutaj przedstawione wychodzi niemal z szeptu. Sceny delikatne i ciche, choć sens, jaki przedstawiają bywa głośny i bolesny. Mnie wzruszyła po dwóch pierwszych stronach. Niby opowieść taka jak każda, lecz bohaterka zasługuje na prawdziwy szacunek. Tym bardziej, że to opowieść o Annie Smoleńskiej, kobiecie, która w niedługim czasie zjednała sobie sobie bardzo dużo ludzi. Kobieta Anioł, który zamiast sobie skrobać jak najlepsze życie, wybrała pomoc innym. Zupełnie jakby wiedziała, że żyje tylko na chwilę, że umrze w bardzo młodym wieku. Niby przedstawiona jako krucha dziewczyna, która woli milczeć, niż powiedzieć zbyt wiele, lecz z ogromną siłą do walki dla kogoś. Jest małomówna, ale wie, że niekiedy jednym niepotrzebnym słowem można zajść komuś za skórę. My wiemy, że jest bardzo mądra, ona sama również to wie, gdyż zdradza nam swoje myśli.

,,Jak to mówił Hamlet, reszta jest milczeniem".

To urywki z jej życia poskładane w całość. Zawiera bardziej fakty, aniżeli jej życiorys. Ukazana jako ktoś, kto zasługuje na naszą pamięć za pomocą opisu rzeczy, które zrobiła dla kobiet. Autorka dość zgrabnie przechodzi od czasów sprzed wojny, do tych, kiedy już nastąpiła i tych po niej. Niekiedy w tekście czytamy o gdybaniu, o tym jak wyobrażają sobie czas w którym już dojdzie do jej wybuchu. Dużo później, kiedy już żyje jej się lepiej, ma duże wyrzuty sumienia. Chciałaby, aby każdego było stać na kostkę masła i kawałek chleba, o spokojnym spaniu w łóżku nie wspominając. Jej rodzice nie rozumieją jej zachowania. Wolą wygodę i myśli na własny temat. Wiedzą, że pomaga innym, dlatego okazują jej swoją miłość, lecz i zwracają uwagę na fakt, że głodna i słaba już nikomu nie uraczy pomocy. Ma wspaniałą relację ze swoim bratem, który ją podziwia za to, co robi. Wręcz musiała wyprosić pracę w której nadawała paczki, dużo rozmawiała z ludźmi i informowała rodziny o strasznych wieściach. Dużo na ten temat znajdziecie na sto sześćdziesiątej trzeciej stronie w części trzeciej. Ogólnie części jest sześć z epilogiem i dodatkiem. Każdy zapoczątkowuje inny etap jej życia. Warto się z nią zapoznać, by znać okoliczności o których w telewizji nie usłyszycie. Choćby dlatego, by zobaczyć, że byli na świecie ludzie, którzy przedkładali dobro swoje nad innych. Anna zmarła 19 marca 1943 roku mając zaledwie 23 lata.

Czy wiecie, jaką rolę odgrywały kobiety w czasie drugiej wojny światowej w okupowanej Warszawie? Czy kobiety to słaba płeć?
W dniu kobiet postanowiłam przeczytać niezwykle wzruszającą książkę Magdy Knedler "Łączniczka". Tutaj zobaczyłam walkę głównej bohaterki nie o siebie a o innych. Anna nie jest typową dziewczynką. Nie lubi chodzić w sukienkach. Uwielbia mieć krótkie włosy. Z tego powodu dużo osób myli ją z chłopcem. Anna nie Ania pokazała mi, o co tak naprawdę chodzi w życiu. Pokazała odwagę, męstwo i honor. Nie jeden mężczyzna by przy niej wymiękł. Ta dzielna bohaterka narysowała kotwicę, która stała się Znakiem Polski Walczącej.
Anna Smoleńska bierze czynny udział w drugiej wojnie światowej. Przekazywała grypsy i paczki. Przykrymi dla niej momentami byłe te, w których musiała informować rodziny o śmierci ich bliskich. Czy swoją patriotyczną postawą naraziła się nazistom? Przekonacie się, poznając jej historię.
Przyznam szczerze, że nic nie wiedziałam o Annie Smoleńskiej. Nie wiedziałam, że ta osoba zrobiła tyle dobrego dla naszego narodu. Szkoda, że tak o niej zapomniano.
Anna Smoleńska była młodą dziewczyną, kiedy wybuchła druga wojna światowa. Urodziła się w 1920 roku. Niestety los jej nie oszczędził i w 1942 roku trafiła do obozu Auschwitz-Birkenau. Jej numer obozowy to 26008. Czy wyszła z niego żywa, czy niestety martwa?
Magda Knedler doskonale opisała tę historię. Dzięki temu poznałam rodzinę Anny i jej codzienne życie. Uczestniczyłam w jej akcjach.
Czytając "Łączniczkę" nie obyło się bez łez. Znalazłam tutaj mnóstwo emocji. Warto przeczytać tę książkę. Nie wolno nam zapominać o cichych bohaterach takich jak Anna Smoleńska.
Historia Anny wciągnęła mnie od samego początku. Z zapartym tchem śledziłam jej losy. Bardzo bałam się o naszą bohaterkę i jej rodzinę. Autorka w swoim epilogu daje nam alternatywne rozwiązanie. Co by było, gdyby... W dodatku znalazłam kilka słów o jej ojcu Kazimierzu Smoleńskim oraz kilka słów o "KOTWICY".
Czy cała rodzina Smoleńskich przeżyła drugą wojnę światową?
"Łączniczka" to bolesna, tragiczna, wzruszająca i wstrząsająca historia zapomnianej bohaterki Polski Walczącej Anny Smoleńskiej.
Czy cokolwiek o niej słyszeliście? Czy wiecie, jaką była harcerką? Czy miała przyjaciół? Jeżeli nie, to zachęcam do poznania prawdziwej historii Anny.
Lubicie czytać historie na faktach z drugą wojną światową w tle, to dobrze trafiliście.
"Łączniczka" poleca się nie tylko dla miłośników historii.
Zobaczcie prawdziwą siłę kobiet w najgorszym czasie dla naszego narodu. Czy bylibyście tak silni, jak Anna? Skromna dziewczyna o złotym sercu. Nie chciała jeść, wiedząc, że inni cierpią z głodu.
Dziękuję autorce za to, że przybliżyła nam historię Anny Smoleńskiej.
Ps.
Okładka zasługuje na uwagę. Jest przepiękna. Twarda oprawa daje jej niesamowitego charakteru. Warto mieć ją w swojej kolekcji.