Lato Eden

"Lato Eden" to powieść, która urzekła mnie swoją okładką, a także niezwykle intrygującym opisem. Kiedy tylko pojawiły się pierwsze zapowiedzi tej książki, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. Nawet nie wiecie jak bardzo ucieszyłam się gdy otrzymałam propozycję zrecenzowania tej historii - zgodziłam się bez wahania i z niecierpliwością wyczekiwałam momentu, w którym rozpocznę lekturę. Czy Liz Flanagan udało się stworzyć historię, która chwyciła mnie za serce? Czy za tą przepiękną okładką kryje się wartościowa treść? Zapraszam was do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, w której z pewnością znajdziecie odpowiedzi na te oraz inne nurtujące was pytania.

Nieśmiała Jess i śliczna, uwielbiana przez wszystkich Eden są niemal nierozłączne. Wiedzą o sobie praktycznie wszystko i nie wyobrażają sobie bez siebie życia. Pewnego dnia Eden znika, a Jess nie ma pojęcia co stało się z jej najlepszą przyjaciółką. Dziewczyna postanawia poszukać jakichkolwiek wskazówek i stara się przypomnieć sobie ostatnie lato, które spędziła wspólnie z jedną z najbliższych jej osób. Jess odkrywa sekrety, które ukrywała przed nią Eden, ale także myśli o rzeczach, które sama zataiła przed przyjaciółką. Do głównej bohaterki dociera smutna prawda - dziewczyny chyba wcale nie znają się tak dobrze jakby się mogło z początku wydawać. Z każdą kolejną odkrytą tajemnicą pojawia się coraz więcej pytań, a czas nieubłaganie biegnie do przodu. Czy Jess zdąży odnaleźć Eden?

Fabuła książki jest bardzo ciekawa, ale przede wszystkim niezwykle pouczająca i wartościowa. Historia Jess i Eden pełna jest wątków, które dotyczą wielu młodych ludzi. Mnóstwo dzieciaków zmaga się z podobnymi problemami, a dzięki temu, że autorka zdecydowała się je opisać. niejeden nastoletni czytelnik może czerpać z tej powieści wiedzę i niezbędne życiowe porady. Choć momentami miałam wrażenie, że Liz Flanagan za wszelką cenę chciała umieścić w swojej książce wszelkie możliwe dylematy nastolatków, to ogólnie odebrałam ją bardzo pozytywnie.

Bohaterowie są dobrze wykreowani - szczególnie mocno możemy poznać Jess oraz Eden, choć tę drugą poznajemy tylko z perspektywy tej pierwszej. Autorka pozwala nam odkryć emocje, które targają główną bohaterką, a podejmowane przez nią decyzje jeszcze bardziej nam to ułatwiają. Już od pierwszych stron bardzo polubiłam Jess - pomimo tego, że jej zachowanie wielokrotnie wywoływało we mnie mieszane uczucia. Współczułam jej sytuacji, przez które musi przejść i dać sobie jakoś radę. Liz Flanagan wykreowała niezwykle realistycznych bohaterów - miałam wrażenie, że takie postacie mogę naprawdę spotkać na ulicy, a do tego pojawiła się u mnie pewność, że mogłabym bez większych problemów się z nimi zaprzyjaźnić.

Język, którym posługuje się autorka jest lekki i przyjemny w odbiorze, a do tego doskonale dla każdego zrozumiały. Dzięki temu "Lato Eden" czyta się w błyskawicznym tempie, z dużym uśmiechem na twarzy. Jeśli lubicie historie o młodzieży zmagającej się z wieloma problemami - ta pozycja jest zdecydowanie dla was! Autorka w prosty sposób opisała bardzo poważne tematy, za co jestem jej ogromnie wdzięczna. Uważam, że powinno edukować się zarówno młodzież jak i dorosłych w tematyce samobójstw czy prześladowania przez rówieśników.

Podsumowując - "Lato Eden" to powieść, która trafiła prosto w moje serce i z pewnością jeszcze długo tam pozostanie. Cieszę się, że autorzy coraz częściej sięgają po poważne tematy i opisują problemy z jakimi zmaga się młodzież. Niestety wciąż jeszcze wielu dorosłych bagatelizuje rozterki dzieci, co często prowadzi do najgorszego rozwiązania, czyli samobójstwa nieletniego.

Jess i Eden są nierozłączne, mimo iż każda jest zupełnie inna. Niespodziewanie pewnego dnia Eden znika. Nikt nie wie, co się z nią stało. Jess pomimo protestów policji i matka rozpoczyna na własną rękę poszukiwania. Do jakich wniosków dojdzie? Co odkryje? Czy przyjaciółka była z nią w 100% szczera? Co tak naprawdę przydarzyło się Eden? I czy nie jest za późno?



Powiem Wam szczerze, że bałam się tej książki. Naczytałam się wiele sprzecznych opinii, a jak przejrzałam ogólnie książkę i na ostatniej stronie zauważyłam numery telefonu zaufania i różnych fundacji, to już kompletnie mnie zmroziło, bo nie byłam pewna czy książka przypadnie mi do gustu, a raczej tematyka.

O dziwo miło się zaskoczyłam. Powieść wciągnęła mnie od pierwszej strony i byłam ciekawa, co tak naprawdę się stało. Z każdą stroną poznawałam Eden i Jess coraz bardziej i to było niesamowite. Bardzo utożsamiłam się z dziewczynami, ponieważ w wielu kwestiach miałam takie same poglądy i tok myślenia jak one.


"I jest o tym, że trudno sobie wyobrazić, że można nie żyć, kiedy się tu jest i kiedy ktoś ma tyle życia w sobie."


Bohaterowie tej powieści są bardzo dobrze wykreowani. Jak już poznałam całą historię zrozumiałam ich postępowanie, zachowanie i dopiero w pełni zrozumiałam przesłanie. Jess to osoba odrzucona przez społeczeństwo z powodu swojego wyglądu. W swoim życiu już przeszła wiele i naprawdę nie dziwiłam się, dlaczego stała się trochę aspołeczna. Zaś Eden pod warstwą piękna i pozornej pewności siebie, ukrywa kruchą i załamaną osobę, która potrzebuje wsparcia. Dziewczyny są dla siebie oparciem i kołem ratunkowym, które utrzymuje drugą na powierzchni. Takie przyjaźnie są najważniejsze i najlepsze.

Autorka widać, że miała pomysł na historię Eden. Na pozór wszystko wydaje się być schematyczne i łatwe do przewidzenia. Jednak im dalej, im poznajemy więcej szczegółów, tym przewidzenie dalszych wydarzeń jest coraz trudniejsze. Wiele razy zostałam miło zaskoczona i cieszę się w sumie, bo miałam dzięki temu większą radość z czytania.


Co moim zdanie jest zdecydowanie na plus to styl pisania autorki. Ostatnio mam problem z szybkim czytaniem, ale tą powieść pochłonęłam w niecałe dwa dni, a to coś znaczy! Dodatkowo to wydanie książki! Czyż nie jest śliczne i urocze? Cały czas się na nią patrzę i nie mam dość. Nie dość, że śliczna na zewnątrz, to jeszcze wartościowa w środku.

Podsumowując Lato Eden to nie jest taka zwykła młodzieżówka. To opowieść o przyjaźni, stracie, walki z samotnością i nie obwinianiu się o najgorsze rzeczy. Historia, która zmusi do przemyśleń. Mnie chwyciła bardzo mocno za serducha i skłoniła do głębokiego dumania i powiem szczerze, że dobrze na tym wyszłam. Jeżeli jeszcze nie czytaliście to gorąco zachęcam!

Mam 22 lata i wciąż czytam literaturę młodzieżową. Powiem nawet więcej - ostatnio coraz częściej sięgam po powieści Young Adult, tym samym rzucając w przysłowiowy kąt gros pisanych na jedno kopyto historii z gatunku New Adult. O ile te drugie skupiają się głównie na seksie i ekspresowym uczuciu, o tyle pierwsze próbują poruszać trudne i ważne tematy; otworzyć nam oczy na sprawy, których z różnych przyczyn nie dostrzegamy. I choć pozornie skierowane są do młodych czytelników (by nie rzec "dzieci jeszcze"), to dają do myślenia i tym nienastoletnim już odbiorcom.
Właśnie taką, kolejną już powieścią z przesłaniem, jest "Lato Eden".
I niech Was nie zwiedzie tytuł. TO lato Eden nie będzie ani ciepłe, a już na pewno nie słoneczne.



Latem nie może stać się nic złego.
Latem ginie jednak Eden. A Jess, jej najlepsza przyjaciółka, nie ma pojęcia dlaczego.
Osamotniona połówka zgranego do tej pory duetu postanawia odnaleźć zgubę, kierując się wskazówkami, które być może nieświadomie przegapiła i pomocą chłopaka, o którym nie powinna nawet marzyć. Jess wie, że przeznaczony na jej działanie czas nie jest nieograniczony.
I ucieka.
I to zdecydowanie za szybko.



"Lato Eden" jawiło mi się w wyobraźni jako lekka, niewymagająca zbyt wiele myślenia opowieść (tak zresztą podobna w swym opisie do przesympatycznego "Odkąd cię nie ma" Morgan Matson). Spotkała mnie jednak ogromna niespodzianka - powieść Flanagan czyta się co prawda w tempie ekspresowym (i to dosłownie w takim, które zawstydziłoby Nimbusa 2000 ), ale zawarta w niej historia nie jest ani łatwa, ani lekka, ani zbytnio przyjemna.
Dwie przyjaciółki, z których jedna zostaje uznana za zaginioną, a druga (przejmująca rolę narratorki) postanawia ją odszukać - tak w wielkim skrócie można opisać główny wątek. Historię poznajemy na bieżąco, kiedy to śledzimy poszukiwania i rozterki Jess (cała akcja toczy się w ciągu jednego tylko dnia), a także w licznych retrospekcjach, za pomocą których autorka bardzo powoli (i z wyczuciem!) odsłania przed nami kolejne elementy całej układanki. Przyznam, że to dzięki tym wstawkom z przeszłości byłam w stanie choć trochę zrozumieć Eden, która według wielu zachowywała się jak "rozwydrzona pannica". Nie miałam za to absolutnie żadnych trudności z polubieniem Jess. To odważna, pozbawiona egoizmu dziewczyna, która zrobiłaby wszystko dla swojej najlepszej przyjaciółki - nawet gdyby tożsame byłoby to z odrzuceniem swojej miłości czy wyrzeczeniem się szczęścia. Postać Jess posłużyła też autorce do ukazania pewnego trudnego problemu społecznego, do aktów dyktowanych nienawiścią i przemocy, która nie ma żadnego usprawiedliwienia. To, co ją spotkało wywołało u mnie dreszcze, ogromne współczucie i uświadomiło (niestety po raz kolejny) jak bezduszni potrafią być ludzie.
Żeby nie było za poważnie (za dorośle?), Flanagan zadbała też o wątek miłosny, który poprowadziła ze smakiem i który - przede wszystkim! - nie był zbytnio odklejony od rzeczywistości. Liam, nasz główny męski bohater, jest postacią nieoczywistą - raz jest butny i ze skłonnościami do bójek, by później stać się niemal miodem na serce każdej dziewczyny. Daleko mu jednak do wyidealizowanego Edwarda czy piekielnie irytujących (a przynajmniej mnie :D ) chłopców z książek Kirsty Moseley. Jest, można by rzec, chłopakiem z sąsiedztwa, który w gruncie rzeczy mógłby istnieć naprawdę.
Brawo, Liz.



Niech Was nie zwiedzie nieco marzycielska okładka.
Niech Was nie zwiedzie dość enigmatyczny opis i swojsko brzmiący tytuł.
"Lato Eden" to kawał naprawdę dobrej literatury młodzieżowej, po którą śmiało mogą sięgnąć i ci, którzy z "naście" w dowodzie (czy też legitymacji :D ) pożegnali się już dawno.
Powieść Liz Flanagan to piękna lekcja przyjaźni i historia o podnoszeniu się po najgorszych upadkach. To opowieść o walce z samym sobą i wyrzutach sumienia, które niszą i wypalają duszę niczym najbardziej żrąca z trucizn.
Gorąco polecam.

Kiedy dostałam propozycję zrecenzowania tej książki nie wahałam się ani chwili. Uwielbiam piękne okładki, a ta książka mnie nią zachwyciła. Chociaż sama oprawa jest ciepła, magiczna i można wywnioskować, że beztroska to fabuła książki wcale taka nie jest.

W powieści poznajemy grupę przyjaciół - popularną Eden, gotkę Jess i Liama, którzy trzymają się razem.
Dziewczyny różnią się pod względem charakteru i wyglądu, ale nie jest to dla nich ważne, gdyż mają siebie. Dziewczyny wiedzą o sobie wszystko, a tak przynajmniej sądziła Jess.

Jess to dziewczyna ubierająca się w alternatywny sposób. Niestety nie ma łatwego życia: żyje w cieniu swojej przyjaciółki, a w szkole jest wyrzutkiem. Niedawno przeżyła również traumatyczne wydarzenie, które odbiło się na jej psychice. Jednak w przeciwieństwie do swojej przyjaciółki ma kochającą i troskliwą mamę, która ponad wszystko ceni bezpieczeństwo swojej córki, co dla dziewczyny niekiedy jest uciążliwe.

Eden to popularna dziewczyna, która oprócz Jess ma również dwie inne przyjaciółki. Życzliwa i beztroska, a ludzie do niej wręcz lgną. Zdawać by się mogło, że ma wszystko: bogatych rodziców, luksusowy dom, oddanych znajomych, no ale jest pewna ryska... Siostra jej nienawidzi i nie odpuści okazji, aby jej dogryźć.
Kiedy umiera jej siostra, dziewczyna się zmienia. Raz jest szczęśliwa i beztroska, by za chwilę zrobić się osobą kąśliwą i popadającą w rozpacz. Przyjaciele martwią się o nią i robią wszystko, aby mieć ją na oku. Jednak coś jest nie tak, bo Eden znika.

Jess chce zrozumieć co skłoniło jej przyjaciółkę do zniknięcia, aby móc ją odnaleźć. W poszukiwaniach pomaga jej Liam. Nieśmiała gotka powoli odkrywa, że Eden miała przed nią tajemnice. Już nie jest pewna czy naprawdę znała swoją przyjaciółkę.


Chociaż książka opowiada o Eden to właśnie Jess jest jej narratorką. Książka jest podzielona na dwa czasy: teraźniejszy i przeszły, który pomaga nam zrozumieć powody, dla których Eden mogła odejść.
Poznajemy nie tylko to, ale również traumatyczne przeżycia przez które przeszła Jess, ale przede wszystkim jak wyglądała przyjaźń pomiędzy bohaterami. Moim zdaniem została pięknie przedstawiona, nie raz poczułam ukłucie zazdrości, że to ja nie jestem na miejscu jednej z bohaterek.
Liam to postać, która się pojawiała często, ale była tak przedstawiona bardziej z boku. Nie wiedziałam, co o nim sądzić i momentami byłam w tym zagubiona.

''Lato Eden'' to historia o przyjaźni i miłości. Za sprawą niewyjaśnionych tajemnic trzyma w napięciu i wciąga. Przebija się przez nią smutek, rozpacz i niemy ratunek o pomoc. Wyrzuty sumienia, które gnębią Eden są odczuwalne poprzez czytelnika. Nie jest to książką, którą określiłabym mianem najlepszej, ale styl autorki przypadł mi do gustu. W książce zabrakło mi większej ilości emocji, ale nadrabia to motyw zaginięcia i ta cała tajemnicza otoczka wokół tego. Szczerze mówiąc nie lubię takich niewyjaśnionych sekretów, bo wtedy strasznie kuszą mnie te ostatnie strony. Palce mnie świerzbiły, a powstrzymywałam się tylko dlatego, bo wiedziałam, że popsuję sobie przyjemność z czytania.
Jest to idealna książka na spędzenie jednego z gorących dni, kiedy chcemy odetchnąć i mile spędzić czas przy lekturze.