Liberty Jak zostałam szpiegiem

Paige Nolan ostatni raz widziała swoich rodziców podczas strzelaniny na granicy turecko-syryjskiej, potem zniknął po nich wszelki ślad. Dziewczyna, choć nie może mieć co do tego żadnej pewności, skrycie ma nadzieję, że jej rodzice wciąż żyją i ukrywają się gdzieś w świecie. Gdy pewnego dnia Paige rozbroiła w restauracji dwóch postawnych facetów, których zamiary bynajmniej nie były pokojowe, nie miała pojęcia, że nagranie z jej walki zostało zarejestrowane przez monitoring. Wkrótce zgłaszają się do niej służby specjalne, które proponują jej układ - misję w Moskwie w zamian za informację o rodzicach.

Czasami trafia mi się książka, o której ciężko cokolwiek powiedzieć. Nie wiem, jak to jest w Waszym przypadku, ale ja mogłabym pisać dzień i noc o książkach, które podbiły moje serce (odzwierciedla to zresztą długość moich ostatnich recenzji...), podobnie działa to w przypadku tych, które okazują się całkowitą pomyłką. Kiedy jednak przychodzi czas do napisania opinii o powieści, która plasuje się gdzieś pośrodku... ciężko jest mi wyskrobać choć kilka zdań - zwyczajnie trudno jest się rozwlekać na temat książek przeciętnych, używając bogatszego zasobu słów niż ,,miły" i ,,przyjemny". A jednak spróbuję...

Zacznijmy od tego, że głównym celem tej powieści jest sprawienie czytelnikowi chwili rozrywki. Na próżno szukać tu ambitnej historii, z której można wyciągnąć jakiekolwiek mądre wnioski - Liberty to typowa książka na jeden wieczór, taka, o której wszelkie wspomnienie ulatuje z głowy w momencie, w którym kończycie czytać ostatnią stronę. Nie jest to jednak kwestia, która automatycznie skreśla tą powieść - jest przecież wiele niezbyt ambitnych młodzieżówek, które jednak stają się ulubionymi historiami wielu osób. Co więc sprawia, że Liberty w tym starciu wypada gorzej?

Choćby to, że książce tej brakuje jakiejkolwiek głębi. Przez długi czas, czytając ją, miałam wrażenie, że nie ma ona żadnego sensu; że prowadzi donikąd. Nie byłam w stanie wymyślić konkretnego punktu, do którego zmierzałaby ta historia - nic, zero. Nawet teraz, kiedy jestem już po jej lekturze, nie potrafię wymienić głównego punktu tej książki ani powiedzieć, o czym faktycznie ona jest - oprócz tego, że opowiada ona o nastoletniej Paige, która pewnego dnia zostaje agentką. Kiedy jednak historia w końcu zaczyna nabierać tempa i ujawniony zostaje jej główny motyw, nagle książka się kończy.

Nastawiłam się na dobrą powieść szpiegowską, natomiast wątek Paige jako agentki specjalnej został potraktowany bardzo ogólnikowo . Szczerze mówiąc, typowych pełnych napięcia akcji szpiegowskich z pewnością tutaj nie znajdziemy. Podobnie wygląda sytuacja z wątkiem rodzinnym głównej bohaterki. Myślałam, że sprawa rodziców Paige będzie jednym z motywów przewodnich tej historii, jednak został on praktycznie zignorowany, ograniczony do kilku wspominek na początku książki. Było to dla mnie nieco rozczarowujące, poza tym sądzę, że mogłoby dodać tej trochę uczuciowości i sprawiłoby, że nie byłaby ona tak płaska i nijaka.

Aby ta recenzja nie była tak całkowicie negatywna, muszę wspomnieć o stylu autorki, który bardzo przypadł mi do gustu. Oczywiście nie może się on równać z autorami moich ukochanych serii książkowych, ale Andrea Portes swoim lekko ironicznym, zaczepnym stylem dobrze wpisała się w mój gust. Wyróżniał się on dużą dozą sarkazmu i takim ogromnym "luzem". Bardzo często pojawiały się też wplecenia fragmentów wypowiedzi w innych językach, co zawsze bardzo mi się podoba w powieściach. Portes często odnosiła się też do konkretnych zdarzeń lub osób z popkultury.

Nie ukrywam, że sięgając po tę książkę miałam nadzieję, że pozwoli mi ona choć trochę poznać Rosję z innej strony, nie z tej, jaką kreują media i jaką znamy na co dzień. Trudno uznać to za jakieś wielkie osiągnięcie, ale faktycznie autorka zawarła w swojej powieści kilka opisów najważniejszych moskiewskich zabytków oraz kultury rosyjskiej. Myślę, że były to informacje na tyle ogólnikowe, że nie stały się niczym odkrywczym, jednak miło było ujrzeć te elementy w Liberty.

Podsumowując - na plus: styl autorki oraz obraz Rosji wykreowany w książce; na minus: brak celu powieści, jednowymiarowość, uproszczenie wątku rodzinnego oraz szpiegowskiego. Sami widzicie, jak wyglądają wszystkie za i przeciw. Według mnie Liberty jest książką dobrą dla osób, które szukają czegoś NAPRAWDĘ lekkiego i niezobowiązującego, jednak dla mnie była ona zbyt płaska i prosta.

booksofsouls.blogspot.com

Dzień dobry Kochani!
W to niesamowicie chłodne popołudnie przychodzę do Was z gorącą recenzją najnowszej powieści Andrei Portes od Wydawnictwa Harper Collins Polska! Co powiecie na krótką wycieczkę do Ameryki albo.... Moskwy?
Zapraszam do rozwinięcia!


Paige Nolan jest z pozoru zwyczajną amerykańską nastolatką. Jednakże mało kto wie, że mówi biegle w kilku obcych językach, ma czarny pas i bardzo wysokie IQ. Dziewczyna jest także córką szanowanych i popularnych dziennikarzy, którzy podczas jednej z misji zostali prawdopodobnie uprowadzeni.
Młodziutka Nolan robi wszystko co w swojej mocy, aby uratować swoją rodzinę, niestety jej poczynania idą na próżno, aż do pewnego czasu - kiedy przez jeden mały incydent dziewczyna zostaje zauważona przez tajne służby specjalne.
Bardzo się ucieszyłam gdy usłyszałam, że kolejna książka Andrei Portes zostanie wydana w Polsce. Jej ostatnia powieść pt."Jesień motyli" totalnie mnie pochłonęła i zauroczyła, więc liczyłam na małą powtóreczkę z "Liberty. Jak zostałam szpiegiem". Sami dobrze wiecie, iż uwielbiam pióro Pani Portes, dlatego nie miałam innego wyjścia jak tylko przeczytać jej najnowsze dzieło. Na co przede wszystkim się nastawiłam? Na intrygujące postaci, żwawą akcję i nietuzinkowe sytuacje. I wiecie co? Otrzymałam wszystko co chciałam, a nawet więcej, jednak już teraz Wam powiem, że tych dwóch lektur nie można ze sobą porównać, ponieważ są zupełnie inne i różnią się od siebie pod każdym względem.


Moim zdaniem "Liberty" jest bardziej luźniejsza i zabawniejsza od "Jesieni motyli", ponieważ główna bohaterka jest osobą bardzo żwawą ze specyficznym poczuciem humoru. Ma masę pomysłów i ciągle jest w biegu, co sprawia, że całą powieść czyta się w oka w mgnieniu. Zapomniałam też Wam wcześniej wspomnieć o jednej ważnej rzeczy - Paige jest narratorką , a co za tym idzie czujemy się jakbyśmy siedzieli z nią przy stole, a ona opowiadałaby nam swoją historię życia. A co więcej, ona się bezpośrednio do nas czytelników zwraca, czyli mówi "Spójrzcie", "Obejrzyjcie", "Posłuchajcie" itp. Od razu kupiłam tę formę narracji, bo dzięki temu książkę czytało mi się jeszcze lepiej. Ogólnie od pierwszej strony poczułam tę relację z główną bohaterką i traktowałam ją bardziej jak dobrą koleżankę niż wytwór wyobraźni autorki.
Drugoplanowe postacie były bardzo fajnie i ciekawie nakreślone. Sięgając po przygody Paige musicie być przygotowani na bardzo oryginalne charaktery - na młodych gangsterów, agentów, oszustów i zwykłych zjadaczy chleba, którzy mają nie jedno za uszami. Ba! Ileż oni mają na sumieniu! Jednak nie myślcie sobie, że nasza Panna Nolan jest taka "grzeczna", ona doskonale wie kiedy ma pokazać pazur i robi to regularnie. Dobra, znowu wróciłam do tematu naszej narratorki, a jest jeszcze wielu innych interesujących bohaterów. Moją ogromną sympatię zyskał Uri, syn największego mafiozy w Rosji. Początkowo miałam inne zdanie na jego temat, spodziewałam się dobrego chłopca, w złym środowisku, ale później pokazał co z niego za ziółko!
Poznacie także Katarinę, rosyjską piękność, która pod śliczną buzią ukrywa coś więcej - pytanie tylko co?

Nie muszę się chyba rozpisywać na temat języka jakim posługuje się autorka, ponieważ jest lekki, przystępny i przede wszystkim młodzieżowy, ale wydaje mi się, iż nawet trochę starsi odbiorcy dobrze będą się czuć podczas czytania "Liberty". Tym bardziej, że wątek miłosny - jeśli go w ogóle mogę tak nazwać jest zupełnie inny niż w większości powieści młodzieżowych. Autorka bardziej skupiła się na akcji i zagadkach, niż na rozterkach sercowych Paige Nolan.
Zakończenie było takie jak lubię, czyli niektóre sprawy zostały zamknięte, ale nie wszystkie. Autorka zostawiła sobie kilka furtek otwartych, więc być może za jakiś czas usłyszymy o kolejnej części. Szczerze? Bardzo ucieszyłabym się z kontynuacji i na pewno bym ją przeczytała, bo już teraz zaczynam tęsknić za bohaterami! Pani Portes, czekam na drugi tom!

Jeżeli lubcie twórczość Andrei Portes i macie ochotę przeczytać coś lekkiego, zabawnego i relaksującego to śmiało możecie sięgnąć po "Liberty. Jak zostałam szpiegiem". To bardzo interesująca powieść młodzieżowa, z wątkiem szpiegowskim i aferą międzynarodową w tle. A na dodatek poznacie jedną z najbardziej szalonych, niepowtarzalnych i zabawnych agentek Stanów Zjednoczonych Panią Paige Nolan, która uwielbia szokować i filtrować!