Łobuziary. Najfajniejsze bohaterki literackie

,,Ponieważ nie wiesz, czym jest czas, wiec i tak nic nie tracisz. Tylko ludzie, których czas minął, potrafią docenić jego wartość." (Godzina Pąsowej róży)

,,Dzięki odwadze mówienia wprost, Ania potrafi postawić na swoim i osiągnąć cel. Udowadnia, że szczerość nie jest może pożądana, ale za to daje wolność w postępowaniu." (Ania z Zielonego Wzgórza)

,,Nikt, kto sam nie pisze, nie wie, jakie pisanie jest przyjemne; wcześniej zawsze żałowałam , że nie potrafię w ogóle rysować, ale teraz jestem niezmiernie szczęśliwa, że potrafię przynajmniej pisać."
(Dziennik Anne Frank)

Jeju, jaka ta książka jest świetna! Autorka zebrała wszystkie książkowe postacie, te wymyślone i te prawdziwe w tej kolorowej książce, by po krótce ukazać nam ich losy i pokazać, że bycie łobuziarą wcale nie oznacza bycia kimś złym. To nasz świat sam zaprogramował zachowania ludzkie w których pokazuje co jest złe, a co dobre. Nikt jednak nie zaznaczył jak to jest być sobą. Bycie dobrym człowiekiem jest piękne, ale i bardzo męczące, gdyż czasami robimy coś, by się innym przypodobać, bądź, by nie sprawić im przykrości. Bycie złym już na samym wstępie jest określone, że jest złe i nikt ma tego nie powtarzać. Natomiast autorka zebrała tutaj postacie, które zawsze były sobą. Które popełniały błędy, ale ich nie powtarzały. Wiedziały, że są jakie są, a czyż bycie człowiekiem nie oznacza popełnianie błędów? Skoro nikt się nie przewróci, nigdy nie zrozumie jak to boli. Kiedy ktoś przez własną głupotę się nie rozchoruje, nigdy nie doceni zdrowia. Jeśli ktoś nigdy nie dozna zawodu, nigdy nie przekona się, że zaufanie zawsze powinno stanowić pewien ogranicznik. I że nigdy nie ma niczego na zawsze.
Bohaterki z książki nie zawsze były silne i urodziwe. Wyznawały jednak prawdziwe wartości, które są tak mało zauważalne w naszym świecie. Pisarka nakreśliła nam ich pobieżne historie, dołożyła kilka cytatów, a następnie zachęca, by brać przykład właśnie z wymienionych osób, bądź by otworzyć swój własny świat, gdzie spełniają się marzenia. Powtarza, że ograniczenia są w nas i nawet czytając odpowiednie lektury, możemy stać się tacy, jacy zawsze chcieliśmy być. Wystarczy, żeby ktoś w nas uwierzył, jeśli sami tego nie potrafimy. Nasze otoczenie nie zawsze będzie przychylne, ale książki potrafią być prawdziwym powiernikiem i przyjacielem, który nam kibicuje, który w nas wierzy. A wie to tylko ten, kto je czyta. Dla zachęty pod koniec macie wykaz lektur, które będą dobre dla naszego rozwoju osobistego. Ja jestem nią zachwycona, bo dała mi wsparcie w momencie, kiedy moja ja przestało we mnie wierzyć. Zatem dziękuję Wydawnictwu Znak Litera Nova za to, że mogłam ją przeczytać!