Love Open

Akcja rozkręca się powolutku, poznajmy głównych bohaterów. Ich chwilowe problemy i rozterki. Autorka prócz miłosnych uniesień skupiła się również na dość ważnym, a mam wrażenie niestety pomijanym przez książkowy świat temacie jakim jest przemoc psychiczna i toksyczna relacja, w której się tkwi z najbliższą osobą.

Jeśli chodzi o minus to znalazłam jeden, ale dość poważny. Brak emocji. Relacja pomiędzy Alexandrem a Amelią dla mnie jest po prostu dziwna. W ogóle nie czuję chemii, nie czułam tego narastającego uczucia, a przecież to jest klucz w tym gatunku. Pstryk, a nagle pojawia się jakieś uczucie. Cała historia jak doszło do ich ponownego spotkania, dla mnie zbyt abstrakcyjna, ale rozumiem to fikcja literacka, co nie zmienia faktu, że jakoś tego nie kupuję.

Dużo tutaj o tenisie, na końcu słowniczek z wyjaśnianiem pojęć, co jest fajnym zabiegiem. Jeśli chodzi o kreacje bohaterów to jeszcze mamy dość „ważną” postać: managerkę-mamę dziewczyny, która jest wrzodem na tyłku. Jak nikomu źle nie życzę tak miałam nadzieję, że wpadnie pod jakiś tramwaj haha. A tak poważnie, to była straszna! Ta postać została bardzo dobrze wykreowana. Miała być znienawidzona przez czytelnika i tak właśnie było. Toksyczna, apodyktyczna, terroryzująca i patrząca tylko na siebie kobieta.

Mam problem z oceną tej książki. Z jednej strony mi się podobała, szybko się czytało, przyjemne pióro, o tenisistach chyba jeszcze nie czytałam, ale zabrakło mi emocji w tym wszystkim. Te dialogi były takie niewyraźne, te kocham brzmiało tak pusto, ich relacja nagle zaczęła kwitnąć nawet nie wiem kiedy… no sama nie wiem. Czegoś zabrakło.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.