Mahabharata Tom II

Mahabharata, wielka hinduska epika, napisana w oryginale w sanskrycie przez mitycznego mędrca-ascetę Wjasę, ma za sobą długą tradycję bycia opowiadaną i dlatego istnieje wiele różnych Mahabharat. Nawet różne wersje sanskryckie nie są jednolite i istnieją między nimi istotne różnice. Mówiąc bardzo ogólnie, Mahabharata jest książką o wielkich namiętnościach i o tym, jak namiętności te niszczą poszczególne jednostki, determinują losy królestw i losy całego wszechświata. Z drugiej strony Mahabharata jest książka o wyłanianiu się rzeczywistości normatywnej dharmy (Prawa), zwanej również po prostu religią, która poskramiając rządzące interakcjami namiętności i kontrolując je, leży u podłoża porządku społecznego, zapewniając sprawne funkcjonowanie jednostki, królestwa, wszechświata. W tym opowiadaniu Mahabharaty głównym celem opowiadającej ją Barbary Mikołajewskiej jest jak najdokładniejsze odtworzenie tego, co znajduje się w samym tekście bez utraty jego walorów literackich i zbędnego komplikowania jej własnych, dość niekiedy skomplikowanych rozważań zbędnymi wtrętami teoretycznymi. Mahabharata Tom II zawiera Księgę III Vana Parva (w dwudziestu dwóch opowieściach).