Maszyna losu

Ustawione w precyzyjny sposób przedmioty mogą w jednej chwili stać się narzędziem zbrodni, gdy wprawione w ruch zaczynają działać jak maszyna i upadać na siebie jak kostki domina. Niewinna zabawa kończy się, gdy ostatni element przynosi śmierć.

Po dwudziestu latach z więzienia wychodzi morderca Czesław Grinwald, który jest żądny zemsty na tych, którzy przyczynili się do jego wyroku. Prokurator Adam Szmyt musi posprzątać poprzedni bałagan w swoim życiu jednocześnie mierząc się z realnym zagrożeniem ze strony Grinwalda, który wziął na celownik również córkę Szmyta.

Motyw puszczonej w ruch maszyny budzi we mnie skojarzenie, że dokładnie taka jest ta książka. Każda godzina w tej książce jest właśnie takim elementem, który upadając ciągnie za sobą lawinę kolejnych zdarzeń. Jak już zaczyna poruszać się z szybkością, tak nie zwolni dopóki nie wybrzmi ostatnie zdanie.

Intryga zawarta w tej historii jest naprawdę świetnie skonstruowana, bo chociaż wiemy kto jest odpowiedzialny za bieżące zbrodnie to nie jest równe temu, że łatwo będzie go złapać. Z resztą wiedza, którą mamy na początku nie na wiele nam się przyda, bo z pozoru dobrzy bohaterowie są jeszcze gorzej w to wszystko umoczeni od Grinwalda. Myślę, że fani gatunku będą mocno usatysfakcjonowani zwrotami akcji, nietuzinkowością postaci i nieprzewidywalnością, która się z nimi wiąże.

Zakończenie jest rozłożone w świetnym tempie, które ma czas się rozwinąć, a jednocześnie nie jest przeciągnięte. Podoba mi się ten rodzaj napięcia na końcu, bo przez wcześniejszą nieobliczalność w kreacji fabuły nie można było jednoznacznie myśleć jak autor rozegra te ostatnie momenty.

Jeżeli jesteście ciekawi o co chodzi z pomarańczą na okładce to musicie zajrzeć do środka.😉