Między nami gwiazdy

Świat polskiej literatury obyczajowej jest bardzo obszerny, a nowych tytułów wciąż przybywa. Dlatego też dotąd nie wiedziałam, kim jest Adrianna Klara Kłosińska. Z danych zamieszczonych na portalu Lubimy Czytać dowiedziałam się jednak, że młoda pisarka ma już na koncie trzy powieści, a „Między nami gwiazdy” to jej najświeższa propozycja. Sama wypożyczyłam tę powieść zupełnie przypadkowo, a zaintrygowało mnie miejsce akcji. Okazało się bowiem, że autorka, tak jak i ja, jest rodowitą mieszkanką Poznania. Miło i łatwo było mi więc wyobrażać sobie niektóre sceny, choćby te, które działy się na placu Wolności. Właśnie nieopodal tego placu znajduje się przecież główna filia biblioteczna, którą odwiedzam statystycznie raz w tygodniu. Szkoda, że pani Kłosińska nie napisała niczego o mojej dzielnicy, konkretnie Grunwaldzie. Cóż, szkoda, niemniej jednak nie będę o to robić afery.
„Między nami gwiazdy” to typowa obyczajówka z mocnym akcentem romantycznym, jednak nic nie jest tu przesłodzone, nie przypomina telenoweli brazylijskiej z lat dziewięćdziesiątych. Gdyby tak było, raczej nie doczytałabym książki do końca. Autorka poczęstowała nas za to historią dwóch osób, które nieźle już sparzyły się najpiękniejszym uczuciem. Jagoda to dwudziestopięciolatka pracująca na poczcie. Kobieta dodatkowo sama wychowuje rezolutną córeczkę Hanię. Jagoda ma ogromną pomoc w rodzicach, a przede wszystkim w matce, która perfekcyjnie spełnia się jako babcia. Km jest zatem Piotr- biologiczny ojciec Hani? Dlaczego odszedł i zostawił Jagodę w chwili, gdy najbardziej go potrzebowała? Wszak mówi się, że nie wystarczy spłodzić dziecko, trzeba jeszcze patrzeć, jak dorasta, być dobrym nauczycielem życia. Czy Piotr zdoła jeszcze namieszać w życiu Jagody? O tym czytelnicy muszą sami się przekonać.
Pewnego dnia Jagoda spotyka Wiktora- pomocnika kucharza we włoskiej restauracji. Gotowanie to jego ogromna pasja, sam zresztą marzy o otwarciu swojego lokalu. Kiedyś także był zakochany, ale odejście wybranki nieźle nadwyrężyło mu zaufanie do płci przeciwnej. Jak Wiktor zareaguje na Jagodę? Jakie będzie ich pierwsze spotkanie? Kto z nich będzie dążył do kolejnych schadzek? Zapraszam do lektury.
Myślę, że za równe ważną i nawet pierwszoplanową postać można uznać młodszą siostrę Wiktora, Łucję. Dwudziestolatka jest osobą bardzo zamkniętą w sobie- rany z przeszłości wciąż w niej tkwią. Zdradzę tylko, że szkoła i jej środowisko ma bardzo duży wpływ na nasze późniejsze postrzeganie siebie. To jednak nie wszystko- Łucja wiele smutku zaznała od swojej matki, z którą niezbyt chce rozmawiać. Co się stało? Tego nie zdradzę, ale jest to bardzo ciekawy wątek powieści.
Myślę, że jest to przede wszystkim książka dla ludzi empatycznych, rozumiejących, że nie wszyscy jesteśmy idealni, piękni jak z okładek. Autorka poświęciła też nieco uwagi środowisku LGBT, które w naszym kraju wciąż ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Cała powieść nie była zła, nie zmuszałam się do czytania, a nawet z chęcią pragnęłam dotrzeć do ostatnich wersów. Odbiorcy mający rodzeństwo mogą zastanowić się, jak wygląda ich relacja- czy jest tak samo dobra i serdeczna, jak pomiędzy Łucją a Wiktorem? Oby tak właśnie było.
Czy „Między nami gwiazdy” to książka godna polecenia? Myślę, że tak, szczególnie jest to odpowiednia pozycja dla czytelników pragnących odpoczynku.