Miłość z nutą imbiru

Nadchodząca zima od zawsze kojarzy mi się ze świętami, ciepłem rodzinnym i oczywiście z książkami
Tym razem w moje ręce trafiła powieść w okładce, która zapowiadała przepiękną historię.
Miłość z nutą imbiru stanowi drugą część serii Wszystkie smaki życia Agnieszki Olejnik , która w ostatnim czasie oczarowała mnie serią Jak dzikie gęsi.

Miłość to czasem za mało, a według naukowców ze światowej organizacji zdrowia to uczucie jest chorobą psychiczną , objawia się natomiast potliwością, zdenerwowaniem i irracjonalnym zachowaniem w obecności ukochanej osoby.

Uczucie Andrzeja i Ewy okrzepło , choć zakochani nadal nie powiedzieli o niczym synowi mężczyzny, Sławkowi, którego Krasicka jest wychowawczynią, a nie jest to jedyny kłopot z którym zmaga się kobieta.
Jej nastoletnia córka Klaudia - wreszcie przyznała się bliskim do swojej orientacji seksualnej i zrzuciła wszystkie zbędne kilogramy , a jej hobby stała się dietetyka z którą wiąże swoją przyszłość.
Na jej drodze staje jednak ktoś kto wniesie w jej codzienność sporo zamieszania..
Jakby tego było mało do Polski wraca Żaneta- żona wybranka polonistki. Rok temu porzuciła rodzinę dla kochanka, teraz natomiast twierdzi, że chce odbudować relację z Wójcikiem.
Czy uczucie na które oboje czekali przetrwa? A może narodzi się zupełnie nowa więź?

Również w życiu Mirka i Tatiany zaszły ogromne zmiany.
Młoda Rosjanka została mamą , jednak zamiast radości Tania czuje głównie złość i frustrację , odnosi też wrażenie, że przestała być dla małżonka atrakcyjna.
Czy bohaterom uda się wyjść na prostą?

Przyznam szczerze, że ta książka pochłonęła mnie od pierwszych stron i szybko zżyłam się z kolejnymi osobami.
Moje serce skradł zaś sympatyczny Walijczyk -Jimmy , a jego próby nauki naszego ojczystego języka były naprawdę urocze.
Fabuła została napisana z wielką wrażliwością i czułością.
Opowieść Pani Agnieszki jest poprowadzona jest z kilku perspektyw, co pozwala lepiej poznać narratorów i kierujące nimi motywacje.
Pisarka nie boi się poruszać trudnych tematów, często będących społecznym tabu , a ładunek emocjonalny Miłości z nutą imbiru jest naprawdę ogromny.
Jestem po prostu zachwycona i z wypiekami na twarzy czekam na więcej ❤️

Przepadłam z pierwszą częścią i podobnie miałam właśnie z tą drugą. Autorka pokazała, że dzieci często zamykają się na rodziców. Wolą o swoich problemach opowiadać obcym ludziom aniżeli rodzinie. Zawarty został tu temat dziennika, gdzie młoda dziewczyna roztrząsa swoje rozterki miłosne. Chodzi tu o uczucie do drugiej dziewczyny. Kiedyś marzyła, że będzie to uczucie romantyczne, takie wyjątkowe, kiedy już strzała amora ją trafi, ale to, co dzieje się teraz trochę ją przeraża. Wszędzie widoczne jest uczucie pośpiechu, czasami małej agresywności, co młodą postać przeraża. W dzienniku poddaje temat zakochania jak dorosła osoba. Jest bardzo zagubiona, aż miałam ochotę ją przytulić. Ona nie wie, że mama odkryła ten dziennik i śledzi jej losy. Zamiast rozmowy woli szpiegostwo. W tej opowieści ktoś kiedyś kogoś zostawił i po pewnym czasie powrócił. Tłumaczenie o zrozumieniu swoich błędów było tu ponad siły drugiej strony. Nawet nie zainteresowała się niczym, a teraz nagle pragnie kochającej rodziny. Czy faktycznie taki powrót może być prosty?
Wiecie, co mnie tutaj urzekło? Cała prawda na temat macierzyństwa. Spotkacie tutaj Tatianę, która jest drugą partnerką pewnego mężczyzny. Jest też mamą ich wspólnego maleństwa, które kocha nad życie, ale na które nie starcza jej siły. Nikt nie rozumie tego, że wciąż chodzi niewyspana. Oczekują czystości i jedzenia, a nikt nie pyta jak z maleństwem ma sobie poradzić. Czasami jest tak zdesperowana, że ma ochotę umrzeć, tak desperacko pragnie odpoczynku. Rozumiałam ją doskonale. Brak pomocy i krótkiej chwili dla siebie potrafi człowieka wykończyć. Zamiast zapytać o jej potrzeby, w zamian dostawała rady jak szybko do siebie dojść, co powinna jeść, że musi karmić jak najdłużej. Ona to wszystko wiedziała, tylko jak tego dokonać, kiedy wciąż jest obolała po porodzie, bez sił i snu, w dodatku sama? Czasami przychodziła do niej pasierbica, to ta osoba z problemami i otyłością. Niby chciała dawać porady, w przyszłości być dietetykiem i złościła się na to, że jej słowa nie trafiały do innych. Jednak nikt tu nie potrafił zrozumieć drugiego. Każda postać jakby trzymała się swojej perspektywy, gdzie widziała tylko to, co ją samą otacza. Z tego powodu dochodziło do wielu nieporozumień, smutków, nawet depresyjnych stanów. Zabrakło tutaj zwyczajnej rozmowy i zapytania, jak się dzisiaj czujesz? Czy coś cię martwi? Czy mogę ci jakoś pomóc? Wiecie, że są to najbardziej błahe i najpotrzebniejsze pytania na świecie?
Autorka doskonale wiedziała jak poprowadzić fabułę, by każdy czytelnik odnalazł tu coś dla siebie, a tym samym ujrzał świat, który go omija, choć w nim tkwi. Taka brutalna i delikatna jednocześnie prawda o zdradzie, drugim związku, problemu z otyłością oraz brakiem pomocy i zrozumienia. O braku rozmowy. Wiele osób może odebrać ją osobiście, dlatego najlepiej by było, gdyby przeczytała ją jak największa liczba osób. To tutaj zobaczycie co tak naprawdę na świecie się liczy.

"Miłość z nutą imbiru" Agnieszki Olejnik to powieść obyczajowa, która idealnie wprowadza w atmosferę zbliżających się świąt, jednak nie jest to typowa lekka opowieść bożonarodzeniowa.
Główna bohaterka, Ewa, z pozoru ma wszystko, co potrzebne do szczęścia – miłość, rodzinę, stabilizację. Jednak życie okazuje się bardziej złożone, a idealny obraz związku zaczynają psuć drobne, nawarstwiające się problemy. Autorka znakomicie przedstawia relację Ewy z Andrzejem, pokazując, jak łatwo jest zagubić się w drobiazgach, niewypowiedzianych słowach i niedomówieniach. Problemy bohaterów są realistyczne, a ich próby radzenia sobie z nimi skłaniają do refleksji nad własnymi relacjami. Olejnik buduje postacie wiarygodnie, dzięki czemu czytelnik może łatwo się z nimi utożsamić.
Interesującym wątkiem jest także relacja Ewy z nastoletnią córką, Klaudią, która zmaga się z oczekiwaniami otoczenia i trudnościami okresu dorastania. Postać Klaudii wnosi do powieści dodatkowy wymiar, pokazując, jak trudno jest być sobą, kiedy inni mają wobec nas swoje wizje i nadzieje.
Olejnik subtelnie, ale trafnie, eksploruje temat akceptacji – zarówno własnych niedoskonałości, jak i słabości innych. Pokazuje, że aby zbudować silny związek, potrzebna jest nie tylko miłość, ale również umiejętność wybaczania i zrozumienia, a także gotowość do otwartej komunikacji.
Porównanie miłości do słodkiego ciastka z nutą imbiru idealnie oddaje charakter tej historii – wciągającej, ciepłej, ale jednocześnie odrobinę pikantnej i wywołującej emocje.
"Miłość z nutą imbiru" to powieść, która porusza wiele trudnych tematów, ale również daje nadzieję. Przypomina, że zbliżające się święta mogą być okazją do refleksji i zmiany – pod warunkiem, że jesteśmy gotowi na szczerą rozmowę i otwartość wobec bliskich.