Moja Jane Eyre

Jane Eyre to biedna sierota, której los nigdy nie rozpieszczał. Swoje życie wiedzie w niewielkim miasteczku, ale przestaje jej to wystarczać i postanawia się przenieść. W Thornfield Hall podejmuje pracę guwernantki i z miejsca się zakochuje. Jej szef, pan Rochester, dużo starszy od niej mężczyzna sprawia, że dziewczyna traci dla niego głowę, a różnica wieku przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. Jej najlepszą przyjaciółką jest Charlotte Bronte, która usilnie próbuje napisać swoją pierwszą książkę. Alexander Blackwood jest natomiast agentem Towarzystwa do Relokacji Dusz Zbłąkanych. Ta dwójka niezwykle inteligentnych ludzi próbuje rozwiązać zagadkę i odkryć mroczne tajemnice pana Rochestera.
Większość z nas zapewne słyszała lub zna "Dziwne losy Jane Eyre" autorstwa Charlotte Bronte. Przyznam, że mnie ten tytuł jedynie obił się o uszy, ale nie czułam się przez to niedoinformowana. Autorki bowiem w prologu wspomniały nieco o jej losach i przybliżyły historię Jane Eyre. Nie miałam wcześniej do czynienia z twórczością tych pań, dlatego spotkanie z "Moją Jane Eyre" było dla mnie zupełnie nowym doświadczeniem. Niezwykle cenię sobie lekkość pióra i dużą dozę humoru. Tutaj dostałam i to i to. Książka zawiera w sobie charakterystyczne sarkastyczne poczucie humoru, które jak najbardziej do mnie przemówiło. Narracja została poprowadzona z trzech perspektyw, dzięki czemu został roztoczony większy zasięg i mogliśmy poznać przemyślenia większej ilości bohaterów. Są rozdziały widziane oczami tytułowej Jane, która urzekła mnie swoją osobowością. Charlotte Bronte została wykreowana na dociekliwą i bystrą kobietę, która nie rozstaje się ze swoim notatnikiem, a Alexander jako osoba zajmująca się duchami ma niezwykle ciekawą pracę. W ten oto sposób poznajemy charaktery postaci, ich motywację, przeszłość oraz bieżące wydarzenia. Jak już wyżej wspomniałam lekki styl sprawia, że powieść czyta się szybko i przyjemnie.
"Moja Jane Eyre" to interesująca pozycja, która przybliża nam utwór Charlotte Bronte. Oczywiście jest to zabawna wizja trzech autorek, które podeszły do niego w niekonwencjonalny sposób. Ja osobiście świetnie bawiłam się podczas lektury, bardzo szybko wciągnęłam się w tę historię i z żalem przewróciłam ostatnią kartę. Jeśli jeszcze nie znacie tej powieści koniecznie po nią sięgnijcie.

Znacie powieść "Dziwne losy Jane Eyre" autorstwa Charlotte Brontë? Otóż Cynthia Hand, Brodi Ashton i Jodi Meadows postanowiły podarować tej XIX-wiecznej opowieści nowe życie. Ale nie łudźcie się, to nie jest ta sama historia. Jak twierdzą autorki, to właśnie wersja, którą dla nas przygotowały, jest tą prawdziwą.

18-letnia Jane Eyre, wychowanka szkoły dla biednych dziewcząt w Lowood, pracuje tam jako nauczycielka. Nie jest to oczywiście szczytem jej marzeń, ale kobiety w XIX-wiecznej Anglii miały dość ograniczone możliwości wyboru ścieżki zawodowej. Dyrektor placówki niespodziewanie żegna się z życiem za sprawą zatrutej herbaty, ale wszyscy wokół zdają się cieszyć z tego powodu. Trudno im się zresztą dziwić. Odejście człowieka, który oszczędzając na jedzeniu i ogrzewaniu, przyczynił się do śmierci tak wielu uczennic, przyjmują z wielką ulgą. Tymczasem do uszu Jane dociera kolejna sensacja - w okolicy mają się zjawić agenci Towarzystwa do Spraw Relokacji Dusz Zbłąkanych. Dziewczyna udaje się do pobliskiego baru, by na własne oczy zobaczyć, co zrobią z tamtejszym duchem. Niepokoi się, że mogą odwiedzić również szkołę, gdzie aż roi się od różnych zjaw. Któż mógłby wiedzieć o tym lepiej niż nasza bohaterka, która widzi je i z nimi rozmawia? W dodatku jedna z nich jest jej najlepszą przyjaciółką...

Pomysł autorek na wzbogacenie fabuły oryginalnej powieści o Jane Eyre ogromnie przypadł mi do gustu. Jakże mogłoby być inaczej, skoro oprócz znanej mi już historii miłosnej dostałam całą masę duchów, morderstwa, zdrady, spiski i wielkie pokłady dobrego humoru? Nie mogę narzekać także na akcję, która toczyła się szybko i sprawnie. Nie miałam czasu się nudzić, a jej nagłe zwroty wciąż wzmagały moją ciekawość. Bardzo spodobał mi się również zabieg uczynienia jedną z bohaterek samej Charlotte Brontë. Tę postać zresztą polubiłam najbardziej. Inteligentna, zabawna, lojalna i żądna przygód - o jej poczynaniach czytałam z o wiele większym zainteresowaniem niż w przypadku Jane. Ona z kolei denerwowała mnie swoim oślim uporem, choć pod koniec nieco zyskała w moich oczach, gdy zaczęła w końcu otwarcie wyrażać swoje myśli.

Powrót do historii o Jane Eyre był dla mnie prawdziwą przyjemnością. Choć mam pewien sentyment do pierwotnej wersji, muszę przyznać, że ta zrobiła na mnie ogromnie pozytywne wrażenie. Było emocjonująco, intrygująco, a całość aż kipiała humorem, a to bardzo lubię. Lekki styl autorek trafił w mój gust w stu procentach. Nie nudziłam się ani przez chwilę, nie było przydługich opisów ani niepotrzebnych przestojów akcji. Większość wydarzeń działa się tak szybko, że śledziłam je z zapartym tchem, nie mogąc oderwać się od lektury. Ta historia całkowicie mnie zauroczyła i czekam na więcej. Polecam!