Mokra biel Bambino

„Mokra biel Bambino” to debiutancka, ale niezwykle odważna książka autorstwa Aleksandry Igras. Póki co zyskała bardzo mało ocen, ale mam nadzieję, że to się zmieni. Sama zetknęłam się z jej obfitą tematyką za sprawą internetowego kanału SMAK KSIĄŻKI. To, co wówczas opowiadał prowadzący, było stuprocentową prawdą i zachęcam do wysłuchania jego relacji. Na czytelników czeka solidna dawka emocji, choć tytuł początkowo sugeruje coś delikatnego, nawet dziecięcego. Nic bardziej mylnego. Tytuł jest nieprzypadkowy.

Odbiorcy mogą być zaskoczeni niestandardowym rozmiarem książki- można ją włożyć do kieszeni i przemierzać ulice. Długoletnia miłość do literatury nauczyła mnie jednak dwóch żelaznych zasad. Po pierwsze- nigdy nie oceniajmy książki po okładce czy ogólnej prezencji. To nie format, wygląd okładki ani liczba stron decydują o jakości tekstu i poziomie zainteresowania czytelniczego. Po drugie- często mniej znaczy więcej. W przypadku „Mokrej bieli Bambino” mamy do przeczytania 124 strony, a zatem wydaje się, że to drobnostka. Owszem, to tylko pierwsze i mylne wyobrażenie, bo tematy, które przybliżyła autorka są dużo bardziej złożone, mocne i istotne w codziennym funkcjonowaniu międzyludzkim. Warto się z nimi zapoznać, jak też dokonać szczerej analizy własnej postawy.

Choć niektóre tematy, na przykład zdrada, są opisywane w wielu książkach, to jednak istnieje coś takiego, jak dobry warsztat literacki, dzięki któremu czytelnik nie odczuwa znużenia. Wręcz przeciwnie- każde z opowiadań jest idealnie zaprojektowane, nie można tu zderzyć się z przesłodzonymi dialogami, które mogłyby przypominać telenowelę brazylijską z lat dziewięćdziesiątych. Gdyby tak było, raczej nie doczytałabym książki do końca. Pani Igras udowodniła też, że w życiu nie cierpią tylko kobiety. Mężczyźni też przeżywają dramaty, za późno rozumieją swe wybory, wstydzą się ich, jak też własnej, nieokiełznanej postawy. Boją się też krytyki z ust osób trzecich, bo to coś w rodzaju zniewagi.

Z informacji podanej z tyłu okładki wynika też, że debiutująca pisarka nie próżnuje i chce napisać coś nowego oraz dłuższego. Czy to dobre posunięcie? W przypadku Aleksandry Igras jak najbardziej. Sama już teraz gratuluję zawziętej autorce i czekam na jej kolejną propozycję książkową. Celowo też nie streszczam żadnego z opowiadań. Bardzo chcę, aby czytelnicy sami stwierdzili, czy Aleksandra Igras spisała się na medal i czy naprawdę zafundowała nam autentyczne skoki adrenaliny. Moim zdaniem- tak właśnie jest.

Polecam.