MORZE CIEMNOŚCI OKRUCHY GORZKIEJ CZEKOLADY

Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie intrygujący opis, po przeczytaniu którego od razu wywnioskowałam, że to jest własnie powieść, z którą pragnę spędzić kilka jesiennych wieczorów. Jak się później okazało, nie myliłam się, a sama autorka zdołała mnie mile zaskoczyć, o czym zaraz wam pokrótce opowiem.



Mimo iż cała ta powieść liczy sobie nieco ponad pół tysiąca stron, przeczytałam ją w istnie ekspresowym tempie, bo w ciągu zaledwie dwóch dni, co obecnie jest dla mnie nie lada wyczynem. Wnioskuję, że zawdzięczam to przejrzystej akcji i ciekawej głównej bohaterce, a także świetnemu warsztatowi pisarskiemu, którym dysponowała Elżbieta Sidorowicz.



Nastoletnia Ania wychowywana była w miłości rodzicielskiej, którzy za wszelką cenę starali się uchronić ją przed cierpieniem okrutnego świata. Dziewczyna charakteryzowała się nie tylko wielkim sercem, lecz także duszą artysty, a swoje wizje przelewała na prace plastyczne, a także gra na pianinie. W wolnych chwilach uwielbiała także jazdę konną. Rodzice Ani decydują się na kupno starego domu, w którym nie było wody, gazu ani zasięgu. Tak naprawdę trzeba było naprawić w nim wszystko, jednak wraz z ruszeniem prac modernizacji lokum, nic nie zwiastuje na dalszy bieg zdarzeń.



Rodzice głównej bohaterki giną w wypadku, a dziewczyna pozostaje sama w pustym, wyniszczonym jak jej uczucia domu, a jej cały świat zapada się w ułamku sekundy. Została sama, zupełnie sama bez jakichkolwiek bliskich, a jedyną nadzieją są dla niej przyjaciele z szkoły plastycznej. Pytanie tylko, czy znajdzie w nich akceptację i czy pomogą jej pogodzić się ze stratą?



Przyznaję, że dawno nie sięgałam po aż tak poważną książkę, z której dosłownie emanowałoby cierpienie i poczucie bezradności, które tym bardziej chwytało mnie za serce, że dość szybko polubiłam Anię i sama za żadne skarby świata nie chciałabym przeżywać tego, co ona.



Osobiście polecam ją każdemu bez względu na wiek, - no może osobą powyżej czternastu lat - gdyż "Okruchy gorzkiej czekolady" poruszają i sprawiają, że zastanawiamy się nad nami samymi. Niektórzy być może przestaną patrzeć na świat wyłącznie w samych negatywach i dostrzegą w życiu wiele zalet. Osobiście doceniłam to, co mam oraz wszystkich wspaniałych ludzi, którymi się otaczam, bo bez nich nie byłabym sobą. Nie byłabym kompletna.