Mowy nie ma!

Czy jest coś takiego w waszym życiu na myśl czego w waszej głowie pojawia się: mowy nie ma?😉

Ta myśl nie raz przychodzi do głowy Małgorzacie, która nie wie jeszcze ile razy będzie musiała zweryfikować tę myśl. Poznajemy ją, gdy jej uporządkowane życie wali się w posadach, a na jej drodze staje nowy sąsiad. Przeżywamy razem z nią chwile smutku i radości na przestrzeni roku, który w jej życiu jest dość burzliwy.

Z drugiej strony nie tylko Małgorzata jest bohaterką tej powieści, bo swój głos ma ów tajemniczy sąsiad Adam, jej córka Pola, czy najlepsza przyjaciółka Klaudyna. Taka dodatkowa narracja dodaje głębi akcji, choć to na Małgorzacie skupia się większość historii.

Nie chcę wam zdradzać za dużo, ale dostaniecie w tej książce małżeński kryzys, traumy z dzieciństwa, wsparcie przyjacielskie i kiełkujące uczucie. Możecie sobie pomyśleć, że niejedna obyczajowa książka składa się z takich motywów i tak to prawda, ale...

Nie mogę napisać, bym była zaskoczona treścią, ale to właśnie sposób jej napisania sprawia, że nie pożałujecie sięgnięcia po nią. Niesamowite, że to debiut autorki, bo historia jest spisana tak lekko, ale nieinfantylnie; tak prawdziwie i miejscami brutalnie, ale nadal nie czułam się obciążona tą historią; zabawnie, ale z idealnym wyważeniem (uwielbiam dialogi między Małgorzatą i Adamem).😆

Spodobało mi się w tej historii właśnie takie uczucie pokrzepienia, które wypływa z każdego zdania. Nie wiem czy to tylko moje odczucie, ale miałam wrażenie, że po każdej burzy wyjdzie wreszcie słońce. Jest taki fragment pod koniec między Małgorzatą, a jej mężem, kiedy w pełen szacunku sposób podsumowała ich małżeństwo. ✨

Przyczepić to ja się jedynie mogę do zakończenia, bo ja na już potrzebuję drugiej części. Tak to jest jak się czyta książkę tuż po premierze i właśnie mowy nie ma, by dostać szybko drugą część. 🙈