Nie kochaj mnie T.1 Iskra bogów

Romans z elementami mitologii greckiej brzmi bardzo zachęcająco. I właśnie to sprawiło, że zaciekawiła mnie historia Jess i Caydena, którą poznamy w serii „Iskra Bogów”.
Siedemnastoletnia Jessica razem ze swoją przyjaciółką Robyn, jadą na obóz. Są to ich ostatnie wspólne wakacje. Za chwilę każda z dziewczyn pójdzie w swoją stronę wybierając odpowiednią dla siebie uczelnię. Na razie jednak o tym nie myślą, najważniejsze jest tu i teraz. Podczas podróży dochodzi do gwałtownego załamania pogody. Jess ma bardzo realny sen, który zwiastuje jej śmierć. Spotyka w nim przystojnego chłopaka, wilka i przerażającą postać o czerwonych oczach. Szybko jednak o nim zapomina i próbuje cieszyć się nowym miejscem i czasem, który może spędzić z przyjaciółmi. Gdy na obozie spotyka tego samego chłopaka ze snu, zaczyna się zastanawiać czy aby na pewno spała?
Muszę powiedzieć, że pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Połączenie romansu z postaciami z mitologii greckiej było doskonałym pomysłem. W powieści pojawiają się nam już znane z lekcji historii opowiadania, ale niektóre zostały trochę zmienione przez autorkę. Dodała ona również kilka własnych postaci i przedstawiła ich historie, ale doskonale wplatając je w mity na tyle, że trudno się zorientować, że są tylko wytworem jej wyobraźni.
Przedstawieni bohaterowie są bardzo różni. Nie polubiłam ani Jess, która nie była konsekwentna w swoich postanowieniach. Ani Caydena, który mimo lat liczonych w setkach, zachowywał się niesamowicie infantylnie.
Na plus zdecydowanie zasługuje rodzeństwo bogów: Atena i Apollo. Sposób bycia, żarty, przenikliwość oraz bijąca od nich mądrość sprawiła, że to oni uratowali tę powieść. Również Hermes, posłaniec bogów, zyskał moją sympatię. Opisywał on, dość subiektywnie, wydarzenia, które obserwował podczas zawodów. Był boskimi uszami i oczami. Jego spostrzeżenia, dość szybko nam wyjaśniły jakie zadanie stoi przed Prometeuszem. W ogóle bogowie w tej powieści zostali przedstawieni bardzo ludzko. Mają nadal boskie przymioty takie jak nieśmiertelność, piękny wygląd i bijący od nich blask, ale nie są wszechwiedzący i widać, że ludzie zostali stworzeni na ich podobieństwo.
Narracja prowadzona jest z dwóch punktów widzenia. Jednym z narratorów jest Jess, opisująca wydarzenia i towarzyszące jej przy tym emocje. Drugim jest Hermes, którego zapiski są podsumowaniem wydarzeń by móc zdać Zeusowi relację z boskich zawodów, których Cayden jest graczem. Dzięki takiemu rozwiązaniu powieść czyta się bardzo szybko, a odpowiedzi na nurtujące nas pytania pojawiają się w odpowiednim czasie.
„Iskra bogów” to całkiem przyjemna powieść dla młodzieży, jednak wątpię, aby zadowoliła starszego czytelnika. Przedstawiona historia zyskuje dzięki wykorzystaniu w niej mitologii greckiej. Postacie drugoplanowe o wiele bardziej przypadły mi do gustu i uważam, że to właśnie Apollo i Atena ratują całą powieść. Cayden i Jess zachowują się jak typowi nastolatkowie. Są infantylni i reagują przesadnie emocjonalnie. W sytuacji dziewczyny można to jeszcze zrozumieć, jednak sposób bycia Prometeusza pozostawia wiele do życzenia. Książka w mojej ocenie wypadła słabo. Miała potencjał, ale nie został on niestety wykorzystany.

Jess marzy tylko o tym by nareszcie odpocząć. Ma trudną sytuację w domu i te wakacje nareszcie mają być dla niej okazją, by się zrelaksować. Jednak już sama podróż pokaże jej, że odpoczynku w tym miejscu nie zazna. Wraz z przyjaciółką poznają innych obozowiczów, a pewna trójka mocno zawróci im w głowie. Kim są te osoby? Jakie zadanie do spełnienia ma Cayden?


Kolejna książka z motywem bogów greckich, przeznaczenia i przygód. Bałam się, że może to być powielanie schematów i ponowne spotkanie z dziećmi ludzi i bogów. Jednak zostałam miło zaskoczona, ponieważ tutaj mamy trochę inaczej ten temat wykorzystany. Ale już tłumaczę o co chodzi.

Caydan to tak naprawdę Prometeusz, który raz na sto lat może przystąpić do pewnego zakładu i jeżeli go wygra, to stanie się śmiertelny. Pomimo wielu niepowodzeń, nadal nie traci nadziei. Tym razem ma plan, który może się udać. Jess za to nie lata za chłopakami, chce się skupić na odpoczynku i w sumie nauce, którą sobie wybrała. Jej życie zaczyna się komplikować, gdy na drodze zaczynają pojawiać się dziwne postacie i mówić jeszcze dziwniejsze rzeczy...

Ogólnie przyznam, że książka bardzo miło mnie zaskoczyła. Wciągnęłam się od niej od samego początku i z wielkim zainteresowaniem śledziłam dalsze losy bohaterów. To historia, która w inny sposób wykorzystuje motyw mitologii greckiej, co bardzo mnie cieszy!

Co do bohaterów zaś, to mam mieszane uczucia, każda postać miała dobre i złe cechy i ciężko mi jednoznacznie wskazać, którą lubiłam, a którą nie. Zaczynając od Jess to osoba, która nie ma lekko, w młodym wieku ma wiele na głowie. Z drugiej zaś strony sama sobie zaprzecza, mówi jedno robi drugie. Cayden za to często mnie irytował. Rozumiałam jego postępowanie, ale kurde bez przesady, igrał sobie z uczuć innych i perfidnie to wykorzystywał. Jednak jeśli mam powiedzieć kogo najbardziej polubiłam to chyba Apolla i Atenę. To postacie, które miały dość ważny udział w całej tej historii, ale były najbardziej "ludzkie" jeśli mogę to tak określić. Byli zabawni, śmieszni i potrafili zachować się odpowiednio do sytuacji.

Książka z początku dość wolno się rozkręca, jest bardzo dużo szczegółowych opisów, co czasami irytowało, ale z czasem robiło się lepiej. Gdy akcja się rozkręciła, ciężko było się wtedy oderwać. Dla mnie dodatkowym plusem była zmienna narracja, która pomagała jeszcze lepiej zrozumieć całą fabułę.

Podsumowując to książka ciekawa i na swój sposób oryginalna. Wciągająca, humorystyczna, pełna przygód i mitologia w tle. Serdecznie mogę Wam ją polecić, chociaż podejrzewam, że bardziej spodoba się młodszym osobom. Jednak mi też przypadła go gustu i będę wyczekiwać kolejnego tomu!