Niebieskie soczewki

OSIEM ZNAKOMITYCH OPOWIADAŃ DAPHNE DU MAURIER – BRYTYJSKIEJ MISTRZYNI GROZY I SUSPENSU, MUZY ALFREDA HITCHCOCKA, JEDNEJ Z NAJWAŻNIEJSZYCH PISAREK W HISTORII LITERATURY. W ZBIORZE ZNALAZŁY SIĘ NASTĘPUJĄCE KRÓTKIE FORMY PROZATORSKIE: „ALIBI”, „NIEBIESKIE SOCZEWKI”, „GANIMEDES”, „STAW”, „ARCYKSIĘŻNA”, „GROŹNY”, „POLOWANIE”, „NIEBIANIE”. Każde z opowiadań autorki głośnej „Rebeki” jest po mistrzowsku skonstruowanym małym, zapierającym dech w piersiach dziełem literackim, często zwieńczonym zaskakującą puentą. Niezwykle celne obserwacje psychologiczne, pełne wyrozumiałości i empatii spojrzenie na ludzkie kompleksy i słabości, szacunek dla najintymniejszych przeżyć duchowych człowieka, elementy budzące dreszcz grozy, a także subtelne poczucie humoru – to niezaprzeczalne walory tej zaskakującej i bardzo interesującej prozy. W tytułowym opowiadaniu tego zbioru, Marda West czeka w szpitalu na operację, która przywróci jej wzrok. Nawiązała już bliskie relacje z tutejszym personelem i cieszy się, że wkrótce zobaczy swoich nowych przyjaciół. Jej zdziwienie nie ma granic, kiedy po zdjęciu bandaży okazuje się, że jej chirurg ma głowę psa, a pielęgniarka łeb krowy… Podobnie jak Wilkie Collins przed nią i Sarah Waters współcześnie, du Maurier posiadała niemal nadprzyrodzoną umiejętność budowania atmosfery napięcia i niepokoju, wiedziała, jak sprawić, by czytelnik drżał z niepokoju i ciekawości, jak autorka tak pokieruje fabułą, by zadać mu celny i ostateczny cios. Jeden z największych i najbardziej oryginalnych talentów literackich ubiegłego wieku. „Daily Telegraph”