Nigdy już nie uciekniesz

Jeden z prokuratorów pozostawił po sobie nierozwiązaną sprawę gwałtów na młodych dziewczynach, którą na nowo próbuje rozwiązać nie kto inny jak Konrad Kroon. Równie dociekliwy, co niefrasobliwy prokurator próbuje dokopać się do prawdy, która została pogrzebana pod gruzami pewnego budynku - domu Steffensa. Posiadłości, w której miało dochodzić do aktów wymykających się ludzkiemu pojmowaniu. Kroon po ponad 10 latach nieodwracalnie rozdrapał zabliźnione rany, które zaczęły niesamowicie mocno krwawić. Czy dzięki zawziętosci prokuratora uda się wreszcie wymierzyć sprawiedliwość?

Autor bardzo umiejętnie portretuje doskonale znaną mu społeczność. Fakt, że poza przedstawioną fikcją literacką piastuje stanowisko prokuratora niezwykle oddziałuje na realizm powieści, postaci i wydarzeń przedstawionych na łamach tej książki. Cyryl Sone wypracował także swój specyficzny warsztat pisarski, który nie każdemu może przypaść do gustu. Trzeba umieć i chcieć wyłapać pewne nawiązania, zrozumieć życiowe prawdy ukryte pod płaszczykiem ironii i otworzyć się na humor, którego boomerzy-mogą-nie-zrozumieć. Reasumując - autor operuje językiem, który NAJPRĘDZEJ trafi do młodych dorosłych.

Obsesyjna fascynacja polskim Charlesem Mansonem, pierwsze złamane serce i nieudolne próby posklejania go w całość, brutalne kulisy sexworkingu oraz remedium na samotność i traumę w postaci cienkiej jak ludzka psychika linki. To tylko niektóre z wątków, jakie przewinęły się przez te pozycję, a jednocześnie to motywy, które poruszyły mną najbardziej i w mojej ocenie zostały najlepiej oddane.

Niniejsza książka to opowieść o tym, że zaspokojenie rządź cielesnych, ale i finansowych niesie ze sobą wiele ofiar. Ofiar chcących uciec przed demonami przeszłości, które prędzej czy później je dogonią. Bo przed przeszłością nigdy się nie ucieknie.

Recenzja powstała we współpracy reklamowej z Wydawnictwem Znak.