Nigdy nie będziesz mną

Jeszcze do niedawna nic nie wiedziałam o twórczości Anny M. Brengos. Wypożyczenie jednej z powieści pisarki było przypadkowe, ale bardzo, bardzo udane. Zaczęłam od książki pt. „Nigdy nie będziesz mną” i nie żałuję swojego wyboru. Dzięki dialogom stworzonym przez panią Brengos zauważa się wiele istotnych wątków i motywów. Mamy to przeze wszystkim chore ambicje rodzica, który chce koniecznie stworzyć ideał ze swojego dziecka. Poza tym, nie pominięto tu tematów takich jak: alkoholizm, patologiczna relacja rodzinna, trudne dochodzenie do celu. Na odwrocie książki napisano, że jest to lektura obowiązkowa dla każdego rodzica. Zgadzam się z tym stwierdzeniem w stu procentach- my, rodzice, musimy pamiętać, że nie ma ludzi idealnych. Owszem, o swoje dziecko trzeba dbać, zapewnić mu choćby podstawowe potrzeby. Gorzej, gdy ktoś przesadza i odbiera swojemu dziecku czas beztroski i zabawy…
Julia to główna bohaterka powieści. Poznajemy jej życie w chwili, gdy była małym dzieckiem, nastolatką, młodą kobietą, a potem sama zawarła związek małżeński i doczekała się córeczki, Karoliny. Wcześniejszy czas nie był jednak dla Julii miły i przyjemny. Wychowywała się ona w rodzinie wręcz patologicznej, a postawa obojga rodziców powodowała oblewanie się wstydem. Jej ojciec, po stracie pracy, nie zrobił nic, by naprawić sytuację materialną rodziny. Wolał pić w sposób permanentny i wyglądać jak klasyczny kloszard. Niewiele lepsza okazała się matka Julii- owszem, harowała, by dać dziecku coś do jedzenia, ale praca woźnej w szkole był powodem do wstydu. Uczniowie wyśmiewali się z Julii, nie dawali jej spokoju.
Czas mijał, a Julia postanowiła, że zrobi wszystko, by coś osiągnąć w życiu. Studiowała, pracowała i nie miała czasu na bzdury. Niemniej jednak, zdobyła dyplom, a także poznała przyszłego męża, Łukasza. Obiecała sobie także, że ich dziecko, choć nieplanowane, nigdy nie będzie takie, jak ona w przeszłości. Nie będzie zaniedbane, nie będzie smutne, nie będzie wstydzić się rodziców.
Karolinka, córka Julii i Łukasza, to druga szalenie istotna postać występująca w powieści. Jest ona klasycznym dzieckiem aż nazbyt ambitnej matki. Julia chciała, by Karolcia była najlepsza we wszystkim, a uczęszczanie do szkoły to tylko wierzchołek góry lodowej. Przecież dziś można posyłać dziecko na taniec, basen, tenis, zajęcia muzyczne… Czy Karolina sprosta wymaganiom matki? Czy będzie cieszyć się, że ma wypełnione niemal 24 godziny? Warto się o tym przekonać i spróbować zrozumieć postawę dziewczynki.
Uważam, że książka ta jest bardzo pouczająca. Dialogi poprowadzone są bardzo spójnie, a skrajnie zróżnicowana postawa matki i ojca Karoliny doskonale pokazuje, jak odmiennie wyobrażali sobie oni przyszłość jedynaczki. Czytelnicy mający własne dzieci powinni zadać sobie pytanie o to, czy na pewno dobrze znają swoje pociechy.
Bardzo się cieszę, że poznałam twórczość pani Brengos i z całą pewnością zanurzę się w jeszcze innej jej historii. Co więcej, plusem jest odpowiednia forma czcionki- duży druk czyta się szybko, wygodnie i na pewno docenią go osoby słabowidzące.
Polecam!