Oko w oko ze śmiercią

Lata dziewięćdziesiąte i wczesne lata dwutysięczne w Luizjanie, a dokładniej w jej stolicy Baton Rouge oczami koronera.

Nie wiem jak was, ale mnie odkąd pamiętam przyciągał klimat tego stanu w Ameryce, który fascynował mnie jako taki zaklęty w czasie, a jednocześnie zawsze odbierałam go jako pełny mroku po godzinach. Wreszcie mogłam skonfrontować moje przypuszczenia i dowiedzieć się jak to naprawdę wygląda od osoby, która widziała setki zbrodni w tym miejscu.

Po lekturze książki muszę przyznać, że nie pomyliłam się co do odczuć związanych z Baton Rouge czy Nowym Orleanem. Oczywiście, że pisząc książkę o pracy koronera w każdym mieście na świecie można odebrać wrażenie, że to miejsce pełne śmierci, ale nie wiem czy zdawaliście sobie sprawę, że tylko w samym Baton Rouge grasowało czterech różnych seryjnych morderców w tym samym czasie. Nie wiem jak to się przekłada na inne miejsca na świecie, ale trzeba przyznać, że jest to niepokojące.

Dr Louis Cataldie przez lata spisywał co ważniejsze dla niego sprawy w formie pamiętnika i dzięki temu opis wszystkich śmierci, z którymi miał do czynienia w pracy jest taki rzeczywisty i aktualny, choć od ich wydarzenia minęło już tyle czasu. Tych emocji spisywanych na bieżąco nie przytłumił upływ czasu. Książka za granicą została wydana w roku 2006, a pierwszy rozdział dotyczy huraganu Katrina z roku 2005, która uderzyła w Luizjanę, więc możecie sobie wyobrazić jakie to wszystko jest żywe i emocjonalnie spisane na bieżąco.

Jakbym miała określić co mnie tak dodatkowo ujęło w tej książce to ogromny szacunek autora do swojej pracy i ofiar. Profesjonalizm jak najbardziej, ale to przeświadczenie, że śmierć ponieśli czyiś małżonkowie, dzieci, rodzice, przyjaciele wyznaczała azymut jego pracy, a dla czytelnika dodała wartość życia w zalewie śmierci na setki sposobów.