Zbiór felietonów znanego artysty kabaretowego, satyryka i konferansjera. Pełne humoru teksty odzwierciedlające obecną rzeczywistość oraz powracające do czasów młodości autora, czyli życia tętniącego w familokach, historii z podwórka i kultu śląskiej tradycji.

Charles Handy is one of the giants of contemporary thought. His books on management – including Understanding Organizations and Gods of Management – have changed the way we view business. His work on broader issues and trends – such as Beyond Certainty and The Second Curve – has changed the way we view society. In his new book, Handy builds on a life's work to glimpse into the future and see what challenges and opportunities the next generation faces. How will people cope with change in a world where the old certainties no longer apply? What goals will and should they set themselves? How will they find purpose and fulfilment in their lives? Clear-eyed and optimistic by turns, he sets out the questions that everyone needs to ask themselves, and points us in the direction of the answers.

Odkrywcza, jak każda książka tej Autorki. Odsłania niebezpieczne związki szaleństwa i szamaństwa w moskiewskiej tradycji kulturowej i politycznej. Foucault w Czechowowskiej Sali numer 6? Nie, to Ewa Thompson otwierająca oczy czytelników na rosyjską geoantropologię przemocy.

Gdy Jonathanowi Safranowi Foerowi urodził się syn, chciał się dowiedzieć, jak powinien go karmić i czym naprawdę jest mięso. Skąd pochodzi? Jak się je produkuje? Jak traktowane są zwierzęta i czy to ważne? Jak zjadanie zwierząt wpływa na gospodarkę, społeczeństwo i środowisko? Wyniki tego śledztwa sprawiły, że stanął twarzą w twarz z rzeczywistością, której jako obywatel nie mógł zignorować, a jako pisarz nie mógł przemilczeć.

Esej Widziałem ciemne słońce nie jest poradnikiem ani pracą popularno-naukową. Jest dokumentem, świadectwem stanu ducha i sposobu myślenia osoby autentycznie doświadczonej depresją, i w tym upatruję jego wartość i siłę. Autor dzieli się najgłębszą prawdą o swoim doświadczeniu i czyni to w sposób poruszająco prosty.

Why is the incidence of mental illness in the UK twice that in Germany? Why are Americans three times more likely than the Dutch to develop gambling problems? Why is child well-being so much worse in New Zealand than Japan? As this groundbreaking study demonstrates, the answer to all these hinges on inequality. In The Spirit Level Richard Wilkinson and Kate Pickett put inequality at the centre of public debate by showing conclusively that less-equal societies fare worse than more equal ones across everything from education to life expectancy. The Inner Level now explains how inequality affects us individually, how it alters how we think, feel and behave. It sets out the overwhelming evidence that material inequalities have powerful psychological effects: when the gap between rich and poor increases, so does the tendency to defi ne and value ourselves and others in terms of superiority and inferiority. A deep well of data and analysis is drawn upon to empirically show, for example, that low social status is associated with elevated levels of stress, and how rates of anxiety and depression are intimately related to the inequality which makes that status paramount. Wilkinson and Pickett describe how these responses to hierarchies evolved, and why the impacts of inequality on us are so severe. In doing so, they challenge the conception that humans are innately competitive and self-interested. They undermine, too, the idea that inequality is the product of 'natural' differences in individual ability. This book sheds new light on many of the most urgent problems facing societies today, but it is not just an index of our ills. It demonstrates that societies based on fundamental equalities, sharing and reciprocity generate much higher levels of well-being, and lays out the path towards them.

Czy w Korei Północnej mogą nastąpić zmiany? Ameryka i Chiny mają swoje powody, by w tym kraju dokonał się przełom, ale musi się on odbyć po cichu. Naprzeciw interesom różnych grup wychodzą w sekrecie sami dowódcy armii północnokoreańskiej. Zaczynają się przygotowania do puczu, który pozwoli zreformować kraj. Liczne spotkania osób zamieszanych w spisek stają się pretekstem do rozważań o rewolucji światopoglądowej w Korei i modernizacji kraju, demontażu ideologicznym, indoktrynacji terrorystów, determinizmie czy szeroko pojętej perspektywie historycznej.

'The Freakonomics of modern warfare' Conn Iggulden Everything you think you know about war is wrong. The rules have changed, and we are dangerously unprepared. In Goliath, former paratrooper and Professor of Strategy Sean McFate teaches us the ten new rules of war for today. __________ War is timeless. Some things change - weapons, tactics, leadership - but our desire to go into battle does not. We are living in an age of conflict: global terrorism, Russia's resurgence and China's rise, international criminal empires, climate change and dwindling natural resources. But while the West has been playing the same old war games, the enemy has changed the rules. Sean McFate has been on the front lines of conflict. He has seen first-hand the horrors of battle, and as a strategist, he understands the complexity of the current military situation. In this new age of war: - Technology will not save us - Victory will belong to the cunning, not the strong - Plausible deniability is more potent than firepower - New types of world powers will rule Learn how to triumph in the coming age of conflict in ten new rules. Adapt and we can prevail. Fail, and size and strength won't protect us. This is The Art of War for the 21st century.

'It is going to change the way in which we understand many modern debates about economics, politics, and society' Ha Joon Chang, author of 23 Things They Don't Tell You About Capitalism Over the past fifty years, the way we value what is 'good' and 'right' has changed dramatically. Behaviour that to our grandparents' generation might have seemed stupid, harmful or simply wicked now seems rational, natural, woven into the very logic of things. And, asserts Jonathan Aldred in this revelatory new book, it's economics that's to blame. Licence to be Bad tells the story of how a group of economics theorists changed our world, and how a handful of key ideas, from free-riding to Nudge, seeped into our decision-making and, indeed, almost all aspects of our lives. Aldred reveals the extraordinary hold of economics on our morals and values. Economics has corrupted us. But if this hidden transformation is so recent, it can be reversed. Licence to be Bad shows us where to begin.

'Funny, angry, urgent. Ghodsee is going to start a revolution' Daisy Buchanan, author of The Sisterhood A witty, fiercely intelligent exploration of why capitalism is rigged against women and what we can do about it. Unregulated capitalism is bad for women. Socialism, if done properly, leads to economic independence, better labour conditions, better work/family balance and, yes, even better sex. If you like the idea of such outcomes, then come along for an exploration of how we can change women’s lives for the better.

In our increasingly secular world, holy texts are at best seen as irrelevant, and at worst as an excuse to incite violence, hatred and division. So what value, if any, can scripture hold for us today? And if our world no longer seems compatible with scripture, is it perhaps because its original purpose has become lost? Today we see the Quran being used by some to justify war and terrorism, the Torah to deny Palestinians the right to live in the Land of Israel, and the Bible to condemn homosexuality and contraception. The holy texts at the centre of all religious traditions are often employed selectively to underwrite arbitrary and subjective views. They are believed to be divinely ordained; they are claimed to contain eternal truths. But as Karen Armstrong, a world authority on religious affairs, shows in this fascinating journey through millennia of history, this narrow reading of scripture is a relatively recent phenomenon. For hundreds of years these texts were instead viewed as spiritual tools: scripture was a means for the individual to connect with the divine, to transcend their physical existence, and to experience a higher level of consciousness. Holy texts were seen as fluid and adaptable, rather than a set of binding archaic rules or a ‘truth’ that has to be ‘believed’. Armstrong argues that only by rediscovering an open engagement with their holy texts will the world’s religions be able to curtail arrogance, intolerance and violence. And if scripture is used to engage with the world in more meaningful and compassionate ways, we will find that it still has a great deal to teach us.

Wiszę oczami pamięci kamienie - trudno zagadać czy będące resztkami starożytnych domów i świątyń, czy naturalnymi skałąmi, widzę ląki, na których przeszło dwa tysiące siedemset lat temu szukali mowego mejsca a ziemi pierwsi kolonizatorzy z Grecji. Gdzie znajdując w jaskiniach czaszki karłowatych słoni, roili sobie istenienie jednookich Cyklopów i smuli historie o wynaturzonych dzieciach Zeusa, o strąceniu do Tartaru, o spotkaniu wędrowca Odysa z biednym Polifemem,

In November 2016 we woke up to the news that the forthright presenter of a popular television programme had become the most powerful man on the planet. His name, sadly, was not Jeremy Clarkson, but we might not have been any more surprised if it had been. Because the world seems to have taken a decidedly odd turn since Jeremy last reflected on the state of things between the covers of a book. But who better than JC to help us navigate our way through the mess? And while he's being trying to make sense of it all he's discovered one or two things along the way, including - The disabling effects of being vegan - How Blackpool might be improved by drilling a hole through it - The problem with meditation - A perfect location for rebuilding Palmyra - Why Tom Cruise can worship lizards if he wants to It's all been a bit unsettling. But don't worry. If You'd Just Let Me Finish is Clarkson at his best. He may be as bemused, exasperated, amused and surprised as the rest of us, but in a world gone crazy, thank God someone has still got his head screwed on ...

OSOBISTA OPOWIEŚĆ O GRECJI. Rozszerzone wydanie książki nominowanej do nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Polski reporter z greckimi korzeniami, wychowane w Polsce trzecie dziecko Polki i Greka, szuka odpowiedzi na pytania o kryzys w kraju swoich przodków. Szuka też czegoś jeszcze – własnej tożsamości i zrozumienia powikłanej historii swojej rodziny. Dzięki tej mieszance reportażu, wspomnień i narracji podróżniczej Sturis jak żaden inny polski autor przybliża rodzimemu czytelnikowi współczesną Grecję. Ale to coś więcej niż przewodnik po kraju i jego historii. „Autor "Gorzkich Pomarańczy", choć częściowo obcy, w portretowaniu Grecji po mistrzowsku unika folkloru. Prezentuje ostre spojrzenie i zachowuje dystans konieczny do prawidłowego opisania zbiorowej świadomości, naszych greckich obsesji, stylu życia i trwającej dziejowej transformacji. Sturis konfrontuje się z własną przeszłością, a przed greckimi czytelnikami stawia lustro jednak nie to zaczarowane, które powie nam, że jesteśmy najpiękniejsi na świecie, a zwierciadło, które odbija naszą prawdziwą twarz” napisał o greckim wydaniu tej książki Tasos Tsakiroglou, recenzent „Efimerida ton syntakton”.

A genius and prophet whose timeless works encapsulate the human condition like no others. A writer who surpassed his contemporaries in vision, originality and literary mastery. Who wrote like an angel, putting it all so much better than anyone else. Is this Shakespeare? Well, sort of. But it doesn't really tell us the whole truth. So much of what we say about Shakespeare is either not true, or just not relevant, deflecting us from investigating the challenges of his inconsistencies and flaws. This electrifying new book thrives on revealing, not resolving, the ambiguities of Shakespeare's plays and their changing topicality. It introduces an intellectually, theatrically and ethically exciting writer who engages with intersectionality as much as with Ovid, with economics as much as poetry: who writes in strikingly modern ways about individual agency, privacy, politics, celebrity and sex. It takes us into a world of politicking and copy-catting, as we watch him emulating the blockbusters of Christopher Marlowe and Thomas Kyd, the Spielberg and Tarantino of their day; flirting with and skirting round the cut-throat issues of succession politics, religious upheaval and technological change. The Shakespeare in this book poses awkward questions rather than offering bland answers, always implicating us in working out what it might mean.

"Poczułem, że potrzebna jest książka, która pogodziłaby ze sobą przeciwności – adresowana zarówno do ekonomistów, jak i do laików. Tym pierwszym pragnę powiedzieć, że potrzebują lepiej opowiadać o tym, jaką w zasadzie naukę praktykują. Przedstawiam alternatywne ujęcie, które ukaże pożyteczne owoce badań ekonomicznych, a jednocześnie unaoczni błędy, na których popełnienie narażeni są ekonomiści. Moje przesłanie do nieekonomistów brzmi następująco: wiele standardowych argumentów podnoszonych w krytyce ekonomii traci pazur w kontekście tej nowej perspektywy. W ekonomii jest wiele rzeczy, które można krytykować, ale nie brakuje też takich, które należy docenić i naśladować. (…) Książka ta jest zarówno pochwałą, jak i krytyką ekonomii. Staję w obronie fundamentalnych założeń tej dyscypliny – o roli, jaką modele ekonomiczne odgrywają w zdobywaniu wiedzy – ale krytykuję sposób, w jaki ekonomiści często praktykują swoje rzemiosło i wykorzystują dostępne narzędzia. Argumenty, które tu prezentuję, nie są „linią partyjną”. Podejrzewam, że nie zabraknie uczonych znawców dziedziny, którzy nie zgodzą się z moimi poglądami na ekonomię jako naukę." Ze wstępu Autora

Rzeźnik z Niebuszewa to swoista odyseja grozy. Błahy misternie łączy ze sobą literaturę konfesyjną, autobiograficzną oraz filozoficzną i niczym zręczny akrobata żongluje trzema rodzajami literackimi. Faktografia błyskotliwie miesza się tutaj z eseistycznymi talentami autora. Ten nietuzinkowy zbiór tekstów, który jest właściwie minipowieścią, fascynuje, wciąga i skrajnie przeraża. Błahy w sposób bezczelny i prowokacyjny łamie literackie schematy, oferując czytelnikom dużo więcej. W efekcie powstało dzieło wyjątkowo transgresyjne, które odważnie, bez żadnej autocenzury, sięga w głąb mroków ludzkiej duszy oraz pokazuje irracjonalny i niemal nieuchwytny charakter zła. Autor obsesyjnie powraca do szczecińskiej dzielnicy Niebuszewo, miejsca okrytego złą sławą i nieustannie pobudzającego wyobraźnię mieszkańców miasta. W książce nierzadko występują prozaizmy i ostre wulgaryzmy, ale są one konieczne, albowiem tylko w taki sposób można wiarygodnie oddać język ludzi z nizin społecznych oraz bunt wobec patologicznej rzeczywistości. Tytułowy Rzeźnik staje się poręczną metaforą bestii, tkwiącej w każdym z nas. Pojawiające się pod latarnią widmo legendarnego mordercy, odsłania również palimpsestowy charakter słynnej dzielnicy, w której nakładają się naznaczone traumami polska i niemiecka historia. Autor proponuje czytelnikom wstrząsającą podróż przez wewnętrzne piekło, trudny do zniesienia fetor rozkładu i śmierci, jednak na końcu tej budzącej grozę peregrynacji można osiągnąć katharsis. Damian Romaniak

Jan Gondowicz uważa się za medium, porzez które rozmawiają ze sobą inne książki. Gdyby nie on, może by się nie spotkały. Z tych spotkań spisuje fragmenty rozmów tego, co napisane, z tym, co wyczytane, tego, co wyczytane, z tym, co domyślane, tego, co domyślane, z tym, co tylko przypuszczalne, tego, co przypuszczalne, z tym, co zaledwie widmowe. Ale z zasady przepędza zmyślone. Taki ta książka proponuje styl lektury. Gdyż w opozycji do historii literatury widzi w ścisłym czytaniu królową wszechnauk nieścisłych. Dziewięćdziesiąt procent tego, co o pisaniu i czytaniu wiadomo, zawdzięczamy naukom o literaturze. Autora tej książki interesuje pozostałe dziesięć procent. A z tych dziesięciu procent kierunek jego zainteresowań wyznaczają Borges, Kafka, Stempowski oraz trzydziestu innych pisarzy XIX i XX wieku - bohaterów tej książki.

Włochy w książce Piotra Kępińskiego są żywe i autentyczne. I niemiłosiernie ambiwalentne. Przyciągające i odpychające zarazem. Pachnące i śmierdzące. Rozwrzeszczane i milczące w skupieniu. Chaotyczne i precyzyjne. Pełne przemocy i nadzwyczaj delikatne. Wzniosłe i niskie. Wielkie i małe. Autorowi udała się niezwykle ryzykowna sztuka – wziąć te wszystkie sprzeczne, skłócone ze sobą ingrediensy, z których składa się włoska kultura i włoska mentalność, a następnie przemieszać je tak, że lektura staje się doświadczeniem pasjonującym. Książka Kępińskiego, choć kipi od erudycji, nie zawiera ani grama akademickiej sztywności. Choć mieni się dziełami sztuki, a historia i teraźniejszość, literatura i architektura, nieustająco się tu przeplatają – nawet na chwilę nie staje się męczącą wyliczanką. Wszystko dlatego, że autor żyje tym, co pisze i żyje w tym, o czym pisze. W mieście, kulturze, języku. Tomasz Stawiszyński Świetna książka – od dawna żaden tom eseistycznych tekstów nie sprawił mi tak wiele przyjemności i satysfakcji w trakcie lektury. Leszek Bugajski

Wznowienie poszukiwanej książki o legendarnych mieszkańcach dzisiejszej Suwalszczyzny. Zbierane przez długie lata ułamki faktów, hipotezy, polemiki, rozmowy, anegdoty. Szkic do portretu kultury, o której wszyscy słyszeliśmy, że była, ale nie wiemy o niej nic oprócz tego, że umarła. Zanurzona w odległej przeszłości – i paradoksalnie aktualna opowieść o tęsknocie za poczuciem przynależności i zakorzenienia, o szukaniu „małej ojczyzny? w globalizującym się świecie. Oto czym jest ta dziwna książka, której strukturą i porządkiem... jest chaos.