Jak mówią amerykańscy dowódcy, nasz kraj może stać się center of gravity, czyli centrum wysiłku, z jednej strony dla NATO, z drugiej dla Rosji. Rosja ma świadomość tego, że jej wojska będą musiały iść przez Polskę w marszu na zachód. Wie też, że jako Państwo suwerenne będziemy się bronić zawsze, niezależnie od tego, czy NATO nam pomoże, czy nie. To zaś oznacza, że Rosjanie będą tu bezwzględnie niszczyć i palić wszystko, co stanie im na drodze. Sojusz musi sobie uzmysłowić, że Polska jest Państwem niezwykle istotnym ze strategicznego punktu widzenia i obszarem zasadniczego zainteresowania, który winien być należycie zabezpieczony przed potencjalną agresją Rosji. Kilka dodatkowych amerykańskich batalionów w Europie nie będzie straszakiem dla Putina. Takimi działaniami budujemy tylko wiarę Polaków i innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej w to, że Amerykanie w razie czego udzielą nam pomocy. Jeżeli jednak dojdzie do jakiegokolwiek konfliktu w Azji, to amerykańskie wojska będą potrzebne tam, a nie tutaj, w Europie. Trump o tym wie. I Putin również.

Niniejsza praca jest próbą przedstawienia aspiracji, jakie przejawiała pochodząca z rodzin objętych pomocą socjalną młodzież po ukończeniu gimnazjum w momencie startu na kolejny etap swojej ścieżki edukacyjnej. Celem pracy jest poznanie uwarunkowań i całokształtu okoliczności, które w początkowym okresie towarzyszyły podejmowaniu decyzji o wyborze szkół ponadgimnazjalnych, a następnie o nim zdecydowałyvopierając się na wieloletnim doświadczeniu zawodowym i bezpośredniej obserwacji życia rodzin potrzebujących pomocy oraz skupiając się na poszukiwaniu teoretycznych koncepcji i uwarunkowań w przedmiocie nierówności edukacyjnych. poleca ImpulsW pracy zaakcentowano z jednej strony ograniczenia młodzieży ponadgimnazjalnej warunkami ekonomicznymi i kulturalnymi najbliższego otoczenia, a z drugiej strony – rysującą się u niej podmiotowość (istotną przesłankę rozwoju osoby), dążenie do autonomii w decyzjach, stawianie sobie wartościowych celów. Mimo funkcjonowania w bardzo trudnych okolicznościach młodzież całkowicie nie poddaje się środowisku, ma swoje ambicje i pragnienia. Praca ma charakter empiryczny. Jej podstawą teoretyczną była wiedza o współczesnych zagadnieniach dotyczących rodziny, dojrzewania młodzieży, zmian społecznych.

Dogmat amerykańskiego prymatu i jego geostrategiczne imperatywy zawarte w słynnej Wielkiej szachownicy Zbigniewa Brzezińskiego od dawna stanowią kanon operacyjny dla Departamentu Stanu, Jastrzębi, Neokonserwatystów i wielu amerykańskich polityków. Można powiedzieć, że od upadku Związku Radzieckiego, realizacja wielkiej strategii Brzezińskiego posuwała się w gorączkowym wręcz tempie, pożerając byłe radzieckie satelity, a następnie przekształcając je w przyszłe bazy NATO. Ostatecznym celem tych posunięć było zneutralizowanie rosyjskiej, ale także chińskiej, niepodległości i ekonomicznej żywotności, a tym samym pozbawienie tych krajów zdolności do sprawowania władzy w Eurazji. Ukraińska szachownica opowiada o historycznych i geostrategicznych posunięciach Zachodu, przedsięwziętych w celu przejęcia kontroli nad euroazjatyckim lądem. Autorzy poddają ostrej krytyce łamanie obietnic i traktatów, geostrategiczne błędy oraz fundamentalizm Wielkiej szachownicy, który katalizował ponowne pojawienie się Rosji jako globalnej potęgi i przeniósł geostrategiczny punkt ciężkości na Wschód, kreując klęskę tam, gdzie miał przynieść zwycięstwo.Jednym z najważniejszych punktów strategii Brzezińskiego wobec Rosji od zawsze była Ukraina. Książka Natylie Baldwin i Kermita Heartsonga niczym walec przejeżdża po oficjalnej wersji wydarzeń rewolucji na kijowskim Majdanie, wojny w Donbasie i aneksji Krymu. Autorzy ujawniają ukryte fakty i prawdziwe przyczyny tych wypadków z pasją dokumentalistów.

W październiku 1956 roku Politechnika Gdańska stała się centrum poruszenia społeczno-politycznego w Trójmieście. Dwanaście lat później, podczas tzw. wydarzeń marcowych 1968 roku, było podobnie. To właśnie jej studenci zaprotestowali jako pierwsi. Niniejsza publikacja została przygotowana przez uczestników tamtych wydarzeń, ówczesnych studentów Politechniki. W unikalnej formie swoistego panelu dyskusyjnego autorzy przedstawiają w niej przebieg protestów, sytuację na uczelni, zachowania i postawy kadry naukowej, a także represje zastosowane wobec nich przez władze Politechniki, wymiar sprawiedliwości i aparat bezpieczeństwa. Czynią to na podstawie własnych wspomnień, nierzadko posiłkując się dokumentami źródłowymi. Starają się również przedstawić własną ocenę protestów.

Rządy komunistów w Polsce nigdy nie opierały się na demokratycznej legitymacji. W PRL regularnie przeprowadzano co prawda wybory sejmowe, ich wynik był jednak z góry przesądzony. Powszechne głosowania stanowiły element fasady maskującej rzeczywiste mechanizmy władzy, gdyż o podziale mandatów poselskich decydowały gremia kierownicze PZPR. Książka, którą Czytelnik trzyma w rękach, stanowi wielopłaszczyznową analizę kolejnych wyborów do Sejmu PRL. Autor, wychodząc od charakterystyki systemów wyborczych Związku Radzieckiego i państw strefy radzieckiej dominacji w Europie, charakteryzuje zarówno ich oficjalny wymiar (przepisy prawa, propagandę, rytuały wyborcze), jak i to, co kryło się za wspomnianą fasadą: nieformalne praktyki, manipulacje i fałszerstwa, zakulisową rywalizację i działania aparatu represji. Opisuje kolejne kampanie wyborcze w PRL, społeczną percepcję peerelowskich głosowań, różnego rodzaju formy oporu oraz działania opozycji antykomunistycznej związane z wyborami.

Publikację wyróżnia różnorodność podejmowanych tematów znakomicie ilustrujących spektrum najnowszych zainteresowań polskich badaczy zajmujących się kwestiami związanymi z szeroko rozumianą polityką migracyjną. Większość opracowań zawartych w zbiorze została przygotowana na podstawie pogłębionych badań autorskich, a w wielu wypadkach mamy do czynienia z prezentacją wybranych rezultatów kilkuletnich studiów realizowanych w ramach projektów badawczych. Wykorzystano starannie dobrany i przemyślany aparat pojęciowy, poprzez odwołanie się do paradygmatów badawczych charakterystycznych dla dyscyplin, które reprezentują autorzy. Należy zaznaczyć, iż w omawiany wielogłos środowiska migrantoznawczego wpisali się przedstawiciele różnych pokoleń badaczy. [...] Ta wielopokoleniowość w sposób istotny wzbogaca dialog wewnątrz środowiska osób badających zjawiska migracyjne, które oceniam jako bardzo otwarte, a także świetnie ilustruje poszerzanie się i zmiany pól badawczych. Praktyce dialogu międzypokoleniowego towarzyszy w tym wypadku interdyscyplinarny dialog przedstawicieli wszystkich nauk społecznych i społecznych, zainteresowanych badaniem różnych aspektów polityki migracyjnej: politologów, socjologów, etnologów/antropologów, historyków, prawników, ekonomistów, geografów, demografów i innych. W rezultacie otrzymujemy pracę, która znacząco poszerza naszą wiedzę o różnych wymiarach polityki migracyjnej, odsłania nowe pola i optyki badawcze tego zjawiska, wreszcie dokumentuje integrację środowiska badaczek i badaczy migracji, a także bez wątpienia może przyczynić się do dalszego zacieśniania współpracy między nimi. Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Schmidta, UAM Poznań

Punkt wyjścia analiz prezentowanych w przedkładanym czytelnikowi tomie stanowi przekonanie (większości) ich autorów, że teoria polityki, traktowana najogólniej jako sposób rozumienia władzy, państwa i jego instytucji, jest zakorzeniona w badanej rzeczywistości. Dlatego właśnie jednym z podstawowych impulsów jej rozwoju lub przewartościowań zawsze były zmiany rzeczywistości, do której się ona odnosiła, a zwłaszcza wszelkie sytuacje kryzysowe, zapowiadające kres tego, co było, i nadejście czegoś nowego. To one skłaniały badaczy do porzucenia bądź zrewidowania swojej dotychczasowej aparatury pojęciowej. Czas przełomów historycznych i wielkich zwrotów społeczno-politycznych, znanych w historii świata zachodniego, zawsze inicjował nową teorię polityczną. […] Co ciekawe, wydaje się nawet, że obecnie jesteśmy świadkami zjawiska intensyfikacji częstotliwości tego rodzaju przełomów. Nasz czas zdaje się biec szybciej, szybciej niż my – nauka – jesteśmy w stanie go zarejestrować i narzucić nań jakieś ramy konceptualne. […] Czy zatem nie jest tak. Że przed teorią polityki, po raz kolejny w jej bogatej historii, stoi przede wszystkim zadanie redefinicji własnych założeń, celów, podejść badawczych, języka i stosowanych przez nią podejść? Zebrane w niniejszym tomie prace kreślą pewien obraz złożoności sygnalizowanych zagadnień. fragmenty Wprowadzenia

Lata osiemdziesiąte XX wieku to najważniejsza dekada w dziejach współczesnej Polski. To właśnie wtedy doszło do wielkiego zrywu Polaków i powstania ruchu, który po wielu latach trudnych doświadczeń doprowadził do kresu Polski Ludowej, komunistycznej pól-kolonii Związku Sowieckiego, i odrodzenia wolnej Rzeczpospolitej. Ta książka ukazuje tę niezwykłą polską drogę do wolności, która stała się początkiem upadku komunistycznego bloku w Europie. Autor przedstawia dzieje „Solidarności” w pierwszej i najważniejszej dekadzie jej istnienia, ukazując kulisy wydarzeń, które doprowadziły do strajków sierpniowych, z których narodził się związek, czas „festiwalu wolności” – kilkanaście miesięcy legalnej działalności „Solidarności”, okres stanu wojennego, kiedy polskie komunistyczne władze wyprowadziły wojsko i milicję przeciwko własnemu narodowi, lata podziemnego funkcjonowania opozycji i walki w konspiracji pod tyranią PZPR, aż do ponownego odrodzenia się nadziei i siły, strajki w roku 1988 i wydarzenia z roku 1989, prowadzące do gruntownych przemian ustrojowych, społecznych i politycznych w Polsce oraz otwierające drogę do pełnej wolności. Prof. Ryszard Terlecki, historyk, publicysta, polityk, w latach 1974-1989 uczestnik działań antykomunistycznej opozycji, od 2007 roku poseł Prawa i Sprawiedliwości na Sejm RP, od 2016 r. wicemarszałek Sejmu i Przewodniczący Klubu Poselskiego Prawo i Sprawiedliwość, wykładowca w Akademii Ignatianum i Papieskim Uniwersytecie Jana Pawia II w Krakowie oraz w Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu, były dyrektor krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej, autor m.in. Miecz i tarcza komunizmu. Historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944-1930. Kraków 2007 i 2013; Polska w niewoli. Historia sowieckiej kolonii, Kraków 2015.

Problematyka ustroju konstytucyjnego wolnych miast (terytoriów, państw) Europy w XIX i XX w. (1806-1954) nie doczekała się dotychczas odrębnej monografii tak w polskiej, jak i europejskiej, zwłaszcza niemieckiej, literaturze naukowej. Temat jest niezmiernie pociągający, lecz dotychczasowi Autorzy koncentrowali się przede wszystkim na ustroju politycznym poszczególnych wolnych miast, głównie niemieckich (Brema, Frankfurt/Main, Hamburg, Lubeka) oraz polskich (dwukrotnie Gdańsk, Kraków), rzadziej pozostałych (Fiume/Rijeka, Kłajpeda i Triest). Takie potraktowanie problemu doprowadziło do zniekształceń tematu, gdyż nikt z badaczy nie starał się ujrzeć ani analogii, ani przeciwieństw w skali ogólnoeuropejskiej, traktując zagadnienie wyłącznie partykularnie, a wręcz niekiedy z emocjonalnym lokalnym patriotyzmem. Na tym tle niniejsza monografia ma charakter pionierski, stanowiąc oryginalne rozwiązanie, pozwalające zweryfikować ogólnie przyjęte tezy i poglądy, z wyłączeniem emocji narodowo-lokalnych, nasiąkniętych niekiedy uprzedzeniami, które najwyraźniej uwidoczniły się w niemieckiej i całkowicie jej przeciwstawnej polskiej interpretacji ustroju Wersalskiego Wolnego Miasta Gdańska.

"Z wielką drobiazgowością kreśli niełatwą drogę tej zakaukaskiej republiki do zbudowania podstaw postradzieckiej państwowości, ukazując liczne, piętrzące się na niej przeszkody, ujawniające się zarówno w ramach systemu politycznego, jak i w jego zewnętrznym otoczeniu. Pracę charakteryzuje przede wszystkim bogactwo faktografii, zrekonstruowanej na szerokiej bazie źródłowej." Prof. dr hab. Andrzej Antoszewski Instytut Politologii, Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego

Unikatowość prezentowanej książki na polskim rynku wydawniczym może stanowić zachętę i zaproszenie do lektury dla tych, którym bliska jest problematyka opieki i pomocy społecznej, pracy socjalnej, a także osób znajdujących się w sytuacji wymagającej pomocy oraz wsparcia. z recenzji dr hab. Katarzyny Ornackiej Autorom udała się rzecz bardzo rzadko spotykana – napisali podręcznik, który poza wartościami użytecznymi w dydaktyce zawiera pasjonującą opowieść o tym, jak państwo polskie organizowało pomoc osobom najsłabszym społecznie. Trudno obok tej książki przejść obojętnie. z recenzji dr. hab. Norberta G. Pikuły, prof. UP Mikołaj Brenk – dr nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Adiunkt na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoje badania poświęca dziejom pomocy społecznej w minionym stuleciu, szczególnie problemom społecznym okresu Polski Ludowej. Krzysztof Chaczko – dr nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Adiunkt oraz zastępca dyrektora Instytutu Pracy Socjalnej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Oprócz problematyki funkcjonowania pomocy społecznej przedmiotem jego badań jest też rozwój państwa bezpieczeństwa socjalnego w Izraelu i w Polsce. Rafał Pląsek – asystent w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół zagadnień związanych z polityką społeczną (w szczególności dotyczących pomocy społecznej) oraz socjologią edukacji.

Trzecia część trylogii zawiera biografie prezydentów Stanów Zjednoczonych od Jamesa Earla Cartera do Donalda Trumpa. Ta praca jest zbiorem szkiców biograficznych. Starałem się w miarę możności nadać im jednolitą konstrukcję, choć nie zawsze było to możliwe. Starałem się także nie odrywać biografii prezydentów od epoki, w której żyli, od problemów politycznych, gospodarczych i społecznych, z którymi mieli doczynienia. Od Autora

What should we do to work against racism and traumas it causes? Is it even possible? Of course, it is hard to give a elear solution – history shows that stereotypes concerning race or ethnicity are difficult to weed out. However, by this volume we try to give examples of certain situations or worlds that could cause deep reflection. A group of scholars from all over the world, from countries with various historical and sociological backgrounds, decided to share with us their valuable thoughts. Our book includes articles from different fields – e.g., social sciences, literaturę, art, film, or psychology. We hope they will be useful in discussing widely understood topic of racism and trauma.

Filozofia jest bogatym źródłem alternatywnych narracji opisujących, w jaki sposób powinniśmy chronić prawa człowieka; narracji, które rozwinęły się w czasach istnienia XX-wiecznych rządów totalitarnych. Niniejsza książka skupia się na myśli dwóch filozofów tego okresu – Ericha Fromma i Isaiaha Berlina. Analiza ich przemyśleń pozwala na ukazanie nowej filozoficznej koncepcji państwa i prawa opartej na wartościach godności ludzkiej i solidarności, uzasadnianych za pomocą argumentów odmiennych od „tradycyjnie uniwersalistycznych”. W koncepcji tej, zakorzenionej w ludzkim doświadczeniu, prawo musi uwzględniać zmieniające się okoliczności, być nakierowane na utrzymanie chwiejnej równowagi między różnymi i czasami przeciwstawnymi wartościami. Rozważania filozofów są zaskakująco aktualne i ukazują, że zagrożenia, które wystąpiły w XX wieku, czyhają na nas także dziś.

Co trafniej objaśnia religijność ludzi i społeczeństw oraz stosunki państwo–Kościół: teoria czy historia? W książce Bóg a sprawa polska. Poza granicami teorii sekularyzacji analizowana jest teoria sekularyzacji, głosząca – w wersji hard – że sekularyzacja to uniwersalny proces, w którym religia, jej instytucje i religijność ludzi tracą na znaczeniu i z czasem zamierają. Krytykowano ją na dwa sposoby: pod hasłem „nieprawda, że” oraz „trzeba wyjaśniać to inaczej”. Jak? Trzeba objaśniać, odwołując się do historii: religia, religijność i stosunki państwo–Kościół są na „historycznej uwięzi”. Kształtują je konkretne wydarzenia i polityczne decyzje, „dokumenty założycielskie” i prawo, czynniki społeczne, czasy próby, jak II wojna światowa czy komunizm, wybitni przywódcy. Dotyczy to także Polski – a zdaniem autorki przede wszystkim Polski. Ocena kondycji religijności społeczeństwa polskiego wypada niejednoznacznie, ale przyszłość nie jest przesądzona – zależy od nas. Książka Bóg a sprawa Polska. Poza granicami teorii sekularyzacji dotyka w dziedzinie nauk społecznych spraw najważniejszych i czyni to w sposób niezwykle rzetelny, stawiając raczej znaki zapytania niż sugerując pochopne odpowiedzi. Jest też napisana klarownym i precyzyjnym językiem, dalekim od żargonu naukowego i niepozbawionym walorów literackich. z recenzji wydawniczej prof. Zbigniewa Stawrowskiego Monografia autorstwa Mirosławy Grabowskiej jest śmiałym, wielowątkowym projektem ukazującym złożoność i specyfikę „polskiego przypadku”, w którym treści religijne i narodowe stanowią specyficzny aliaż, pozostający zarówno pod wpływem uwarunkowań historycznych, jak i współczesnego kontekstu geopolitycznego. Casus Polski przekracza możliwości opisu i analizy jedynie w ramach projektu sekularyzacyjnego, poddanego przez autorkę wielostronnej, wyważonej i zniuansowanej krytyce. z recenzji wydawniczej prof. Marii Sroczyńskiej

Pełne powodzenie transformacji systemowej po 1989 r. zależało od włączenia Polski w proces integracji europejskiej. Kosztem tej transformacji jest do dziś m.in. poddanie wewnętrznych przemian oddziaływaniu zewnętrznej presji modernizacyjnej wytwarzanej przez Unię Europejską. Następstwami tego są: kruchość kompromisu integracyjnego i zarazem państwotwórczego, zawężenie percepcji procesu integracji do jej wymiaru gospodarczego oraz znaczne przyspieszenie dostosowawcze. W miarę zbliżania się terminu wejścia Polski do UE ów kompromis podlegał pogłębiającej się destrukcji i czynił przestrzeń dyskursu parlamentarnego coraz bardziej dysfunkcjonalną. Przestrzeń tę autor przedstawia w książce jako uskrajnioną polaryzację odmiennych obrazów miejsca i roli Polski w Unii, pomiędzy którymi brak jest mediacji. U podstaw tych obrazów leżą zróżnicowane oceny zapoczątkowanego blisko trzy dekady temu procesu przemian ustrojowych.

Analiza dyskursu obiecuje badaczom poszerzenie horyzontów poznawczych i możliwość uzyskania interesujących rezultatów. Uwodzi wyrafinowaniem metodologicznym, wobec którego metody empiryczne wydają się niezbyt wyszukane. Podstawowym wnioskiem z publikacji jest teza, iż zignorowanie ograniczeń związanych z analizą dyskursu prowadzi ostatecznie do podważenia sensu nauki.

„Wojna — język — pamięć” to najnowszy tom interdyscyplinarnego czasopisma naukowego pt. „Oblicza Komunikacji”. W całości poświęcony jest analizie zjawiska wojny w języku, kulturze i pamięci społecznej. Czytelnicy znajdą tu artykuły ukazujące problematykę konfliktów zbrojnych w różnych perspektywach badawczych. Pojawiają się przede wszystkim analizy semantyczno-leksykalne — zarówno synchroniczne, jak i diachroniczne — słownictwa motywowanego odniesieniami do wydarzeń wojennych. W kolejnej grupie tekstów autorzy zastanawiają się, w jaki sposób wojna utrwaliła się w tekstach kultury oraz w pamięci społecznej. Badacze omawiają narracje o wojnie zawarte w tekstach diarystycznych, kronikarskich, pamiętnikarskich, jak i w tekstach kultury pochodzących z różnych epok (np. w polemice religijnej, w relacjach z wypraw wojennych czy we wspomnieniach dyplomatów). Ukazane zostały również formy wykorzystania narracji o wojnie na użytek propagandy politycznej czy edukacji szkolnej (na przykładzie analizy kroniki szkolnej czy podręczników do historii). Tom zawiera rozprawy teoretyczne oraz analizy i studia przypadków. Przedmiotem opisu 11 tematycznie dobranych artykułów są różne teksty i gatunki oraz różne dyskursy — od prywatnych po publiczne.

Historia procesów integracji europejskiej przekonuje, że całemu dotychczasowemu okresowi jej trwania towarzyszyły dylematy rozwojowe, kontrowersje koncepcyjne i cząstkowe kryzysy, które zwykle były siłą napędową kolejnych etapów integracyjnych […]. Komplikujące się procesy integracji europejskiej utrudniają sformułowanie reguł gry jawnych i akceptowanych przez różne podmioty unijnych procesów decyzyjnych. Problemy europejskiej integracji, ich nawarstwienie się oraz dynamiczny charakter przemian i ich uwarunkowań stawia zwiększone wymagania wobec uczonych i analityków zajmujących się problematyką unijną. Dotyczą one zwłaszcza warsztatu badawczego, w tym poszukiwania najbardziej efektywnych podejść badawczych. Ze Wstępu Recenzowana monografia jest wieloautorskim pogłębionym opracowaniem aktualnych problemów politycznych, prawnych i filozoficznych wiążących się ze stanem procesów integracyjnych w Europie pod koniec drugiej dekady XXI wieku. Poruszone są w niej zagadnienia dotyczące sfery wartości, metodologii badań europeistycznych, przyszłości integracji europejskiej w kontekście ogólnym i społecznym, a także pozycji Polski w UE w ujęciu ustrojowym i filozoficznym. Autorami poszczególnych rozdziałów są uznani badacze reprezentujący różne pokolenia, zainteresowania merytoryczne, podejścia teoretyczne oraz szkoły metodologiczne. Wszystkie teksty cechuje wysoka jakość wynikająca z kultury badawczej Autorów. Istotnym walorem tej publikacji są także klarowne, a niekiedy także kontrowersyjne, tezy prezentowane przez badaczy. Mogą one stanowić punkt wyjścia do dalszych badań i polemik naukowych. dr hab. Piotr Tosiek Przedstawiona do recenzji praca zbiorowa jest wyrazem interesującej inicjatywy badawczej, w wyniku której dokonano analizy problematyki dotyczącej dylematów integracyjnych Polski i Unii Europejskiej. Badane zjawisko ma istotne znaczenie nie tylko z punktu widzenia nauki, lecz także praktyki, uwzględniając obecne realia polityczne. Zatem inicjatywę Redaktorów Naukowych opracowania należy uznać za cenną z punktu widzenia polskiej i europejskiej nauki. Aktualność i poziom merytoryczny analiz cząstkowych wskazuje, że jest ono znaczącym głosem w dyskusji na temat dalszej przyszłości integracji europejskiej. dr hab. Ireneusz Kraś, prof. UJK

Problematyka zapotrzebowania na mieszkania dla niezamożnych grup ludności staje się w ostatnich latach ważnym elementem refleksji na temat polityki mieszkaniowej państwa. Wynika ona z postępującego zużycia zasobów społecznych, niewielkiego ich przyrostu oraz długiego czasu oczekiwania na najem lokalu z zasobów społecznych. Odpowiedzią na niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe gospodarstw niezamożnych miały być lokale społeczne, z założenia skierowane do kategorii gospodarstw, które własnymi staraniami nie są w stanie zapewnić sobie mieszkań dostosowanych do aktualnej struktury potrzeb oraz dla tych, które ze względów ekonomicznych nie mogą zaspokajać swoich potrzeb mieszkaniowych na zasadach rynkowych. W monografii przedstawiono: -sytuację mieszkaniową niezamożnych gospodarstw domowych w Polsce, -możliwości zaspokajania potrzeb mieszkaniowych przez te grupy, -perspektywy zmian w tym obszarze. Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów kierunków związanych z polityką społeczną, pracą socjalną i ekonomią, a także pracowników sektora odpowiedzialnego za realizację zadań polityki mieszkaniowej.