Książka jest bez wątpienia dowodem nie tylko na wnikliwą znajomość twórczości autora Pana Cogito, ale również poświadcza fascynację piszącego. Zaufanie do Autora wzbudza jednak fakt, że świadomość rangi pisarstwa Herberta i osobiste upodobania nie przeszkadzają mu w krytycznym spojrzeniu na przedmiot badań, w czytaniu z dystansem, niekiedy z pewną poznawczą nieufnością. O wartości rozważań Tomasika świadczy nie tylko umiejętne wykorzystanie nowych metod czy umiejętność świeżego spojrzenia na tematy już niejednokrotnie omawiane, ale interpretacyjna pieczołowitość wobec omawianych utworów, co sprawia, że naukowa narracja nie odrywa się od literackiego konkretu. Niektóre z tych tekstów to po prostu wzorcowe interpretacje utworów literackich. Drugą sprawą jest język książki, precyzyjny i subtelny jednocześnie, co widać zwłaszcza tam, gdzie Tomasik wkracza w problematykę erotyzmu i męskości w poezji Herberta.

Po pierwsze, mamy do czynienia z Nowakowskim-realistą-pisarzem tworzącym światy małe, proste i wiarygodne.Po drugie, można mówić o Nowakowskim jako kronikarzu codzienności PRL.Po trzecie, należy dostrzec etyczny wymiar jego twórczości - podejmował problemy moralne i egzystencjalne.Jeszcze inne pytania otwierają się przed nami, gdy spojrzymy na Nowakowskiego jako autora prozy wspomnieniowej, w której autobiografia i literackie opisy miasta składają się na unikatowe świadectwa przeszłości, a pisarz wędrujący przez ulice Warszawy staje się kimś w rodzaju strażnika czasu i pamięci. To wyjątkowy aspekt późnej twórczości Nowakowskiego - stanowiący jej zwieńczenie.

Poezję tę przenikają różnorodne idee, wiążące się w spójny system przekonań i zasad. Niewątpliwie u podstaw światopoglądu poetyckiego leży filozofia Miejsca, danego poecie - jak każdemu człowiekowi - razem z rodziną, przyjaciółmi i światem przyrody. Wszystko tutaj - w mikrokosmosie Janusza Szubera - ma swoje znaczenie możliwe do rozpoznania przez dorastającego stopniowo poetę. O głębokim zakorzenieniu autora świadczą dziesiątki wierszy dotyczących miejscowej tradycji okolic Sanoka. Inne miasta w świecie poetyckim Szubera nie grają ważnej roli, stanowią tylko odległe tło kulturowe. Ta osobliwość łączy świat Szubera ze światem Brunona Schulza. Warunkiem przetrwania kultury lokalnej wydaje się tutaj przekaz rodzinny, ciągłość biologiczna w minionych stuleciach.Złożone są czynniki budujące świat poetycki Janusza Szubera. Wiersze jego są tak ważne dla szeroko rozumianej kultury bieszczadzkiej, jak twórczość Kazimierza Przerwy - Tetmajera dla górali podhalańskich, a pisarstwo Władysława Orkana dla Gorców pomiędzy Rabą i Dunajcem.

Okres od około 1450 roku do wczesnych lat XVII wieku uważany jest zazłoty wiek piwa. Jest to okres szybkiego wzrostu poziomu produkcji i konsumpcji,wyprzedzający rozwój ówczesnej populacji. Umowna granicarozdzielająca krainy o tradycjach winiarskich i piwowarskich przesunęłasię wyraźnie w kierunku południowym. Rozwojowi piwowarstwa sprzyjałpostęp technologiczny i rozwój wiedzy. Ówczesna Rzeczpospolita należałado krajów o ugruntowanej tradycji piwowarskiej, słynących z doskonałychpiw pszenicznych, nazywanych białymi. Takie piwa ceniono wówczasnajbardziej. Największym ośrodkiem produkcyjnym Rzeczypospolitejbył rzecz jasna Kraków. Stanisław Kutrzeba, znakomity historyk i znawcadziejów miasta, początki tego rzemiosła wiązał z lokacją i przybyszaminiemieckimi i pisał: A jeśli koloniści na sztandarze swoim wypisali trzy hasła:swobody, oszczędności i czystości, to u stóp tej chorągwi spostrzeglibyśmy bez wątpieniabeczkę piwa i to dużą. Ta metaforyczna beczka znacznie powiększyłasię w dobie nowożytnej. Piwowarstwo było największym i najważniejszymrzemiosłem uprawianym w ówczesnym Krakowie. Dość wspomniećo 140 browarach, licznych słodowniach i niezliczonych karczmach obecnychw krajobrazie miasta.Historię piwowarstwa krakowskiego tworzyli ludzie, rzemieślnicyurodzeni w Krakowie, jak i przybyli z wielu wsi i miast ówczesnej Rzeczypospolitej,a nawet spoza jej granic. Poprzez ich historie prześledzić możnadzieje piwa i piwowarstwa, nieodłączną część polskiej tradycji, o czymjuż w XIX wieku pisał Aleksander Jelski: Co prawda, proces techniczny piwowarstwastanowi [...] najpraktyczniejszą stronę przedmiotu, tem niemniej i wiadomośćhistoryczna o napoju z dawien dawna narodowym i najmniej szkodliwym,tudzież o literaturze ojczystej, dotyczącej wytworu onego i znaczenia w obyczajach,nie będzie może bez pożytku dla szerszego koła czytelników, lubiących wpatrywaćsię w przeszłość rodzimą. Ufam tedy w ich pobłażliwość w razie, gdyby mi się nieudało w czem sprostać zadaniu.

Listy do Mamy to debiut literacki na rynku wydawniczym. Pisane przez autorkę w okresie żałoby po Mamie mogą być dla niejako lekarstwem dla tych osób, które przeżyły podobną stratę i stoją w obliczu podobnych doświadczeń i zmagań. Teksty na kartach tej książki to prawdziwa strawa duchowa dla miłośników piękna języka polskiego. Autorka ma świadomość, że pozwala innym wejść w swój świat najskrytszych emocji przeżywanych w związku z odejściem jej Mamy.

Jedni mówią o nim nudziarz, drudzy – geniusz. Kim naprawdę jest Tim Cook? Śmierć Steve’a Jobsa była wielkim ciosem dla jednej z najbardziej innowacyjnych firm wszech czasów. Jobs był nie tylko założycielem i legendarnym dyrektorem generalnym Apple – był również ucieleśnieniem kultowej marki. Trudno było sobie wyobrazić, że ktokolwiek mógłby go zastąpić, a już szczególnie Tim Cook. Tymczasem za kadencji Cooka firma potroiła wartość akcji, stała się pierwszą firmą na świecie wycenianą na ponad bilion dolarów, wprowadziła na rynek Apple Watch. Obecnie Apple z nowym liderem ma się lepiej niż dobrze. Leander Kahney, opierając się na wielu rozmowach z osobami wewnątrz Apple i z najbliższego otoczenia Cooka, opowiada inspirującą historię o tym, jak jeden człowiek zastąpił kogoś niezastąpionego, a dzięki silnemu charakterowi, pielęgnowanym wartościom i doświadczeniu udało mu się osiągnąć więcej, niż ktokolwiek przypuszczał. Mówisz Apple, myślisz – Steve Jobs. Patrzysz na Maca, iPhone’a, iPada, myślisz – Steve Jobs. A jednak to nie Steve Jobs wyniósł Apple do stratosfery finansowej i pozycji niekwestionowanego hegemona świata nowych technologii. Zrobił to jego następca. Przemysław Pająk, redaktor naczelny Spider’s Web Tim Cook dokonał, wydawać by się mogło, rzeczy niemożliwej. Zastąpił na stanowisku dyrektora generalnego Apple niekwestionowaną ikonę świata technologicznego - Steve'a Jobsa. Od lat, mimo ogromnej presji, rozwija tę firmę z sukcesem, stając się także ważnym liderem zmian społecznych w USA. Jego drogę, która zaczęła się w małym miasteczku w Alabamie, prezentuje Leander Kahney. Książka ta to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy interesują się nie tylko Apple, ale i współczesnym światem. Krystian Kozerawski, redaktor naczelny MyApple.pl Autorowi udało się dociec, jak to się stało, że mało medialny Tim Cook w krótkim czasie zrobił więcej dla rozwoju firmy Apple niż jeden z jego założycieli i ulubieniec mediów – Steve Jobs. Nie bez znaczenia było to, że Jobs raczej konfliktował zespoły między sobą, podczas gdy Cook od samego początku postawił na harmonię. I wygrał. Wojciech Gryciuk, Manager Magazin Wciągająca opowieść. „The Wall Street Journal” Postać odkryta na nowo. „Kirkus Reviews”

Gdy myślimy o służbie zdrowia, nie jest nam do śmiechu! Pasjonująca wędrówka po świecie, w którym ratuje się życie Opowieści o decyzjach, od których zależy nie tylko czyjeś zdrowie, ale i istnienie. Prawdziwe historie nieprawdopodobnych przypadków i dziwnych zachowań zabawnych, fascynujących, przerażających i wzruszających przedstawione uczciwie i wiarygodnie. Przewrotny, zaskakujący świat ludzi pełnych pasji i przewrażliwionych, przemęczonych i zestresowanych, a wszystko opowiedziane przez jednego z nich. Autor jest polskim lekarzem z wieloletnim doświadczeniem w mniejszych i większych ośrodkach. Jako członek społeczności lekarskiej jest naocznym świadkiem, czasem ofiarą, tej nakręcającej się spirali zwątpienia i złości, którą znamy jako polską służbę zdrowia. Dzieli się z nami posiadaną wiedzą i zaskakującymi zdarzeniami, w których uczestniczył.

Prezentowana tu książka dr. Jerzego C. Malinowskiego jest pierwszą częścią stanowczej i kompetentnej demaskacji tekstu Piotra Zychowicza pt. Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych, Poznań 2018. Autor owej demaskacji, ze sporą znajomością rzeczy, krok po kroku kolejno obala wszystkie twierdzenia Zychowicza, który atakuje i bezpodstawnie oskarża Żołnierzy Niezłomnych o dokonanie jakichś zbrodni i bestialstw. W książce tej, odkłamującej pamięć majora Łupaszki Zygmunta Szendzielarza, autor drobiazgowo wykazał całkowitą bezpodstawność oskarżeń Zychowicza, które oparte zostały na różnych, kłamliwych zmyśleniach z nienawiści do Polski i Polaków.Książka dr. Malinowskiego znacznie wzbogaci Państwa wiedzę o tytułowe zagadnienia i wiele innych kwestii, które zostały interesująco podane w dynamicznej narracji. Czyta się ją z ogromnym zaciekawieniem. Wartościowa i bardzo pouczająca lektura.

Kazimierz Wiśniak to ważna postać Krakowa: współtwórca wielu legend tego miasta, wśród których jaśnieje i rośnie legenda Piwnicy pod Baranami. W książce przedstawiono dokonania artysty na różnych polach począwszy od omówienia osiągnięć w dziedzinie scenografii. Historia najważniejszych teatrów Krakowa: Teatru im. J. Słowackiego, Starego Teatru i Teatru Bagatela, a także teatrów Wrocławia (szczególnie Wrocławskiej Pantomimy) ma wiele do zawdzięczenia Wiśniakowi jako twórcy scenografii. Współpracował z wybitnymi reżyserami: Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim i Henrykiem Tomaszewskim. Tworzył rysunki do Przekroju, Miesiąca w Krakowie i Rzeczpospolitej. Został uhonorowany licznymi nagrodami za scenografie, między innymi Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt sztuki scenograficznej oraz Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Wiśniak to człowiek wielu talentów: nie tylko scenograf i kostiumolog, lecz także rysownik, ilustrator, malarz i poeta. Wydał serię uroczych książek o ukochanej Lanckoronie. Nadano mu honorowe obywatelstwo tego miasteczka, tytuł Anioła, a ostatnio, w imieniu krasnoludków, wręczono berło i koronę, by dalej kreował świat zgodny z duchem baśni. Książka to obszerny esej biograficzny, którego główną ideą jest pokazanie fenomenu czarodziejstwa w sztuce Wiśniaka przez pryzmat doświadczeń dzieciństwa. Psychologia jest tu nadrzędną kategorią konstytuującą narrację, a bogata szata graficzna nadaje książce swoisty rys artystyczny. Zofia Ratajczak - profesor psychologii, autorka ponad 200 artykułów i wielu książek z zakresu psychologii stosowanej, m.in. Człowiek w sytuacji innowacyjnej (1980), Niezawodność człowieka w pracy (1988), oraz biograficznej Zachwyt i logika czynu. Portret intelektualny Tadeusza Tomaszewskiego (2006). W latach 1990-1993 dziekan Wydziału Pedagogiki i Psychologii, a od 1996 do 2002 roku prorektor Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania literackie znalazły wyraz w próbach pisarstwa eseistycznego. Publikowała na łamach Zeszytów Literackich i Nowych Książek.

Wygrywał wiele ważnych wyścigów. Ten najważniejszy rozpoczął się właśnie terazWypadek: uderzenie twarzą w asfalt. Połamane wszystkie kości twarzy, uszkodzony rdzeń, połamane kręgi, paraliż wszystkich kończyn. Operacja pierwsza, druga, trzecia. Wszystko to działo się w mgnieniu oka. Rehabilitacja i powrót do sprawności zajmą nie miesiące, a lata.Ryszard Szurkowski był jednym z największych sportowców PRL-u. Setki tysięcy Polaków stawały na trasie Wyścigu Pokoju, by zobaczyć mistrza. Tłumy gromadziły się przed telewizorami, by oglądać jego triumfy, a rywalizacja ze Stanisławem Szozdą i innymi kolarzami rozpalała umysły młodych chłopców, do późna grających w kapsle na każdym podwórku.Po dramatycznym wypadku z czerwca 2018 roku król szos stanął przed największym wyzwaniem w swoim życiu. W tej autobiografii opowiada o okolicznościach wypadku i żmudnej walce o powrót do zdrowia, a gwiazdy sportu wspominają jego wielką karierę. Wszystko po to, by pomóc mistrzowi zwyciężyć raz jeszcze w najważniejszym z jego wyścigów.

Jest to pierwsza na polskim rynku wydawniczym próba odtworzenia całościowego życiorysu nieznanej szerzej postaci Józefa Bednarza bojownika PPS walczącego o wolność ojczyzny, lekarza psychiatry, od 1933 r. dyrektora Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Świeciu nad Wisłą, jednej z ofiar Intelligenzaktion na Pomorzu Gdańskim. Chociaż mógł ocalić życie, zdecydował się na gest niezwykłej odwagi i towarzyszył swoim pacjentom w drodze na śmierć. W okresie powojennym dr. Bednarzowi nadano miano pomorskiego Korczaka. Nie doczekał się on jednak na Pomorzu szczególnego uhonorowania. Jedynym trwałym upamiętnieniem jego postaci jest Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Świeciu nad Wisłą, noszący od 1980 r. jego imię. Celem niniejszego zarysu biograficznego jest przybliżenie szerszemu gronu odbiorców tej interesującej i barwnej postaci.

Za ile litrów samogonu można kupić sowiecki autobus W jaki sposób doktorant historii może dostać główną rolę w filmie Zanussiego Jak wymienić szermiercze klingi na skuter Lambretta Dlaczego Gierek obraził się na polskich alpinistów, którzy zdobyli Mount Everest Kim byli Szary Grizzly i Andzia Na te i inne pytania odpowiada sam Andrzej Paczkowski. Mówi też sztuce przerabiania esesmańskich spodni, sowieckich kowbojach, stosie porzuconych Stalinów, kakofonii na placu Defilad w październiku 1956 r., paradowaniu w mundurze polowym w tramwaju, Chińczykach w żałobie unoszących dłonie w geście Solidarności, meandrach lustracji i wielu, wielu innych sprawach: śmiesznych, poważnych, bardziej i mniej ważnych. Zawsze ciekawych. To książka dla tych, którzy próbują zrozumieć polską rzeczywistość ostatnich osiemdziesięciu lat rzeczywistość widzianą w kolorze, a nie w czarno-białych barwach.

To historia sukcesu, jak wyraźnie zaznacza średniowieczna tradycja mówiąc o szlachetnym cesarzu. W wydanej w 1483 roku powieści (w języku francuskim, hiszpańskim i portugalskim) Wespazjan cierpi na trąd, a święta Weronika leczy go swoją chustą, cesarz następnie zdobywa Jerozolimę, mszcząc się za Chrystusa każe Żydów i Piłata, aż w końcu nawraca całe Imperium na chrześcijaństwo.Powodzenie Wespazjana, na tle upadku pierwszej dynastii cesarskiej w Rzymie jest przedmiotem pierwszych czterech rozdziałów tej książki. Można powiedzieć, że nowy senator Wespazjan kontynuował swoją karierę pod rządami cesarzy z dynastii julijsko-klaudyjskiej: Tiberiusem, Caius (Caligula przyp. tłum.), Claudiusem i Neronem (14-68). Zebrane przez niego doświadczenie sprawiło, że stało się ono użyteczne w czasie upadku dynastii i dzięki temu uniknął on niebezpieczeństw. Przeżył zawirowania polityczne, jak i trudną kampanię w Brytanii (rozdział I-II), pojawił się w 67 roku jako dowódca wybrany przez Nerona, po to, by przywrócić Judeę w granice cesarstwa (rozdział III). Przybył tam, aby dowodzić trzema walczącymi wówczas legionami, a także by zawrzeć sojusz z namiestnikiem tak Syrii, jak i Egiptu, którzy mieli pięć legionów, w czasie kiedy cesarze 68-69 walczyli o przetrwanie (rozdz. IV.1). Sukces jego zależał od niego, od tego czy jest w stanie zmobilizować legiony, a także pojedyncze osoby zajmujące kluczowe stanowisko w wojsku oraz administracji cywilnej poprzez chłodną kalkulację, strach lub wykorzystując ambicję po prostu korzystając z różnych elementów perswazji (rozdz. IV.2)..

Trwająca ponad 60 lat korespondencja między rodzinami Różewiczów i Voglerów zaciekawi nie tylko badaczy literatury, ale i zwykłych czytelników. Zebrane w książce listy uznać należy za ważne dokumenty, które rzucają światło nie tylko na twórczość jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy współczesnych, nie tylko przybliżają utwory Henryka Voglera czy też dokonania teatralne Romany Próchnickiej-Vogler, lecz także stanowią prywatną kronikę życia literackiego i teatralnego. Są istotnymi przyczynkami do biografii obu twórców, zapisami dziejów przyjaźni, nieupozowanymi portretami i autoportretami.Narracja epistolograficzna w tej korespondencji podąża w dwóch kierunkach. Podtrzymywana jest więź towarzyska i przyjacielska, a zatem tego rodzaju kontakt dopuszcza zwierzenia, swobodę wyrazu, nieograniczoną ostrość sądów, a także podejście ludyczne zabawę w nakładane maski, gry językowe i koncepty. Z drugiej strony pamiętać należy, że autorzy listów pisarz i redaktor, dramaturg i kierownik literacki teatrów, autor sztuk i reżyserka rozmawiają o sprawach obecności w kulturze, o inscenizacjach sztuk Różewicza w świecie i w Polsce, sprawach teatru, planach repertuarowych, krytyce literackiej i teatralnej, wreszcie o scenariuszach i adaptacjach filmowych.Dodatkową wartością książki są umieszczone w listach komentarze Tadeusza Różewicza na temat własnych utworów. Dzięki temu czytelnik otrzymuje istotne uzupełnienia esejów, szkiców, wywiadów. Pisarz odsłania tajniki swego warsztatu, broni własnych poglądów estetycznych. Różewicz doraźnie uprawia także krytykę literacką, w listach widzimy jak uważnie odczytuje powieści, opowiadania i dramaty Henryka Voglera, precyzyjnie formułując pochwały i zarzuty. Prowadzi też spór z ludźmi teatru, wykazuje słabsze strony inscenizacji oraz gry aktorskiej.

Dwie legendarne postaci XX wieku i ich nigdy dotąd niepublikowane listy. Niezwykła, obejmująca ponad 50 lat, korespondencja Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Jerzego Giedroycia wreszcie w postaci książkowej. Pasjonująca opowieść o polskiej kulturze i współczesnej historii z dwiema wielkimi osobowościami na pierwszym planie i plejadą barwnych postaci drugoplanowych. Gustaw Herling-Grudziński i Jerzy Giedroyć, wybitny pisarz i znakomity wydawca. Wielkie osobowości, wpływowi intelektualiści, żołnierze, dyplomaci, politycy, krytycy, eseiści, bez których nie można zrozumieć polskiej historii w XX wieku. Ich korespondencja obejmuje lata 1944–1996. Listy były dla Herlinga-Grudzińskiego i Giedroycia ważnym rytuałem – pisali do siebie kilka razy w miesiącu, a gdy w ich życie wtargnęła technologia w postaci faksu, przekazywali sobie informacje kilkanaście razy, czasem w ciągu jednego dnia. Ta wymiana informacji i myśli stała się ważną częścią ich życia, poruszali nie tylko sprawy zawodowe, ale i prywatne, dzielili się radościami i kłopotami rodzinnymi, relacjonowali ciekawostki z życia towarzyskiego, omawiali bieżące wydarzenia, emocjonująco spierali się w kwestiach światopoglądowych. Gdy jeden w swych wywodach zapędzał się zbyt daleko, drugi hamował i studził zapał, świetnie się uzupełniali. Pisali do siebie dużo i szczerze. Korespondencja Herlinga-Grudzińskiego i Giedroycia dotyczy najważniejszych wydarzeń z historii świata, Europy, ale przede wszystkim Polski: październik 1956, marzec 1968, grudzień 1970, wybór papieża Polaka, rodzenie się Solidarności, stan wojenny, zabójstwo ks. Jerzego Popiełuszki, upadek komunizmu, wreszcie pierwsze lata transformacji ustrojowej, kiedy światopoglądowe różnice ostatecznie doprowadziły do zerwania wieloletniej i wydawało się niezniszczalnej przyjaźni. W jej dramatycznym zakończeniu możemy uczestniczyć niemal na żywo na kartach ostatnich listów, tak jak wcześniej śledzimy narodziny, kształtowanie się i zacieśnianie tej niezwykłej więzi. To także podróż dotycząca istotnych wydarzeń kulturalnych, jak budzące emocje obu autorów literackie Noble, łącznie z tym najważniejszym, dla Czesława Miłosza. Autorzy nie stronią od krytycznych uwag na temat swoich koleżanek i kolegów po piórze ani od towarzyskich opowiastek. Mowa jest o postaciach ze sceny politycznej i z kręgu kultury: Witold Gombrowicz, Zbigniew Herbert, Marek Hłasko, Jarosław Kaczyński, Aleksander Kwaśniewski, Adam Michnik, Sławomir Mrożek, Agnieszka Osiecka, Jerzy Turowicz, Lech Wałęsa i wiele, wiele innych… Korespondencja Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Jerzego Giedroycia ukaże się w trzech wolumenach w ramach krytycznego wydania Dzieł zebranych Herlinga-Grudzińskiego pod redakcją Włodzimierza Boleckiego: wolumen pierwszy obejmuje lata 1944–1966 wolumen drugi obejmuje lata 1967–1975 wolumen trzeci obejmuje lata 1976–1996.

Niniejszy zbiór prezentuje listy, jakie przez kilkadziesiąt lat wymieniały między sobą dwie poetki: Wisława Szymborska, znana na całym świecie autorka wierszy uhonorowana literackąNagrodą Nobla, i Ludmiła Marjańska, ciesząca się uznaniem w węższym kręgu odbiorców, doceniana przez polskich czytelników i krytyków zwłaszcza od lat 90.

Twórca kultowego programu ""Magazyn kryminalny 997"", który przez lata elektryzował całą Polskę. Człowiek orkiestra, dziecko szczęścia, miłośnik dobrej zabawy, dziennikarz, wymagający szef, zdyscyplinowany, choć rozrywkowy. Szczerze opowiada o sobie, o plusach i minusach sławy, kulisach pracy dziennikarza i swej przewrotnej naturze. Nie oszczędza też TVP, do której niedawno wrócił, lecz na bardzo krótkoMa na koncie sporo:- mnóstwo programów, w których badał zagadkowe zbrodnie sprzed lat, uczył, jak strzec się przed przestępcami, edukował - razem ze znanymi aktorami - jak nie wpaść w sidła naciągaczy- kilkaset filmów dokumentalnych- doświadczenia zdobywane podczas podróży - objechał niemal cały świat- tysiące fotografii, szczególnie cykle portretów-oraz życzliwość całego grona wiernych przyjaciół, choć trzeba przyznać, że nie mają z nim lekko, jako że co i rusz zastawia na nich pułapkę.

On today's world stage, one leader stands apart. Queen Elizabeth II has seen more of the planet and its people than any other head of state, and has engaged with them like no other monarch in British history. Since her coronation, she has visited over 130 countries across the ever-changing globe, acting as diplomat, stateswoman, pioneer and peace-broker. She has transformed her father’s old empire into the Commonwealth, her ‘family of nations’, and has come to know its leaders better than anyone. In 2018, they would gather in her own home to endorse her eldest son, the Prince of Wales, as her successor. With extensive access to the Queen’s family and staff, Hardman tells a true story full of drama, intrigue, exotic and even dangerous situations, heroes, rogues, pomp and glamour – and, at the centre of it all, the woman who has genuinely won the hearts of the world.

Ojciec Pio, powszechnie znany i podziwiany kapucyński kapłan, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Nie prowadził również dziennika. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Znaczna część korespondencji została opublikowana w języku włoskim już w latach siedemdziesiątych XX wieku w czterech obszernych tomach. Do rąk polskiego czytelnika trafia ona po raz pierwszy w postaci drugiego tomu owej edycji listów(pozostałe trzy tomy są opracowywane), obejmującego korespondencję Ojca Pio z Raffaeliną Cerase, jego szczególną córką duchową. Wymiana listów zainicjowana przez Raffaelinę za namową ojca Agostina spowiednika i kierownika duchowego Ojca Pio prowadzona jest w latach 19141915 aż do śmierci Umiłowanej na skutek choroby nowotworowej. W tym trudnym dla niej czasie święty kapucyn nieustannie jej towarzyszy, umacnia ją i wskazuje drogę ku niebu. W epistolarnej rozmowie wielokrotnie dochodzą do głosu szlachetne uczucia i chrześcijańska miłość. Korespondencja zawiera ponadto wiele porad oraz wskazówek dotyczących zarówno życia codziennego, jak i wyjątkowych doświadczeń duchowych oraz mistycznych.

In 1969 history was made when the first humans stepped on the moon. Back on earth, one woman was running the numbers that ensured they got there and back in one piece. As a child, Katherine Johnson loved maths. She went on to be one of the most important people in the history of space travel. Discover her incredible life story in this beautifully illustrated book complete with narrative biography, timelines and facts.