Czy 10 tygodni wystarczy, by przekonać się, że Rosja to nie kraj,a stan umysłu? Stephan Orth udowadnia, że Rosjanie to nie tylko miłośnicy wódki, broni palnej i polityki Putina. Są wśród nich także serdeczni melomani, zadeklarowani hippisi i pedantyczni intelektualiści. Każdy ze spotkanych bohaterów stanowi małą,osobistą część obrazu tego ogromnego państwa, które odzyskuje status mocarstwa światowego, ale wciąż nie do końca wie, czego pragnie dla samego siebie. Couchsurfing w Rosji… wyjaśnia, co naleśniki mają wspólnego z emocjonalnym życiem Rosjan, w jaki sposób na Krymie wylądowały „uprzejme zielone ludziki” i gdzie kryje się legendarna rosyjska dusza. Od Moskwy po Władywostok, przez gościnne mieszkania i domy, duże miasta i wioski, poznajemy kraj, w którym za melancholijną maską kryje się wielkie serce. Czytając książki Stephana Ortha, mamy wrażenie, że na własne oczy widzimy kraj i jego mieszkańców. „Westdeutsche Allgemeine Zeitung” O swoich przygodach autor napisał tak porywającą książkę, że aż chce się jechać do Rosji. „Kleine Zeitung” Dzięki pełnym humoru anegdotom autor kreśli zróżnicowany i osobisty portret Rosji. „Pinneberger Tageblatt” Ta relacja z podróży jest pod każdym względem nietypowa. I dlatego właśnie warto ją przeczytać. „Neue Westfälische” Świetna książka i doskonała lektura. „Münchner Merkur” Orthowi udało się oddać obraz Rosji z dala od polityki i Putina. W miarę jak w dzisiejszych czasach Zachód coraz bardziej oddala się od Rosji, tego typu książki stają się coraz bardziej istotne. „Donau-Kurier” Stephan Orth – były redaktor działu „Podróże” w „Spiegel Online”, a od 2016 roku niezależny dziennikarz. Od 2004 roku zdeklarowany miłośnik couchsurfingu – podejmował u siebie gości z całego świata i zwiedził w ten sposób ponad trzydzieści krajów. Orth jest autorem bestsellera Couchsurfing w Iranie. (Nie)codzienne życie Persów. Za swoje reportaże podróżnicze wielokrotnie otrzymywał nagrodę Columbus.

Transplantologia jest dziedziną medycyny wciąż jeszcze budzącą wiele etycznych kontrowersji i sporów. Otacza ją też aura tajemniczości, a czasem grozy. Wystarczy wspomnieć film Michaela Crichtona Coma z 1978 roku eksploatujący „miejską legendę” o uśmiercaniu przez lekarzy zdrowych pacjentów w celu pobierania od nich narządów. W sposób groteskowo-humorystyczny odnosi się do transplantologii film Andrzeja Wajdy Przekładaniec z roku 1968. Transplantolodzy cieszą się uznaniem społecznym i często – jak Zbigniew Religa u nas czy Christiaan Barnard na świecie – są również autorytetami moralnymi. Jednocześnie, jak pokazuje przykład sprawy „doktora G.”, łatwo wzbudzić społeczną nieufność wobec przeszczepów i transplantologów, a także nasilić odwołania do wspomnianej „miejskiej legendy”. Wpływ tej negatywnej otoczki wokół transplantologii może zminimalizować rzetelna edukacja obywateli, w tym również samych lekarzy. Jej podstawę stanowią prace naukowe wiarygodnie omawiające oprócz medycznych także etyczne i filozoficzne aspekty transplantologii. Publikacja autorstwa Piotra Nowaka, moim zdaniem, bez wątpienia należy do takich prac. Fragment recenzji dra hab. Kazimierza Szewczyka, emerytowanego profesora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi Piotr Grzegorz Nowak – adiunkt w Zakładzie Badań nad Etyką Zawodową Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Bioetycznego. Przedmiotem jego zainteresowań badawczych są problemy etyczne związane z przeszczepianiem i alokacją narządów oraz inne zagadnienia z zakresu etyki stosowanej.

Ta niezwykle osobista, głęboko poruszająca książka z pewnością przyczyni się do rozpropagowania na całym świecie przesłania z Kibeho - przesłania miłości, nadziei i pokoju.

Książka „Na wiosłach przez Atlantyk” to kolejna opowieść Romualda Koperskiego o podróży przez ocean. Tym razem autor książki zmierzył się z bezkresem Oceanu Atlantyckiego. Rejs oceaniczny łodzią wiosłową „Pianista” rozpoczął się w październiku 2016 roku na Wyspach Kanaryjskich, zakończył sukcesem na Wyspach Karaibskich w styczniu 2017 roku. Osobliwością tego rejsu był fakt, iż Romuald Koperski, jako pierwszy Polak na świecie, przepłynął Atlantyk samotnie, tylko za pomocą wioseł, bez napędu, bez żagli, bez wsparcia z zewnątrz, bez przystanków. Wyczyn ten został doceniony i uhonorowany stosownym certyfikatem przez Międzynarodową Organizację Wioślarzy Oceanicznych (Ocean Rowing Society). Trasa rejsu wiodła ze wschodu na zachód, z wyspy Teneryfa, leżącej w Archipelagu Wysp Kanaryjskich w kierunku Archipelagu Wysp Karaibskich, do wyspy Tobago. Podróż trwała 77 dni, a pokonany dystans to 3173 mile morskie (5876 km). Wyzwanie, które podjął autor książki, nie było łatwe, tym bardziej, że Romuald Koperski nie jest zawodowym żeglarzem… Z wykształcenia muzyk pianista, stąd nazwa łodzi „Pianista”, a z zamiłowania podróżnik szukający wciąż nowych ścieżek i wrażeń.

To prawdziwa historia męża, mordercy, zakonnika patronat medialny GOŚĆ NIEDZIELNY fragment książki: „Drzwi zatrzasnęły się za nim z głuchą ostatecznością, zamykając go w więzieniu. W ten sposób został zamknięty także pewien rozdział jego życia – życia pełnego przemocy i okrucieństwa, strachu i walki o przetrwanie, opuszczenia i osamotnienia. Kiedy przekraczał te wrota, jedyne, co mógł dostrzec, to ślepy zaułek. Żałował , że nie jest martwy. Miał dwadzieścia lat”. Recenzja: To rewelacyjna literatura faktu. Nie ma większej radości od tej, gdy ktoś moralnie martwy wraca do żywych. Nie jest łatwo wybaczyć tym, którzy nas skrzywdzili, ale jeśli zamiast cieszyć się z przemienionych serc naszych krzywdzicieli, szukamy zemsty, sami stajemy się krzywdzicielami. Ta historia to dowód na istnienie nieba już tu na ziemi. Jeżeli go nie odczuwasz, to tylko dlatego, że zatrzasnąłeś swoje serce na Miłosierdzie. Przeczytaj tę książkę i żyj wiecznie! Rafał Porzeziński, autor programu „Ocaleni” w TVP

'Zbrodnie komunistyczne' są próbą opisu i kategoryzacji zbrodni popełnionych przez władze komunistyczne w całym XX wieku. Książka oparta jest na mnóstwie źródeł, w tym na przesłuchaniach przed amerykańską Izbą Reprezentantów, która wybrała komisję ds. Komunistycznej agresji w latach 50. XX wieku.

For nearly two decades, the area surrounding the French port of Calais has been a temporary staging post for thousands of migrants and refugees hoping to cross the channel to Britain. It achieved global attention when, at the height of the migrant crisis in 2015, all those living there were transferred to a single camp that became known as ‘the Jungle’. Until its dismantling in October 2016, this precarious site, intended to make its inhabitants as invisible as possible, was instead the focal point of international concern about the plight of migrants and refugees. This new book is the first full account of life inside the Jungle and its relation to the global migration crisis. Anthropologist Michel Agier and his colleagues use the particular circumstances of the Jungle, localized in space and time, to analyse broader changes underway in our societies, both locally and globally. Starting from the camp’s architecture, the authors describe the transformation of its spaces into an embryonic shantytown, encouraging a wider reflection on urbanism in the context of increasingly mobile populations. They investigate how everyday life and routine operated in the Jungle, raising broader questions about how marginalised communities are perceived and represented. Finally, addressing the mixed reactions to the camp - from hostile government policies to movements of solidarity - the authors show our relationship with the Other as part of a wider struggle in the formation of local, national and transnational identities. This comprehensive account of the life and death of Europe’s most infamous camp for migrants and refugees demonstrates that, far from being an isolated case, the Jungle of Calais brings into sharp relief the issues that confront us all today, in a world where the large-scale movement of people has become, and is likely to remain, a central feature of social and political life.

"Walka z Temidą" to kontynuacja pierwszej części książki o „Chłopcach z Pruszkowa”, którzy byli członkami zorganizowanej grupy przestępczej. Po zabójstwie Andrzeja K. „Pershinga”, domniemanego mafijnego bossa, przerażony Jarosław S. ps.„Masa” opuszcza swój dom i ucieka na Śląsk. Kiedy ukrywa się w innym regionie Polski, policja zatrzymuje go i osadza w areszcie śledczym. Podczas gdy przebywa on za kratami, większość jego kolegów odwraca się od niego i zrywa z nim przestępczą współpracę. Wtedy właśnie władzę nad „miastem” przejmują „Młode Wilki”, będące zbrojnym ramieniem „starych pruszkowskich” gangsterów. Zapada odgórna decyzja: „Masa” za knucie intryg leci do „wora”, będzie ukarany i wygnany z pruszkowskiej ekipy. Kiedy za mury aresztu dociera do „Masy” wiadomość, że został sponiewierany w „mieście” przez co utracił swoją przywódczą pozycję, natychmiast postanawia się zemścić. Nawiązuje współpracę z organami ścigania i zaczyna „sypać”. Zeznaje przeciwko byłym kompanom oraz wielu innym przestępcom. Zebrany przez prokuratorów materiał dowodowy pozwala skruszonemu „Masie” uzyskać status świadka koronnego. Nadszedł czas, w którym zaczyna się odliczanie CBŚ do uderzenia w „Mafię Pruszkowską”. Piotr Szatkowski Dziennikarz śledczy

"Alpy na wariata" to druga już książka przynęta. Na tych, którzy ciągle na przyszłość odkładają realizację swoich marzeń. Przekładają na później zamianę młodzieńczych tęsknot w czyny, uciszają drzemiące w nich ambicje i pasje. Jej bohaterowie potrafią bowiem bez oporów wsiąść w samochód i pędzić przed siebie tysiące kilometrów, by zdobyć upragniony szczyt. Cokolwiek by się wydarzyło, martwić się będą później. Książka zawiera cztery opowieści o górach, wędrówce wśród skał oraz przyjaźni. Tu nie ma hoteli, a zamiast tego są noclegi co najwyżej w namiocie, chociaż częściej w samochodzie lub pod gołym niebem. Książka pokazuje, że w dzisiejszych czasach można jechać w nieznane nawet w centrum Europy. „W nieznane” znaczy po prostu, na oślep wybierając kierunek, nie do końca wiedząc, gdzie droga poprowadzi. Jej bohaterowie, gdy tylko mogą, ruszają w góry, by dać się ponieść swojemu szaleństwu. Ich ambicja nie opada wraz z upływem potu i zmęczeniem ciała. Nie ustępują mimo porażek i błędów. Siła gór kontra siła grupy śmiałków – to esencja czterech wypraw książki „Alpy na wariata”. Edyta Ch.

Obcy, niebezpieczni, nieobliczalni. Zaleją Polskę, wysadzą się w powietrze. Stali się bohaterami nagłówków gazet i kipiących nienawiścią wpisów na forach internetowych. Każdy o nich mówił i każdy był na ich temat ekspertem. To ludzie, których trzeba się bać lub odwrotnie – należy im pomóc bez względu na konsekwencje. Zredukowani do grupy siedmiu tysięcy uchodźców, których polski rząd zobowiązał się przyjąć jesienią 2015 roku w Brukseli, są symbolem podzielonej Polski. Ale oni byli tu wcześniej. Nie przedzierali się łodziami przez Morze Śródziemne i nie forsowali kolejnych granic na szlaku wiodącym do Niemiec i innych bogatych krajów Europy. Są niemedialni i na uboczu. Ubierają się w lumpeksach, robią zakupy w dyskontach, przekrzykują się w autobusach, pracują na budowach, stoją po zasiłki z pomocy społecznej i tłoczą się z tobołami na dworcach. Zgorzkniali, smutni, radośni, roszczeniowi, niespełnieni. Uciekli ze swojego kraju przed wojną, prześladowaniami lub ludzkim gniewem. Musieli wyjechać z dnia na dzień, zostawiając za sobą wszystko: dom, pracę, rodzinę i pozycję społeczną. Yasser oprowadzał po Syrii wycieczki, Ali służył w afgańskiej armii, Szirin walczyła w Iranie o prawa kobiet, B. pracowała jako tłumaczka dla amerykańskich wojsk w Iraku. Bez względu na to, jak długo są w Polsce, marzą o powrocie do domu. Bo tylko tam mogą być w pełni sobą.

Many of Magnum’s most renowned photographers, beginning with Robert Capa and Henri Cartier-Bresson on assignment in the 1930s, have photographed China, returning time and again, their fascination growing in line with China’s burgeoning accessibility and international influence. Magnum China – both an outstanding photobook and a fascinating social history – illustrates the agency’s evolving relationship with China to give a visually rich, informed photographic account of the country, its people and the changes witnessed over the last nine decades. Chronologically organized to present key periods in the development of the modern state and its associated territories, Magnum China presents in-depth portfolios by individual photographers, accompanied by introductory commentaries on the featured projects, and group selections illustrating the diversity of Magnum’s interaction with the region. Supplemented with introductory essays by Jonathan Fenby, historical timelines, lists of photographers’ travels and a fold-out map of China, Magnum China offers detailed and insightful socio-political, geographical and historical context to complement the outstanding photography of some of the world’s finest documentary, art and street photographers.

Dlaczego nie warto złościć Arnolda Schwarzeneggera? Z czym, poza Fiatem, Tom Hanks kojarzy Polskę? O kogo wstawiennictwo proszą meksykańscy mafiosos planujący ryzykowny przemyt? Która karaibska wyspa zapewnia wieczną młodość? No i jak obrazek Madonny z Częstochowy może pomoc w znalezieniu noclegu w Brazylii? Od Latynosów otrzymał sporo lekcji. Kubańczycy nauczyli go cieszenia się chwilą, Kolumbijczycy miłości do drugiego człowieka, Brazylijczycy - dumy z tego, kim jest. Meksykanie zawsze powtarzali wymownie, że oni mają czas, a Europejczycy jedynie zegarki. Andrzej Zbrożek - dubler gwiazd i kaskader na hollywoodzkich planach filmowych. Przez wiele lat podróżował po krajach Ameryki Łacińskiej. Dziś zaprasza na wspólną wędrówkę przetartym przez siebie szlakiem by zdradzić, jak zaplanowany na trzy miesiące pobyt w Meksyku zamienił się w wieloletnią przygodę.

Jeden z czołowych szpiegów przerywa milczenie. Metody najlepszych szpiegów w kraju i na świecie. Afera "Żelazo", czyli tajemnica PRL-owskich służb. System Echelon, czyli super szpieg, który podsłuchuje każdego z nas. Sposoby werbowania szpiegów dziś. I przemilczana rzeczywistość. Niewygodna prawda, po której kilka razy zastanowisz się nim powiesz coś przez telefon albo napiszesz w mailu… Tajemnicą poliszynela jest, że służby mają dostęp do większości serwerów. Kilkoma kliknięciami służby mogą czytać maile tych, którzy mają skrzynki pocztowe w większości popularnych portali internetowych. Billingi? Służby mają do nich pełny dostęp. Tyczy się to wszystkich. Oni prawdopodobnie wiedzą o Tobie już wszystko. Tylko od Ciebie zależy, ile Ty będziesz wiedział o nich. Bruno Kowalsky Bruno Kowalsky - jeden z polskich szpiegów, który nigdy nie zdecydował się ujawnić swojego imienia i nazwiska, a nawet wystąpić publicznie. Agentem jest od lat 70. Na swoim koncie ma pracę w służbach specjalnych w różnych krajach. Tajniki pracy szpiega i specyfikę służb specjalnych poznawał, będąc szkolonym przez najlepsze wywiady. Do Polski powrócił w latach 90. Ta książka to jego pierwsza publiczna opowieść o świecie, do którego dostęp mają tylko nieliczni. Pytany, czy zakończył swoją działalność, nie potwierdza, nie zaprzecza… Krzysztof Pyzia - autor bestsellerów m.in. książek "Jerzy Dziewulski o polskiej policji", "Jerzy Dziewulski o terrorystach w Polsce" i wywiadu rzeki z Wojciechem Pokorą "Z Pokorą przez życie". Producent programu "Dzień Dobry Bardzo" w Radiu ZET, dziennikarz tygodnika "Angora" i "Playboya". Autor bloga KtoPyziaNieBladzi.pl. Interesuje się historią oraz tematyką dotyczącą służb specjalnych i terroryzmu.

Pierwsza pełna historia najsłynniejszego diamentu świata, Koh-i-Noora, czyli Góry światła. 29 marca 1849 roku dziesięcioletni maharadża Pendżabu został wprowadzony do sali tronowej Pałacu Luster we wspaniałym forcie Lahaur. Tam w czasie publicznej ceremonii, wystraszony, ale zachowujący godność chłopiec, formalnie przekazał prawdziwe skarby najbogatszego państwa Indii prywatnej korporacji – Kompanii Wschodnioindyjskiej. Został również zmuszony do podarowania brytyjskiej monarchini, królowej Wiktorii, prawdopodobnie najcenniejszego przedmiotu na subkontynencie: słynnego brylantu o nazwie Koh-i-Noor. Na historię klejnotu, będącego przede wszystkim symbolem władzy, składały się w tamtym czasie głównie plotki z bazarów Delhi, niemniej uznawane za obowiązującą wersję. Dopiero teraz kamień został odmitologizowany. W rezultacie świat może nareszcie poznać jego prawdziwe dzieje, pełne chciwości, zbrodni, tortur i morderstw, kolonializmu i grabieży – autorom udało się bowiem dotrzeć do wielu, nieznanych wcześniej źródeł, znajdujących się między innymi w południowej i środkowej Azji. Historia kończy się na opisie budzącego kontrowersje obecnego miejsca przechowywania drogocennego kamienia: londyńskiej Tower, gdzie w muzeum klejnotów królewskich zdobi koronę królowej matki.

Bułgarsko-turecko-greckie pogranicze to jeden z najdzikszych zakątków Europy, fascynujący monumentalną przyrodą, w której cieniu przetasowują się karty historii. Sto lat temu, kiedy rozpadało się imperium osmańskie, na południe wędrowały tysiące muzułmanów przesiedlanych do Turcji, na północ – tysiące chrześcijan zmuszonych do jej opuszczenia. W czasach zimnej wojny mieszkańcy bloku wschodniego przez bułgarskie zasieki uciekali od koszmaru komunizmu, dziś lasami Strandży przemykają uchodźcy, którzy rozpaczliwie walczą o szansę na lepsze życie. Nad tą krawędzią Europy, pociętą starymi rzymskimi drogami, wciąż unoszą się duchy dawnych epok, przepastne lasy skrywają trackie grobowce, na leśnych polanach można spotkać chodzących po rozżarzonych węgielkach czcicieli ognia, a miejscowe znachorki potrafią odczynić urok i zdjąć czary. Jednak Kassabovą najbardziej fascynują ludzie: niejednoznaczni, doświadczeni przez los, przytłoczeni ciężarem dawnych win. To oni są przewodnikami autorki w tej podróży – dawni i obecni pogranicznicy, przemytnicy, poszukiwacze skarbów, strażnicy leśni, mieszkańcy wymierających wiosek, uchodźcy. „Kassabova z poetycką gracją przywraca pamięć o tragicznych losach europejskiego pogranicza, a jej spotkania z jego mieszkańcami dają ogromną moc tej poruszającej opowieści.” Colin Thubron „Książka Kassabovej to wciągająca historia podróży przez dzikie, zalesione i naznaczone tragicznym losem pogranicza Bułgarii, Grecji i Turcji. Autorka oddaje niuanse otaczającej ją rzeczywistości, nadając opowieści poetycką i emocjonalną surowość. I co najważniejsze, jak mało kto potrafi opisać relacje spotkanych ludźmi. Piękna lektura.” James McConnachie, „The Sunday Times” „Kassabova ma niezwykły dar opowiadania. Dzięki historiom z pogranicza pokazuje skutki ogromnych zmian, które dotknęły opisywane przez nią tereny. Imponująca i poruszająca książka.” Sara Wheeler, „Observer” „Dzięki swojemu doświadczeniu i wiedzy autorka potrafi mistrzowsko spleść ze sobą opowieści mieszkańców pogranicza, również tych sprzed dziesiątek lat. Kassabova to też poetka – jej delikatny styl porusza do głębi. W coraz bardziej podzielonym świecie, w którym buduje się mury na granicach, paszporty i wizy wydaje coraz mniej chętnie, a każdy zamyka się w skorupie bezpieczeństwa, potrzebujemy właśnie takich książek, dzięki którym oswoimy lęki przed tym, co nieznane.” Alev Scott, „Financial Times” „Kassabova, zafascynowana pograniczem Europy, napisała książkę, której sercem jest tajemnica kryjąca się w tej części świata. To nie jest zwykła opowieść podróżnicza – to prawdziwe dzieło sztuki.” Teddy Jamieson, „Herald” „Wspaniała książka o magicznej części Europy. Kassabova nowatorsko opisuje, co tak naprawdę oznacza życie na pograniczu światów. Niczym poetka, lirycznie i delikatnie, oddaje piękno tego regionu, odtwarza jego historię i sprawia, że czytelnik pozostaje oczarowany długo po skończeniu lektury.” Mark Mazower, „Guardian” „Erudycyjna, poetycka, piękna książka Kassabovej rzuca nowe światło na ukrytą do tej pory historię europejskiego pogranicza. Autorka barwnie opisuje dzieje regionu, wplatając w nie własne spostrzeżenia i doświadczenia. Nikt inny nie mógł napisać tak wspaniałej książki.” „Economist”

22 grudnia 2016 roku. Po nasileniu się walk i istnym gradzie pocisków, który zdaje się nie mieć końca, nagle odgłosy wojny milkną. Aleppo zostaje ogłoszone „miastem wolnym”. Wydaje się to snem: można znów zacząć chodzić bez lęku po ulicach miasta. Czy wojna rzeczywiście się skończyła? Sen trwa krótko. To prawda, najostrzejsze walki przeniosły się gdzie indziej, ale miasto leży w gruzach, a ludzie są wyczerpani…” W tym miejscu ojciec Ibrahim, franciszkanin i proboszcz z Aleppo, podejmuje wątek swej opowieści. O ile w poprzedniej książce „Tuż przed świtem” opowiedział o życiu pod oblężeniem, z ciągłym zagrożeniem ze strony pocisków i snajperów, o tyle teraz wprowadza nas w wielkie dzieło odbudowy. Do odbudowania są liczne domy, kościoły i meczety, ale przede wszystkim trzeba odbudować osobę. Ran jest wiele: jedne widać wyraźnie na każdym rogu ulicy, inne pozostają ukryte w sercach osób i w relacjach społecznych na każdym poziomie. „Przyszłość przesłonięta jest gęstymi chmurami. Wiemy, że wojna jest długa. Ale jesteśmy pewni zwycięstwa życia nad śmiercią, miłości nad nienawiścią. Nasze serce pozostaje otwarte. Czujemy się odpowiedzialni za bycie mostem pojednania, przebaczenia, pokoju”.

«Era, en efecto, el automóvil de Maruja. Había transcurrido por lo menos media hora desde el secuestro, y sólo quedaban los rastros: el cristal del lado del chofer destruido por un balazo, la mancha de sangre y el granizo del vidrio en el asiento, y la sombra húmeda en el asfalto, de donde acababan de llevarse al chofer todavía con vida. El resto estaba limpio y en orden.»

Książka opisuje wyprawę na wyspy Galapagos, którą odbyliśmy w 2018 roku. Kiedyś wyspy nazywano Wyspami Zaczarowanymi, a my je częściowo odczarowujemy dla naszych czytelników i przyszłych podróżników, nie pozbawiając ich jednak magii. Znajdziecie tu opisy naszych spotkań z galapagoskimi zwierzętami oraz wiele praktycznych spostrzeżeń i porad. Nigdzie bardziej niż na tych wyspach nie poczujecie, że człowiek tak bardzo jest integralną cząstką przyrody, a nie odrębnym gatunkiem stojącym ponad nią

Ekobiografia Krakowa to biografia wszystkich jego mieszkańców Kraków. Miasto o bogatej i fascynującej historii. Znakomicie udokumentowanej i dogłębnie przebadanej. Zdawać by się mogło, że wiemy już o nim wszystko. Jednak czy mamy świadomość tego, jak wielki wpływ na historię miasta miało jego środowisko naturalne? Czy rozumiemy, że utrzymywanie tak ważnego ośrodka miejskiego w tym konkretnym miejscu było wyzwaniem nie tylko dziś, ale w każdej epoce? Wybitni krakowscy badacze po raz pierwszy w Polsce opowiadają historię swojego miasta przez pryzmat jego środowiska. Pokazują wyjątkowy związek Krakowa ze światem przyrody. Zajmują się problemami miasta, które wytwarza i bezustanne gromadzi zanieczyszczenia. Współczesne problemy ekologiczne Krakowa mają wielowiekowy rodowód. Jedynie spoglądając w przeszłość możemy zrozumieć powagę sytuacji i podjąć odpowiednie działania. Tylko dzięki temu może udać nam się sprostać wyzwaniom z którymi nie poradziły sobie poprzednie pokolenia. Dziś smog jest nieodłącznym elementem krakowskiego krajobrazu. Jednak czy musi być nim nadal?

„Jadę sobie do Tczewa i czytam pamiętniko-ranking »Jechać, nie jechać?« autorstwa Pablo. Cudowne skojarzenia opisu szczepienia świń z Mauritiusem oraz Wietnamu z pewnym PGR-em. Książka dowcipna i wielowątkowa z umiejętnym zaznaczeniem roli alkoholu w zwiedzaniu świata”. Anna Popek – dziennikarka „Dzięki »Jechać, nie jechać?« nabrałam apetytu na podróże. Świetnie skonstruowany ranking i ocena pomagają w wyborze miejsca podróży”.Aleksandra Ciejek – aktorka „Gdyby to był przewodnik, to wspomnienie o pijanym, szalonym i agresywnym operatorze ratraka, usiłującym rozsmarować całą rodzinę na austriackim stoku, byłoby jeszcze na miejscu. Ale sceny z kastracji stukilowych wieprzków lub działań lekko wstawionej fińskiej weterynarki by się nie zmieściły. »Jechać, nie jechać?« to nie przewodnik, nie pamiętniko-ranking po 36 krajach, jak możemy się dowiedzieć z okładki. To po prostu świetna książka”. Tomasz Marek Brzozowski – Polska The Times „Planujesz wakacje? W wyborze odpowiedniego miejsca może pomóc ranking Pabla, autora książki »Jechać, nie jechać?«. Zaczął podróżować jako lekarz weterynarii jeszcze w czasach komuny. Nie dostał paszportu, więc poznawanie świata rozpoczął od Związku Radzieckiego. Gdy czasy się zmieniły, odwiedził ponad 140 krajów. Był m.in. w Korei Północnej czy Mali, jachtem płynął przez Pacyfik, zwiedził archipelag Markizy. Ostatnio fascynuje go Afryka Zachodnia, jej duchowość i obrzędy”. „Pokaż nam świat”, TVN BiS, Jakub Porada, Małgorzata Główka