Osaczona

Nie długo wydawnictwo kazało czekać czytelnikom na poznanie zakończenia losów Kyli. Już po niespełna trzech miesiącach od ukazania się Rozdartej, można było cieszyć się premierą Osaczonej, czyli ostatniego tomu trylogii Zresetowanej. Tomu, który dostarczy jeszcze więcej zagadek, tajemnic i szalonej akcji, niż jego poprzednicy.

Kyla pamięta coraz więcej ze swojej przeszłości. Teraz będzie musiała zmierzyć się z najbardziej męczącą ją tajemnicą - Kim tak na prawdę jest? Z pomocą przyjaciół i nową tożsamością wyrusza w podróż, która ma dać jej odpowiedzi na wiele niewiadomych. Szybko uświadamia sobie, że nikt nie poda jej gotowych rozwiązań, a tajemnica jej przeszłość wydaje się jeszcze bardziej zagmatwana. Dodatkowo sytuacja w kraju nie wygląda lepiej. Lorderowie coraz mocniej nadużywają swojej władzy. Czy w końcu uda się przerwać ich okrutne praktyki? Czy Kyla zazna wreszcie spokoju i skończy się wieczna ucieczka?

Osaczona to trzeci i zarazem ostatni tom dystopijnej trylogii autorstwa Teri Terry. Autorka nie marnując czasu bardzo szybko wciąga czytelnika w akcję nie zostawiają ani chwili na wytchnienie. W porównaniu w poprzednimi tomami, w tej części dzieje się jeszcze więcej, akcja gna jeszcze szybciej, a skrywane tajemnice i chęć ich rozwikłania sprawiają, że trudno odłożyć książkę nawet na chwilę. Teri Terry nie pozostawia żadnych niedomówień i niedopowiedzeń. Stopniowe odsłanianie kart przez pisarkę daje klarowny obraz całej sytuacji, gdzie wszystkie wątki świetnie ze sobą współgrają i dostają swoje zakończenie w finale.

Świat ukazany przez autorkę wydaje się nie odbiegać zbytnio od naszych obecnych czasów. Poza kilkoma nowinkami technicznymi, naukowymi i oczywiście samym procesem resetowania czytelnik może zapomnieć, że ma do czynienia z dystopią. Teri Terry co nieco napomknęła o sytuacji kraju, realiach z jakimi muszą mierzyć się mieszkańcy, ale niema tutaj mocno nakreślonego uniwersum, które olśniewałoby swoją oryginalnością. Oczywiście nie można zarzucić pisarce braku kreatywności, bo cała wizja trylogii jest pomysłowa, spójna i napisana z sensem. Na pewno ten pomysł przypadnie do gustu osobom, które nie lubią zbyt futurystycznych czy surrealistycznych światów.

Tak to się już przyjęło, że powieści młodzieżowe lubią posiadać wątek romantyczny. I takowy również Osaczona ma, ale tak jak to miało miejsce we wcześniejszych częściach, tak i tutaj, nie wyrywa się on na pierwszy plan. Kyla nie jest bohaterką, która miałaby w głowie miłosne dylematy. Takiej postaci chętnie się towarzyszy; nie załamuje się, nie użala, tylko cały czas walczy, stara się i próbuje. Mimo że boli ją to, co przydarzyło się jej ukochanemu nie przesłania jej to celu. Świetnie wykreowani są również bohaterowi drugoplanowi. Każdy ma swój unikatowy charakter, pragnienia czy poglądy. Bez problemu można się z nimi zżyć, dopingować i martwić o ich los. Chętnie przeżyłabym z nimi jeszcze nie jedną przygodę.

Osaczona to wyśmienite zakończenie i najlepszy tom z trylogii. Lepszego epilogu nie mogłabym sobie wymarzyć. Dla mnie był idealny. Autorka elegancko splata ze sobą wszystkie wątki oferując wybuchowy finał, którego nie sposób przewidzieć. Opierając się jednak na znanych schematach i elementach (zły system, buntownicy, wyjątkowa dziewczyna) pokazuje, że nawet z utartych motywów można wykrzesać iskrę, która wznieci spory ogień. Serię polecam fanom młodzieżowych klimatów. Dostaniecie tutaj wszystko to, co w młodzieżówkach najlepsze.

Nareszcie!

Już nie mogłam się doczekać tej lektury. Autorka tak kończy swoje książki, pozostawia akcje praktycznie w samym jej środku i każe czytelnikowi czekać, aż do kolejnej części. Ciąg dalszy jest potrzebny natychmiast. Co jest ogromną katorgą, bo historia Kyli jest niesamowicie frapująca. Zazdroszczę wszystkim tym, którzy dopiero będą się brać za czytanie tej serii i wszystkie tomy będą mieli pod nosem.

Jednocześnie kocham Teri Terry i nienawidzę, za to co robi z czytelnikiem. Tak bardzo chciałam już poznać finał, jak i również starałam się jak najdłużej odwlekać moment, w którym przewinę ostatnią kartkę. Co nie było wcale takie łatwe. Co to to nie! Autorka już zadbała o to, aby ciężko było się oderwać od lektury. Idealnie pogrywa sobie z czytelnikiem w kotka i myszkę. Pozwala, żeby w naszym umyśle pojawiło się łudzące wrażenie pewności dalszych losów, po czym funduje zaskakujący i nieprzewidywalny zwrot akcji! Mi nawet nie przyszły by do głowy takie obroty wydarzeń, które się tutaj przewijają. Jestem pod wrażeniem pomysłowości Teri. Jakby zachwytów było mało, to jest jeszcze coś, co ogromnie sobie tutaj cenię. Mianowicie jest to postać urzekającej Kyli. Jak to często bywa w tego typu literaturze, główne bohaterki niemiłosiernie irytują i doprowadzają do szału. Na szczęście tutaj zostały mi oszczędzone takie emocje i Kylę darzę ogromną sympatią. Nie jest pozbawioną mózgu i trzeźwości umysłu nastolatką. Jej zachowania są racjonalne. Odnosi się wrażenie, że jest autentyczna i realna.


Naprawdę ciężko było mi się rozstać z tą trylogią, choć wiem, że wszystko co dobre nie trwa wiecznie. W sumie lepiej skończyć w odpowiednim momencie i pozostawić po sobie dobre wrażenie. Niczego tak bardzo nie trawię jak autorów, którzy po sukcesie poprzednich książek starają się na siłę coś napisać, byle wykorzystać popularność swojego nazwiska i zarobić. Teri Terry pokazała, że potrafi skończyć w odpowiednim momencie. Każda kolejna część utrzymywała poziom poprzedniej, a nawet go podnosiła. Całość jest jak najbardziej przemyślana i dopracowana. „Zresetowana” ląduje na mojej liście najukochańszych serii/trylogii i myślę, że od czasu, do czasu będę do niej wracać i nękać Was wspomnieniami o niej. Zdecydowanie polecam!