Osiemnastka

Mam nadzieję, że Dorota Glica mocno rozwinie swoją karierę literacką, a przynajmniej ja bardzo bym sobie tego życzyła. „Osiemnastka” to druga z czterech książek autorki i po raz kolejny wczytywałam się w fabułę z wypiekami na twarzy. Bardzo lubię miks gatunkowy, a połączenie sensacji, thrillera i kryminału uchodzi za moją ulubioną mieszankę. Wiadomo, że w tego typu książkach zawsze dojdzie do jakiegoś strasznego morderstwa, a w konsekwencji dochodzenia, ale ja patrzę na takie teksty inaczej. Doszukuję się zawiłych problemów społecznych i staram się zrozumieć postępowanie załamanego, sfrustrowanego czy opanowanego zemstą człowieka. Tylko czy zemsta zawsze ma ten cudowny smak? Ja uważam, że nie, bo człowiek ma jeszcze coś, co nazywa się sumieniem, a makbetowska krew na rękach jeszcze nikomu nie przyniosła profitów. Kłamstwo, nawet długo ukrywane, niemal zawsze ma krótkie nogi. Albo sami się przyznamy, albo ktoś odszuka konkretne dowody.
Tym razem „Osiemnastka” to także książka pełna mroku, szokujących scen i nieprzewidzianych powiązań. Głównymi bohaterkami są Kaja i Julka Kazimierskie. Dziewczyny są siostrami, tyle że, niestety, pierwsza z nich, a na dodatek starsza, już nie żyje. Podczas tytułowej imprezy urodzinowej dziewczyna wypadła z balkonu na siódmym piętrze. Policja, a także inni uczestnicy zabawy uznali, że był to wypadek. Jak wiadomo, nastolatki wchodzące w tę magiczną, teoretyczną dorosłość, lubią szaleć, bawić, się, ale też nadużywać alkoholu, a nieczęsto i narkotyków. Siostra Kai, Julka, nie wierzy jednak, by śmierć siostry nastąpiła w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Jej wątpliwości zwiększyły się z chwilą, gdy odnalazła pamiętnik Kai. Co pisała starsza z sióstr? Dlaczego od dłuższego czasu Kaja uchodziła za tajemniczą, opryskliwą i nie zwierzała się młodszej siostrze? Sama nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów, niemniej jednak idea pisania pamiętnika czy dziennika nie jest, moim zdaniem, archaiczna. Wręcz przeciwnie- uważam, że papier wszystko ścierpi i sama prowadzę tego typu zapiski. To wspaniała forma swego rodzaju spowiedzi przed samym sobą i formę tę polecam wszystkim, którzy wiedzą, czym jest samotność i brak prawdziwego przyjaciela.
Julka sama nie jest w stanie dotrzeć do wszystkich osób powiązanych z Kają, dlatego prosi o pomoc dziennikarkę, Joannę Kot. Postać ta pojawiła się już w innej powieści pisarki, a mianowicie w „Hotelu na uboczu”. Wtedy Joanna Kot mocno podnosiła mi ciśnienie, ale tym razem patrzę na nią zupełnie inaczej. Autorka przedstawiła ją jako kobietę kochającą swój zawód, ale mającą wiele problemów osobistych. Co przeżyła i jakie dramaty nie pozwalają jej spokojnie spać? Nie napiszę o tym, ale wierzę, że wielu czytelników uroni łzę i zrozumie, na czym polega prawdziwa forma przebaczenia. Nie chcę też mówić, czy i jak Joanna pomogła Julce- mogę jedynie napisać, że pisarka bardzo się postarała, a prowadzone dochodzenie zawierało wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jeśli o mnie chodzi- byłam zachwycona tym wątkiem i jeszcze mocniej zrozumiałam, że zemsta czy chęć pogrążenia kogoś nie dadzą nikomu ulgi.
Bardzo ważną postacią wykreowaną przez pisarkę jest Ula Bartosik. Dziewczyna razem z Kają uczęszczała do jednej klasy, bardzo liczyła na nawiązanie prawdziwej przyjaźni. Jestem pewna, że jej postawa wbije w fotel wielu odbiorców. Kłopoty Uli Bartosik można potraktować jako swego rodzaju apel do młodzieży- NIE WOLNO traktować nikogo jak zbędnego mebla.
Celowo nie wymieniam wszystkich bohaterów ani nie piszę wnikliwie o wszystkich wątkach poruszonych przez pisarkę. Każdy z nich początkowo może wydawać się niepasującym do żadnej z historii, ale z czasem zdanie czytelników na pewno ulegnie zmianie. Ogromnym plusem jest także sama szata graficzna powieści- idealnie pasująca okładka, a także świetnie dobrana czcionka, dzięki której czytelnik nie męczy oczu. Poza tym, tajemniczo nazwane rozdziały od razu każą nam zastanowić się, co takiego przygotowała dla nas pisarka. Uwielbiam taką formę podziału treści, a tym razem nie mogłam oderwać się od fabuły. „Osiemnastkę” można przeczytać dosłownie w kilka godzin.
Mocno polecam!

Osiemnaste urodziny to wielkie wydarzenie wśród młodzieży. Większość z nich odlicza dni do dnia, kiedy w końcu będą mogli sami o sobie decydować. Niestety pewna młoda dziewczyna nie zdąży nacieszyć się dorosłością. Kaja miała mnóstwo planów, zdać maturę, iść na wymarzone studia. Niestety los zdecydował inaczej. Podczas osiemnastki w apartamentowcu w Miasteczku Wilanów Kaja spadła z balkonu. Nie przeżyła. Okazało się, że była pod wpływem alkoholu i to był wypadek. Jednak jej młodsza siostra w to nie wierzy i zamierza odkryć, co się w tedy tak naprawdę wydarzyło. Pomocy szuka u dziennikarki, Joanny Kot. Czy śmierć młodej dziewczyny to faktycznie tylko nieszczęśliwy wypadek?
Dorota Glica po raz kolejny serwuje nam ogromna dawkę emocji i trzyma w napięciu do końca. „Osiemnastka” to już jej czwarty thriller psychologiczny i szczerze polecam poprzednie pozycje.
Najnowsza książka autorki pokazuje do czego mogą prowadzić skrywane tajemnice, niedopowiedzenia, złość i nienawiść.
Książkę czyta się bardzo szybko i z każdą kolejną stroną coraz bardziej chcemy dobrnąć do końca, żeby rozwiązać zagadkę.
Polecam.

Cześć kochani. Dziś przychodzę z recenzją książki, którą pokochają wszyscy miłośnicy thrilerów psychologicznych.
"Osiemnastka " Doroty Glicy to świetnie wykreowana intryga, obok ktorej trudno przejść obojętnie.
Dwudziesty siódmy stycznia- ta data na trwałe zapisze się w pamięci grupy maturzystów i ich rodzin.
To wówczas życie straciła Kaja.
Tamtego wieczora dziewczyna wypiła zdecydowanie za dużo alkoholu.
Kilka godzin po rozpoczęciu imprezy wypadła z balkonu usytuowanego na siódmym piętrze ekskluzywnego apartamentowca położonego w Miasteczku Wilanów.
Zginęła na miejscu.
Policja a także inne organy ścigania szybko przeszły do porządku nad tą tragedią uznając ją za nieszczęśliwy wypadek.
Czy jednak to zdarzenie rzeczywiście nim było? A może ktoś jednak ktoś odebrał dziewczynie życie?

W narrację dorosłych nie wierzy siostra zmarłej- szesnastoletnia Julka. Wie jednak, że by rozwikłać zagadkę i poznać prawdę będzie potrzebowała wsparcia kogoś dorosłego.
Jej wybór pada na znaną warszawską dziennikarkę Joannę Kot.
Po wysłuchaniu relacji dziewczyny kobieta decyduje się zaangażować w śledztwo.
Czy obie panie są gotowe stanąć oko w oko z tajemnicami przeszłości?
I przede wszystkim czy śmierć Kai przyniesie ze sobą jeszcze jakieś konsekwencje?

Ta historia zdecydowanie mnie porwała. Wciągnęłam się w fabułę ledwie tylko przeczytałam pierwsze zdania.
Autorka w mistrzowski wręcz sposób buduje napięcie, kreśli portrety psychologiczne kolejnych uczestników dramatu , jednocześnie ukazując złożoność ludzkiej psychiki. Kolejne rozdziały obfitowały w sekrety i niesamowite zwroty akcji.
Przeczytałam, a właściwie pochłonęłam tę książkę w jeden wieczór.
Po prostu polecam z całego serca i czekam na więcej.