Perłowa Dama

Po zakończeniu pierwszego tomu, wiecie co się wydarzyło. Alicja musi poradzić sobie z trudnościami, które jej się przytrafiły. Los nie jest łaskawy i dziewczyna musi naprawdę wiele znieść. Czy przyjaciele jej pomogą? Czy światłość wygra? Kto jest prawdziwym wrogiem, a kto przyjacielem? Czy circus lumos przetrwa?


Pierwszy tom zakończył się w naprawdę emocjonującym momencie. Ciężko było wytrwać bez możliwości poznania dalszych losów bohaterów. Jednak ostatnio spotkałam się ze stwierdzeniem, że to jest Perłowa d(r)ama. Tylko czy to jest prawda? Moim zdaniem powieść nie jest aż tak zła. Oczywiście ma swoje wady, ale nie tyle, by nazywać ją dramą. Ale o niedociągnięciach będzie w następnym akapicie.


Przede wszystkim akcja jest źle rozłożona. Są takie momenty, że wydarzenia dzieją się jedna po drugiej. Wtedy ta książka jest naprawdę dobra i z przyjemnością się ją czyta. Jednak częściej zwalnia, przez co czyta się to powolnie i wręcz nuży. Jeszcze te przemyślenia Alicji, są nudne, często żenujące i bezsensowne. Łamigłówki były dość łatwe do rozwiązania i tak samo jak w Dworze cierni i róż, główna bohaterka ma odpowiedź pod nosem, ale tego nie widzi, przez co, przez kolejne kilkanaście stron rozmyśla, co może być odpowiedzią...

"Każdy nasz wybór, każdy ruch i każda akcja powodują tysiąc reakcji, które mieszają się w kołowrotku życia, czasami wracając do nas od razu, czasami dopiero po kilku dniach czy nawet latach."

Bohaterowie też pozostawiają wiele do życzenia. Nie są dobrze opisani, brakuje im tego czegoś, co sprawia, że postać staje się żywa i można ją przypisać do realnych osób. Alicja bardzo mnie denerwowała swoim zachowaniem i przemyśleniami. Jeszcze jej rozterki uczuciowe powodowały, że scyzoryk się w kieszeni otwierał. Poza tym te relacje między bohaterami były nijakie i wychodziły praktycznie znikąd. Nie wiedziałam dlaczego oni się lubią. Niby to powoli się wyjaśniło, jednak i tak to było za mało.


Jednak styl Pani Polak jest dobry, dzięki czemu książkę czyta się szybko i bez większych przeszkód. Dialogi także nie były złe. Powieść można pochłonąć w dwa wieczory. Jednak jest też w tym drobna wada, ponieważ nie wywołuje ona wiele emocji.


Dlatego reasumując to wszystko, książką jest raczej przeciętna. To że można ją przeczytać bardzo szybko nie oznacza, że będziecie zachwyceni tą lekturą.

Alicja została porwana przez brata Hadriana, Tristana do Hadesu. Tam dziewczyna musi zawalczyć o siebie i o los swoich przyjaciół z Circus Lumos. Nie jest to wcale łatwe zadanie, ponieważ mieszkańcy podziemia są do niej bardzo wrogo nastawieni i nie mogą doczekać się dnia, aż wykorzystają dziewczynę do swoich własnych celów. A cel jest tylko jeden - ściągnięcie Hadriana do Hadesu i zamordowanie go. Alicja każdego dnia szuka sposobu, żeby przeżyć kolejny dzień, dlatego postanawia znaleźć w podziemiach sojusznika. I w końcu go znajduje. Między Alicją, a Tristanem rodzi się cienka nić porozumienia. Co się wydarzy w Hadesie? Czy cyrk przetrwa?

Kochani! Co to była za niesamowita przygoda! Dosłownie przed chwilą odłożyłam na półkę "Perłową damę" i już zaczynam tęsknić za Alicją, Hadrianem i Tristanem. Nie wiem, naprawdę nie wiem jak ja wytrzymam do premiery trzeciego tomu! Jestem tak strasznie ciekawa jak potoczą się losy bohaterów i w jaki sposób zakończy się wątek dwóch zwaśnionych braci. Oj coś czuję, że "Książe Cieni" będzie wisienką na torcie Cirocus Lumos. Pewnie już się domyślicie, iż jestem zachwycona najnowszą książką Pani Polak, ale co ja biedna na to mogę poradzić? Po prostu lubię czytać właśnie takie pozycje młodzieżowe, które są pełne pasji, tajemnic, intryg, klątw i młodzieńczej miłości. I taka właśnie jest Perłowa dama - idealna na jeden góra dwa wieczory, aby oderwać się od szarej rzeczywistości. A przy okazji posiada niesamowitą oprawę graficzną, która cieszy oko! Jak tylko zobaczycie tę książkę w księgarni to koniecznie zajrzyjcie do środka. Na pewno spodoba Wam się oprawa graficzna, piękne ozdobniki w środku i oczywiście treść!

Bohaterowie zostali lepiej wykreowani, niż w poprzednim tomie. Dużą metamorfozę przeszła na pewno Alicja, która tym razem nie jest biedną, zagubioną dziewczynką myślącą wyłącznie o swoich problemach z chłopakami. W tej części dziewczyna pokazała pazur i udowodniła wszystkim, że potrafi sobie poradzić w każdej nawet najgorszej sytuacji. Byłam naprawdę wielokrotnie zaskoczona jej postawą, a w szczególnością tą jaką miała podczas pobytu w Hadesie. Nie jedna osoba na jej miejscu by się poddała albo pogrążyłaby się w depresji. Na całe szczęście Alicja postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce i zawalczyć o siebie i swoje szczęście. Czy mi tym zaimponowała? Z pewnością! Naprawdę po "Perłowej damie" widać, że autorka idzie w dobrym kierunku i wie jak skonstruować swoje postacie, aby zyskiwały sympatię czytelnika. Jestem prawie pewna, że część czytelników zmieniła zdanie o Alicji po zapoznaniu się z drugim tomem.
Co do reszty postaci nie mam do nich najmniejszego zarzutu, a w szczególności nie mogę się doczepić do męskiej części powieści. Hadrian czy Tristan? Oto jest pytanie! Chyba pierwszy raz mam problemem, któremu z nich kibicować. Obaj mają w sobie to coś. Jeden z nich jest pociągający jak noc, a drugi gorący jak Słońce. Przy Hadrianie możesz poczuć się kochana, bezpieczna i ważna, a przy Tristanie możesz być niczego pewna. Nie wiem do którego mam większą słabość, ale chyba kibicuję im obojgu. Może trzecia część trochę rozjaśni mi w głowie.

Gdy zdecydujecie się na przeczytanie "Perłowej damy" to możecie przygotować się na ogromną dawkę akcji, emocji i tajemnic. W tej części bardzo dużo się dzieje, więc nie ma miejsca na nudę. Autorka zadbała o to, aby czytelnik na każdym kroku był zaskakiwany i czuł ten dreszczyk emocji. W każdym razie ja go czułam i mam ogromną nadzieję, ze Wy również go poczujecie. Podobało mi się również to, że było więcej cyrku i innych magicznych sztuczek. Bardzo chciałam bliżej poznać Circus Lumos i tak też się stało. Aczkolwiek jeszcze czymś innym mnie Pani Polak zaskoczyła...PODZIEMIEM! Wspominałam Wam kiedyś, że lubię mitologię grecką? Jeśli nie, to już wiecie. W każdym razie bardzo lubię kiedy autorzy postanawiają swoją historię połączyć z mitami, więc nic w tym dziwnego, że ucieszyłam się gdy główna bohaterka została porwana i umieszczona w Hadesie. Wiem, źle to brzmi, ale uwielbiam mit o Demeter i Korze, a jeszcze bardziej lubię czytać o złym i podłym władcy Podziemia czyli o Hadesie. Nawet nie wiecie jak się ucieszyłam kiedy autorka umieściła Alicję w tym koszmarnym miejscu! Od razu klimat całej powieści stał się taki mroczny, gęsty i cierpki, a później znowu stał się magiczny i jasny jak Circus Lumos. Gdy zdecydujecie się na przeczytanie Perłowej damy na pewno zrozumiecie o co mi chodzi. Warto przeczytać tę książkę ze względu na ten osobliwy klimat.

Nie pozostało mi nic innego jak tylko polecić Wam tę fantastyczną książkę. Owszem może nie jest ona wymagającą lekturą, ale posiada w sobie coś takiego, ze czytelnik nie może się od niej po prostu oderwać. W każdym razie ja tak miałam i z trudem odkładam "Perłową damę" na półkę. Najnowsza książka Pani Aleksandry z pewnością jest magiczna, klimatyczna i pełna fantazji. Jestem zauroczona tą historią i na pewno będę odliczać dni do premiery trzeciego tomu. Jeśli poszukujecie ciekawej historii ze sympatycznymi bohaterami to śmiało możecie sięgnąć po właśnie tę pozycję. Spędzicie przyjemnie czas i zapomnicie o otaczającej Wam rzeczywistości, ponieważ wylądujecie w Circus Lumos i w mrocznym Hadesie..... ;)

W styczniu rozpoczęłam swoją przygodę z magią oraz członkami Cirus Lumos. Choć "Król Kier" miał trochę wad, to jak na debiut nie było najgorzej. Najbardziej świadczy o tym fakt, że byłam skora sięgnąć po kontynuację. Pomysł ma w sobie tę "iskierkę", która mnie zachęca do dalszej wędrówki.
Tom pierwszy zakończył się dość niespodziewanie w momencie gdy Alicja została porwana do Hadesu...

Alicja jest więziona w podziemiu, ma służyć jako przynęta. Jednak im więcej czasu przebywa z Tristanem tym on czuje się przy niej inaczej... zdradza jej też wiele rzeczy na temat klątwy i członków cyrku. Alicja z pomocą[...] ucieka z Hadesu, ale dzięki informacjom jakie uzyskała od Tristana coraz więcej rzeczy zaczyna wychodzić na światło dzienne. Z czasem zaczynają się rodzić iskierki nadziei...że klątwę można anulować.
Czy istnieje sposób na zatrzymanie klątwy? A może to tylko mrzonki naiwnych?

"Perłowa Dama" zrobiła na mnie większe wrażenie niż jej poprzedniczka. Najistotniejszym elementem jest dużo lepsze dopracowanie fabuły. Tym razem nie odczuwa się zgrzytów, wydarzenia poprowadzone są w bardziej przemyślany sposób, choć jeszcze chwilami zdarzają się niepotrzebne, zbędne momenty.
Wydarzenia nie rozgrywają się w szybkim tempo, ale przez cały czas akcja się posuwa, nie stoi w miejscu. Autorka zdradza coraz więcej rzeczy dotyczących powstania Circus Lumos, klątwy i przeznaczenia bliźniaków. Wprowadza także komplikacje, które powoli utrudniają życie bohaterów.
Literacka przygoda z osobami obdarzonymi magią dopiero teraz nabiera rozpędu.

"Perłowa Dama" w pewnej części jest romansem, jednak tak jak w tomie pierwszym tak i teraz nie odczułam tej romantycznej odsłony. Choć autorka się stara, to jednak nie czuje się tego iskrzenia pomiędzy bohaterami...tym razem dwa męskie osobniki...tego napięcia, cukierkowości, dreszczyku. Wątek romantyczny zaczyna być bardziej skomplikowany, ale nadal mało emocjonalny. Niestety autorka nie ma ręki do literackiego romansowania...

Czasem w życiu są osoby, które choć staramy się polubić to i tak ich nie darzymy sympatią. Tak właśnie mam z Alicją...Bohaterka jest dużo lepiej wykreowana i w sumie nie wiem czemu, ale nie mogę jej polubić...jakoś mnie jej osoba frustruje.
Ogólnie rzecz ujmując kreacja wszystkich bohaterów uległa poprawie. Tristan tym razem dostał większą rolę do odegrania... ach ci mroczni bohaterowie , zawsze mam do nich słabość.
Autorka wprowadziła też do akcji nowe, barwne, magiczne i tajemnicze postacie.

"Perłowa Dama" jest lekkim utworem, który bardzo szybko przeczytałam. Osobiście jestem zaskoczona fabułą, która coraz bardziej przykuwa moją uwagę. Choć treść nie jest bez wad i jeszcze nie wybuchł w pełni potencjał pomysłu, który jest rewelacyjny... to jest dużo lepiej niż na początku. Akcja zaczyna nabierać większego tempa, jest bardziej rozbudowana, zaczynają się schodki, które muszą przejść bohaterowie... i choć jest dobrze, to jednak cyklu nie polecam wymagającym fanom fantastyki.

Nie tak dawno temu Aleksandra Polak zadebiutowała "Królem Kier", o którym było swego czasu bardzo głośno. Można powiedzieć, że była to książka kontrowersyjna, ponieważ wywołała niejedną burzę. Czytelnicy podzielili się na dwa obozy - zwolenników i przeciwników. Ja uplasowałam się gdzieś pomiędzy nimi. W swojej recenzji napisałam, że "Król Kier" ogólnie mi się podobał, choć szału nie ma. A jak wypadła "Perłowa Dama"?



Odnoszę wrażenie, że "Perłowa Dama" jest zdecydowanie lepsza od "Króla Kier". Choć nie mogę powiedzieć, że bardzo mi się podobało, ponieważ druga część jest już typową, mocną fantastyką, za którą od jakiegoś czasu nie przepadam... Z pewnością książka ta spodoba się miłośnikom gatunku, natomiast ja nie czuję się oczarowana.



Autorka łączy w swojej książce rzeczywistość i fantazję, co jest dobrym rozwiązaniem, jednak momentami wyglądało to zbyt sztucznie. Lepiej natomiast wygląda fabuła, która jest bardziej rozbudowana i skomplikowana niż w pierwszym tomie. Mamy też wątek miłosny, w przedstawionej historii bardzo ważny. Komplikuje wszystkie relacje między bohaterami, a Ci czytelnicy, którym los bohaterów leży na sercu, na pewno będą przeżywać emocjonalne rozterki razem z nimi.



"Perłowa Dama" niesie ze sobą kilka godzin dobrej zabawy i przekazuje czytelnikom pewne uniwersalne wartości. Jest to lektura odpowiednia dla osób zakochanych w magii, która jest ciągle obecna w cyklu Aleksandry Polak. Jednak nie polecam tej książki osobom, które mają większe wymagania względem fantastyki, bo "Perłowa Dama" raczej nie sprosta oczekiwaniom. Ci mniej wymagający mogą być zadowoleni. :)