Pies Baskerville'ów

Za siedmioma górami i siedmioma lasami żył sobie pewien mężczyzna w pięknym lecz zaniedbanym zamku. Legenda głosi, że pies Baskerville’ów zabija jego następców. Zwłaszcza mężczyzn. Znikają ciemną nocą na moczarach, a rankiem mieszkańcy odnajdują ciało. Dla wielu była to bajka, ale nie dla Sir Charlesa. Ten nie posłuchał i odszedł z tego świata. Najlepszy detektyw w kraju postanawia odkryć tajemnicę jego śmierci.

Dla osoby, która po raz pierwszy styka się z twórczością Sir Arthura na pewno zaskoczy fabuła książki. Najpopularniejszy detektyw nawet nie ruszy się z Londynu by pracować nad sprawą. Wysyła swojego wiernego druha: Pana Watsona. To on zajmuje się całym dochodzeniem, a swojemu przyjacielowi wysyła listy. Dość dziwne, w końcu wszyscy wiemy, że autor raczej zajmował się głównym detektywem. I tutaj pierwsza niespodzianka. Doprawdy, nieźle to sobie wymyślił!

Dzięki takiemu zabiegowi lepiej poznałam Watsona i od razu go polubiłam. Okazało się, że jest naprawdę mądrym, ciekawym, błyskotliwym i wychowanym mężczyzną. Wie czym jest przyjaźń i praca. Jak się zachować w konkretnej sytuacji, zwłaszcza jak próbują go zbyć! Skoro wszyscy lubią faceta z fajką, to czemu by tak nie polubić jego kompana? Udało się to wyśmienicie, a końcówka powieści dodała pikanterii!

Sposób zdobywania wiadomości to jedno, ale sposób ich rozszyfrowania, to kompletnie inna bajka. Dedukcja to podstawa wszystkiego. W ten sposób za dawnych czasów radzono sobie z problemami. Myślenie, łączenie faktów ze sobą, spostrzegawczość. Dzisiaj wszystko za nas zrobi technologia. W XIX wieku to detektyw musiał mieć złożony komputer w swojej głowie. Podziwiam i żałuje, że takich ludzi jest coraz mniej. Jednakże nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Dlaczego? Ponieważ ta dwójka połączona z ich sprytem i rozumowaniem daje idealną mieszankę na kolejne książki, gdzie są głównymi bohaterami.

Jak już wspomniałam autor wykorzystał legendę o psie, aby dodać nieco tajemniczości. Każdy z nas wie, iż na pewno zbrodnie popełnił człowiek, ale w tamtych czasach zabobony żyły bardziej niż teraz. Chociaż, czy nie jedno z nas słyszało różnego rodzaju opowieści od babci ze wsi, czy w Internecie o niesamowitych potworach żyjących wśród nas? Dokładnie! Wystraszylibyśmy się na pewno. Oczywiście miejsce akcji dodaje gęsiej skórki. Moczary, gdzie giną codziennie jakieś zwierzęta nie napawa optymizmem, prawda? Mgła, brak oświetlenia, stare mury, wycie w nocy. Kto by się nie przestraszył? Idąc ciemną uliczką w nocy również odczuwamy lęk. Na wsi chyba dostałabym zawału! Tak więc klimat jest niezaprzeczalny tak samo jak zbrodnia. Czujecie smród podstępu?


wiecej na:
http://recenzjedevi.blogspot.com/2017/08/pies-baskervilleow-sir-arthur-conan.html

Zapraszam :)

Na samym wstępie chciałabym podkreślić, że to nie będzie recenzja... To będzie po prostu zachwalanie tej książki!

Byłam przekonana, że powieść detektywistyczna nie spodoba mi się. Już kiedyś miałam do czynienia z takimi książkami i tylko męczyłam się w czasie czytania. Ale nie przyszło mi do głowy, żeby sięgnąć po klasyczny kryminał, który do dziś jest wzorcem dla autorów. Aż wstyd mi oceniać "Psa Baskerville'ów", bo po pierwsze - jest to książka, której niczego nie można zarzucić, a po drugie - wstyd, że dopiero teraz sięgnęłam po przygody Sherlocka!

Gdybym miała wymienić wszystko to, co podoba mi się w tej książce, chyba nigdy nie skończyłabym pisać tej recenzji. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na klimat, jaki panuje w powieści. Jest to XIX - wieczna Anglia, a konkretniej dość mroczny obszar niebezpiecznych mokradeł. To właśnie w tym miejscu rozgrywa się większość akcji. I nikt mi nie powie, że nie był to strzał w dziesiątkę! XIX wiek, mokradła, gęsta mgła, tajemnicza bestia i jej ofiary... Nie wyobrażam sobie, że można było lepiej stworzyć klimat kryminału. Tutaj nie ma specjalnego sprzętu, który ułatwi poszukiwanie mordercy. Sherlock dysponuje tylko swoją wiedzą i umiejętnościami, co również przyczynia się do tego, że "Pies Baskerville'ów" jest tak wyjątkową powieścią.

Zaskoczyło mnie również to, że nieraz przebiegły mi po plecach ciarki... Trzeba przyznać, że autor bardzo umiejętnie stopniuje napięcie i wprowadza nieco grozy do swojej książki. Uwierzcie mi, że nie można się od niej oderwać. Wciąga bez reszty! Co więcej, w żaden sposób nie mogłam znaleźć hipotezy, kto stoi za morderstwami. Aż trudno mi uwierzyć, że na niespełna 200 stronach autor stworzył tak skomplikowaną, a jednocześnie tak bardzo logiczną opowieść. Czytając o przygodach Sherlocka oraz jego asystenta, miałam naprawdę frajdę, że w końcu znalazłam książkę idealną! Chyba jedyne, co mogę uznać za wadę, to zbyt mało stron. Czuję niedosyt, mam "kaca książkowego" i już teraz oświadczam, że zacznę rozglądać się za innymi książkami o Sherlocku. :)

Jeżeli jeszcze nie znacie Sherlocka (chociaż trudno mi w to uwierzyć), to koniecznie sięgnijcie po "Psa Baskerville'ów"! A jeżeli wszyscy moi czytelnicy już go znają, to nie śmiejcie się ze mnie, że ja dopiero teraz się tym zachwycam. :D