Pirania

Juan Cabrillo i załoga „Oregonu” maskują się i płyną do Wenezueli. Tu czeka na nich kolejna misja – mają sprawdzić magazyn z bronią, która prawdopodobnie jest dostarczana Korei Północnej, co jest zakazane przez ONZ. Wenezuelczycy są jednak wyczuleni na nowe załogi i statki. Dotarły do nich plotki o okręcie szpiegowskim nafaszerowanym broniom i technologią. Gdy załoga „Oregonu” zostanie odkryta, rozpocznie się prawdziwa akcja. Jednak sprawa, którą zajęli się członkowie ekipy Juana, okaże się znacznie bardziej skomplikowana...
Pirania Clive’a Cusslera to kolejny tom Cyklu „Oregon”. W powieści mamy kilku bohaterów, których śledzi trzecioosobowy narrator, jednak akcja skupia się głównie na Juanie i jego załodze. Znaczna część fabuły rozgrywa się na statku lub jest w jakiś sposób z nim związana, co jest typowe dla tego autora.
Bohaterami książki są Juan Cabrillo i jego załoga. To świetnie wyszkoleni, inteligentni i zgrani ze sobą ludzie. Uzupełniają się wiedzą, umiejętnościami i doświadczeniem. Są lojalni, ale wiedzą, że nie robią nic dla przyjemności i w ramach wolontariatu, zarabiają na tym, czym się zajmują. Mimo tego, że jest to jedynie praca, wiedzą, że mogą na siebie liczyć i wspierają się, nawet spędzają razem czas po zadaniach. To piekielnie dobra ekipa do zadań specjalnych.
Fabuła książki rozpoczyna się od sprawdzenia magazynu z bronią, jednak głównym wątkiem jest walka z człowiekiem, który znalazł wyniki badań naukowca sprzed stu lat i zamierza je teraz wykorzystać. Na początku powieści mamy rozdział, z którego dowiadujemy się o erupcji wulkanu i śmierci ludzi, wśród których był pewien szczególny mężczyzna. Odkrył on coś ważnego i mimo że zginął, jego wiedza przetrwała. Na jego zapiski trafił po latach niebezpieczny człowiek, który nie cofnie się przed niczym, by zrealizować swoje cele.
Najciekawsze w powieści jest to, że przeciwnik załogi Juana zna każdy ruch innych ludzi. Jest przebiegły, niebezpieczny, bystry i doskonale przygotowany do tego, co zamierza zrobić. Dobrze czyta się książkę, w której mamy tak sprytny czarny charakter. Dzięki temu lektura trzyma w napięciu i zaskakuje.
To, czego nie brakuje w Piranii, to zaskakująca, szybka i naszpikowana zwrotami akcja, która ani na chwilę nie zwalnia. Ciągle coś się dzieje, bohaterowie nie mają chwili wytchnienia. To dobrze, bo dzięki temu powieść wciąga. Warto też zwrócić uwagę na styl autora. Jestem pełna podziwu, że stworzył on tylu bohaterów i nie pomylił się przy tym w ich opisie. Dodatkowo wszystko jest napisane dość lekko, przez co nie czujemy się przytłoczeni przez fabułę.
Pirania to niezła powieść przygodowo-sensacyjna. Coś lekkiego do przeczytania wieczorem. I choć to kolejna część z cyklu, można śmiało czytać bez znajomości poprzednich tomów – ja nie czułam, by mi coś uciekało.