Plucha. Od poczatku do końca rozpisane na głosy

Plucha, to uśmiechający się do Ciebie zmysłowy, choć bez przedniego zęba, obiekt pożądania nastoletnich chłopców.Ta swoista miniatura na cymbały znaczeń, w akompaniamencie amorficznych znaków zwieńczonych nieskoordynowanymi okrzykami sekcji rytmicznej, jakże odbiega swą wymową od bojowego śpiewu całej zgrai dzielnych wojów stojących na straży obowiązujących trendów.Jest to opowieść o wyzwoleniu się ze szponów zalaminowanych konwencji, o traumie wolnej chwili i o patologicznym zafajdaniu chałą oklepanych definicji.