Podłoga to lawa. Eryk zdobywca światów

,,Fajnie byłoby mieć kogoś do wspólnej zabawy, kogoś, przy kim nie musiałbym się wstydzić skakania po różnych dziwacznych przedmiotach. Kogoś, przy kim nie musiałbym niczego udawać."

Sięgając po tą bajkę, byłam pewna, że nauczę się jakiejś nowej zabawy, którą bym mogła zastosować u swoich dzieci. Wiadomo, że w powieściach wymyślonych pisarze miewają przeróżne pomysły, co nam rodzicom bywa bardzo przydatne przy planowaniu czasu dla naszych pociech. Nie spodziewałam się jednak, że będą tą pozycją naprawdę zaskoczona.
Jest wydana większym drukiem i zawiera wiele barwnych ilustracji, które nie tylko pokazują same zabawy, ale i mimikę postaci podkreślając ich różne emocje. W ten sposób widzimy kiedy kto doznał przykrości, więc czytając ją dziecko nabiera takiego dystansu do wybranych sytuacji i może zobaczyć choćby czego nie robić, by komuś nie było przykro. W moim mniemaniu dzieci w granicach od ośmiu do czternastu lat odnajdą tutaj tematy dla siebie. Mamy trzynaście opowieści o osobnych tytułach, jednak historia trwa jednym ciągiem dalszych wydarzeń. Poznajemy tutaj chłopca imieniem Eryk, który określa siebie jako mistrz (i tutaj nadaje sobie różne przydomki) w grze podłoga to lawa. W pierwszej części poznajemy jego rodzinę i zasady tej gry. On opisuje nam wszystko ze swojej perspektywy, więc widzimy jak bardzo zależy mu na tych wygranych i ile czasami poświęca, aby zasady i wyzwania, które sobie narzucił zawsze doprowadzały go do zwycięstwa. W następnym dziale próbując wynagrodzić mamie ubytki do których doszło podczas gry, natrafia na dziewczynkę w podobnym wieku. Bardzo szybko znajdują wspólny język, lecz chłopiec zauważa, że nie zawsze jest ona szczęśliwa. W momencie jednak, kiedy zadaje jej ważne pytanie i ona zwierza mu się ze swoich sekretów, jemu wydaje się, że padł ofiarą żartów. Później jednak zauważa, że sprawił jej przykrość, więc najpewniej ona była z nim szczera. Jak sądzicie, czy uda mu się odzyskać kompankę zabaw? Co za tajemniczy kamień nosi na szyi?
To nie tylko zwyczajna opowieść. Myślę, że wiele osób po nią sięgnie i nie muszą to być tylko dzieci, bo i rodzice czasami tak się zapędzają, że zapominają o uczuciach innych osób. Jestem zachwycona mądrością jaka z niej płynie, tym bardziej, że emocje przechodzą na czytelnika. To wartościowa książka, którą polecam każdemu:-)