Pogoda pod psem

„Pogoda pod psem” Katarzyny Ryrych to ciepła, pełna emocji opowieść, która pokazuje, że nawet najmniejszy gest może całkowicie odmienić życie człowieka. Fabuła skupia się na Leopoldzie, świeżo upieczonym emerycie, dla którego Wigilia zawsze była dniem bolesnej straty – to właśnie wtedy, kilka lat wcześniej, zmarła jego żona, nie zdążając podać na stół barszczu z uszkami. W tym wyjątkowym wigilijnym wieczorze, samotność Leopolda zostaje przerwana w najmniej spodziewany sposób – na klatce schodowej znajduje tekturowe pudełko, a w nim… psa, który całkowicie odmienia jego codzienność.

Leopold to postać pełna ciepła i realizmu – jego smutek, codzienne rytuały i poczucie osamotnienia sprawiają, że łatwo go polubić i z nim współczuć. Obok niego pojawiają się inni bohaterowie, których losy splatają się w niezwykły sposób: Filip, nieśmiały i pełen kompleksów, Agata, której uroda staje się przeszkodą w realizacji ambicji, Jerzy, który uniknął tragicznego losu, oraz Magdalena, młoda kobieta z głową pełną fantazji. Każda z tych postaci wnosi do książki indywidualny ton, a ich spotkania, relacje i przemiany tworzą bogatą, wielowątkową opowieść o nadziei, przyjaźni i sile empatii.

Emocje w książce są niezwykle wyraziste i angażują czytelnika na wielu poziomach. Od pierwszych stron czuć tęsknotę Leopolda, smutek po stracie żony, a równocześnie nadzieję i radość, gdy mały pies zaczyna wprowadzać w jego życie ciepło i energię. Ryrych doskonale balansuje pomiędzy wzruszeniem a humorem – czytelnik śmieje się razem z bohaterami, a chwilę później przeżywa wzruszenie lub refleksję nad tym, jak kruche i piękne jest życie.

„Pogoda pod psem” to literatura obyczajowa z elementami humoru i ciepłego realizmu, idealna dla wszystkich, którzy cenią opowieści o przemianach człowieka, sile drobnych gestów i relacjach międzyludzkich. To książka dla czytelników w każdym wieku – dla tych, którzy szukają historii poruszających serce, a jednocześnie niosących radość i nadzieję.

Książka Katarzyny Ryrych to opowieść pełna uroku, ciepła i miękkiego futra, w której każdy bohater – nawet ten najmniejszy – potrafi odmienić czyjeś życie. Historia Leopolda i jego niezwykłego czworonożnego przyjaciela pozostawia czytelnika z uśmiechem, wzruszeniem i poczuciem, że czasem największy cud może zmieścić się w małym kartonie. To lektura, po którą warto sięgnąć, by przypomnieć sobie, jak wielka moc tkwi w drobnych gestach i sercu otwartym na innych.

To dosyć energicznie napisana książka. Nawet zwyczajny czas oczekiwań na święta, czy przygotowywanie się do odwiedzin bliskich jawiło mi się jakoś na tyle krótkie i konkretne, że czas w tej książce płynął szybko i rześko. Nie każdy tutaj cieszył się na ten dzień. Niektórzy nie lubili spędzać wspólnych chwil, gdyż z góry zakładali, że kolejny raz dostaną porady jakich nie potrzebowali. Tutaj pomimo czasu dla rodziny, inni wybierali samotność w ogóle nie czując się samotnymi. Ale oczywiście nie wszyscy... Niektórzy te momenty wspominają bardzo smutno, gdyż wydarzyło się w ich życiu coś, co na zawsze zmieniło ich życie. I tu była taka mniejsza złość, na wszystkich i na nikogo jednocześnie. Nie da się bowiem przewidzieć tego, czy następnego dnia każdy z nas dostąpi otwarcia swoich oczu. To też opowieść o tym jak bardzo nie znamy drugiego człowieka. Kiedy bowiem w małżeństwie są wyznaczone reguły zadań, gdzie jedno się drugiemu nie miesza, to nic dziwnego, że oboje docenić siebie nie potrafią. W tej historii starszy pan podkreśla jaki wspaniały czas spędził ze swoją żoną nieboszczką i jak miło oraz zagadkowo ją wspomina. Odkrył bowiem, że pisała swój prywatny dziennik i to o treści jakiej by jej nie podejrzewał. Niby był na nią zły, ale to bardziej żal, że odeszła sprowadzała go do częstych myśli o niej. Taką odmianą w jego życiu będzie magiczne pudełko, które znalazł pod drzwiami. Przez tyle lat chował w sobie urazę i złość, ale tak naprawdę ukazywały one brak możliwości miłości. I tak oto w kartonie odnajdzie to, czego mu brakowało. Zacznie odnajdywać wzrok ludzi, którego unikał. Przełamie się i otworzy oczy na rozmowy, których rzekomo nie potrzebował. To będzie dla niego bardzo przełomowy cykl, gdzie śnieg jaki w sobie nosił zacznie z wolna topnieć:-)
Po prostu urocza opowieść, bardzo świąteczna, urokliwa, momentami nawet smaczna, stworzona z pokazania przeróżnych uczuć. Pokaże wszystkim czytającym, że to świat nigdy nie zamyka się na nas, tylko my sami na niego:-) Tutaj ujrzy się nawet swoje wady, więc jest szansa, że zdołamy zamienić je w zalety:-) Milusio ją polecam:-)