Pokochaj Mnie

Kiedy poznałam Małgosię nie wiedziałam, że jej powieści są tak dobre. Pierwsza książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, szczególnie, że Autorka pisze o sprawach i relacjach zwykłych, normalnych, codziennych. Takie powieści znajdują miejsce w moim sercu zawsze – nie zależnie od tego jak proste potrafią być historie. Jestem szczęśliwa, niczego w życiu mi nie brakuje. Mam kochającego męża i żyję spokojnie. Nie zmienia to faktu, że taka obyczajówka jaką napisała Małgosia to zdecydowanie dobry temat dla mnie.

Tym razem Gosia oddała nam w dłonie powieść, która głównie opiera się na relacjach i uczuciach. Na przyjaźni, miłości, czułości. Niby mamy zwykłych bohaterów, którzy nie mają miłości w życiu, ale to chyba w tej książce jest najlepsze. Powieść jest prosta w przekazie, napisana językiem i narracją, którą lubię ogromnie. Wzruszenia tu nie brakuje i nie jednokrotnie sięgałam po chusteczki. Sposób w jaki pisarka przedstawiła bohaterów jest nie do podrobienia – są barwni, w różnym wieku, z różnym dorobkiem życiowym, na różnych etapach życia. Mamy ojca z dorosłą córką, mamy małżonków, których chyba przytłoczyło życie. Mamy kobietę, która musi uporać się z tym co los dla mniej zgotował. Brzmi znajomo? Wspaniale jest czytać powieść i nie dostawać kompleksów, ponieważ główni bohaterowie ociekają seksapilem i idealnością – wiecie pan, który ma kaloryfer i kupę kasy, babeczka, która ma talię osy i nie ma chłopa, który by się za nią nie obejrzał – tutaj są prości ludzie z prostymi potrzebami.

Nie ukrywam, że Autorka przedstawiła nam miłość na różnych poziomach – od miłości rodzinnej aż po miłość między partnerami. A wszystko jeszcze przyprószone pragnieniem szczęścia. Powieść jest obszerna, a nie wiadomo kiedy ucieka strona za strona. Trzeba mimo wszystko czytać uważnie, bo postaci jest wiele, a każda niesie ze sobą pewne przesłanie. Nie potrafiłam sobie dawkować tych historii. Gdyby nie to, że (kocham) spać trzeba i porządnie wypocząć przed pracą to zdecydowanie zarwałabym dla niej nockę.