Posłuszna żona

W bardzo krótkim odstępie czasowym zapoznałam się z kolejną książką zaproponowaną przez angielską pisarkę, Kerry Fisher. W Polsce jak dotąd przetłumaczono pięć jej książek, jednakże sama żałuję, że nie wszystkie wpadną w moje ręce. Ta smutna dla mnie prawda wynika z tego, że niektórych tytułów po prostu nie ma w filiach bibliotecznych, do których notorycznie przychodzę. Cóż, może jeszcze ta sytuacja się zmieni, kto wie? A tymczasem jestem świeżo po lekturze „Posłusznej żony” i z całą pewnością nie był to stracony czas. Co więcej, już kiedyś bardzo chciałam przeczytać tę właśnie powieść, ale różne inne sprawy mi na to nie pozwoliły. Teraz, dzięki przypomnieniu jednej z użytkowniczek portalu Lubimy Czytać, w końcu się to wydarzyło.
Autorka przybliża nam historię włoskiej rodziny Farinellich. Poznajemy dwóch braci o imionach Nico i Massimo, gdzie ten pierwszy jest młodszy. To nie jedyna różnica między nimi. Gdy głębiej wczytamy się w ich przyzwyczajenia i nawyki, to zrozumiemy, że są to niemal dwie różne osoby, a łączy je tylko nazwisko oraz więzy krwi z matką Anną. Nico po stracie ukochanej żony Caitlin chce ułożyć sobie życie u boku skromnej Maggie. Dla kobiety nie będzie to łatwe, tym bardziej że Nico ma już córkę, nastoletnią Franceskę, która to dobitnie pokazuje, jak nienawidzi swojej macochy. Oczywistym jest, że Maggie nie może być klonem Caitlin- kobiety niemal idealnej, perfekcyjnej z wyglądu i zachowania, uwielbianej przez całą rodzinę Farinellich. Jej duch unosi się niemal w całym domu. Jak zatem będzie czuła się nowa żona Nico? Czy zdoła porozumieć się ze swoją pasierbicą? Czy sama Franceska zaakceptuje nie tylko Maggie, ale jej synka, kilkuletniego Sama? Jak będzie traktowała ją teściowa o typowo włoskim, skomplikowanym temperamencie? Czy pierwsza żona Nico naprawdę była ideałem? Warto zagłębić się w lekturze i odpowiedzieć sobie na powyższe pytania. Mogę tylko dodać, że mit o Pandorze i tajemniczej puszce pasuje tutaj jak ulał.
Jestem głęboko przekonana, że bardzo dobrze dopracowana historia Maggie to, kolokwialnie mówiąc, pryszcz, jeśli chodzi o życie drugiego z braci Farinellich. Massimo był już kiedyś żonaty, a teraz układa sobie życie u boku niejakiej Lary. Para ma także synka, kilkuletniego Sandro. Massimo ma we krwi rywalizację, dlatego pragnie, aby jego syn szedł przez życie twardo, walczył o siebie i był we wszystkim najlepszy. Czy metody wprowadzone przez Massimo spodobają się Larze? Czy będzie mogła zaprotestować i dodać coś od siebie? Wszystkie kobiety uważają, że Massimo to dusza towarzystwa, bardzo przystojny mężczyzna, dlaczego zatem rozwiódł się z pierwszą żoną? Jakie tajemnice skrywa ten stuprocentowy Włoch? Historia tej pary to doskonały przykład na to, że nie ocenia się książki po okładce.
Nie chcę ujawniać wszystkich wątków ujętych w powieści, ale muszę przyznać, że czytałam tę książkę z autentycznymi wypiekami na twarzy, dlatego też mogę śmiało przyznać magiczne dziesięć na dziesięć punktów. Niektóre wydarzenia dały mi niezłego kopa emocjonalnego. Zrozumiałam, że jedna z opinii ujętych na okładce książki to NIE żaden blurb, czyli marketingowa zachęta. Słowa o tym, że autorka wnika głęboko w rodzinne tajemnice, odsłania zaborcze osobowości oraz sekrety ukrywane za zamkniętymi drzwiami to najszczersza prawda. Gwarantuję czytelnikom, że nie raz i nie dwa odczują gigantyczne wzrosty adrenaliny. Niestety, ale po świecie nie chodzą wyłącznie ludzie szlachetni, empatyczni i zdolni do kompromisów.
Nie mam absolutnie nic do zarzucenia pisarce. Stworzyła ona obraz nie tylko typowej włoskiej rodziny, w której najwięcej do powiedzenia ma ukochana matka. Dzięki staraniom Kerry Fisher możemy zrozumieć, na czym polega zachowanie iście narcystyczne, a także jak katorżniczą drogę musi odbyć kobieta, która wiąże się z wdowcem i samotnym ojcem. Wszystkie rozdziały są tutaj tak skomponowane, że niemal natychmiast zanurzamy się w dalszą historię rodziny Farinellich. Autorka nie zapomniała także o języku włoskim- pięknym, jak też bardzo podobnym w wielu kwestiach do jeszcze bardziej bajecznego języka hiszpańskiego. Bardzo jej za to dziękuję.
Cóż, jak już wspominałam, nie mam możliwości, by dotrzeć do wszystkich powieści napisanych przez pisarkę, ale będę sukcesywnie sprawdzać katalog biblioteczny. Warto poświęcać swój wolny czas na tak mądre teksty.