Powrót matki

„Powrót matki” to powieść elektryzująca od pierwszego zdania, a takie książki lubię najbardziej. Autorka zdecydowała się stworzyć historię wartą zarwania nocy, a każdy z 76 rozdziałów jest sensowny, mocny i zmuszający czytelnika do osobistych refleksji. Sama nigdy nie chciałabym znaleźć się na miejscu głównej bohaterki, a kim ona jest?
Melania vel Mela to młoda, lecz niezwykle ambitna i pracowita kobieta. Ma męża, dwójkę dzieci, a praca w japońskiej restauracji jako pani menadżer naprawdę zabiera jej mnóstwo czasu, jak też energii. Kobieta jednak zawsze marzyła o takiej pracy i do wszystkiego doszła sama. Niestety, teraz jej życie staje się milion razy bardziej nerwowe. Okazuje się bowiem, że Mela czeka na spotkanie z matką. Nie widziała się z nią dwadzieścia lat, ale nie był to żaden kaprys czy fanaberia. Matka dziewczyny, Wanda, odsiadywała surowy wyrok w więzieniu. Brzmi groźnie, ale przecież takie historie się zdarzają nawet i w rzeczywistości. Autorka wspaniale pokazuje, że nie wszyscy mają w sobie pokorę, a formę resocjalizacji chyba zakopali głęboko w lesie. Postawa Wandy od początku wbija czytelnika w fotel, dlatego z niecierpliwością czeka się na rozwój wydarzeń. Sama wielokrotnie doznałam szoku, dlatego radzę czytelnikom, by nic nie pili i nie jedli podczas lektury.
Celowo nie zdradzam wątków pobocznych, bo one są równie ciekawe i mające wpływ na dane wydarzenia. Pierwsze pytania, jakie nasuwają się czytelnikowi, są oczywiste. Co może zrobić karana kobieta po pięćdziesiątce, bez wykształcenia i doświadczenia zawodowego? Kto też zatrudni karaną- tym bardziej, że wcale nie chodziło o kradzież lizaka ze sklepu...? To jednak nie jest jedyny problem, bo zagubiona Wanda styka się z totalnie nową rzeczywistością i przypomina postać z filmu „Goście, goście”. Jak też mieszkać z córką i jej rodziną, kiedy rola matki w przypadku Wandy była mocno zaniedbana? Myślę, że wątek Meli, która niemal od początku musiała wkroczyć w dorosłość, zainteresuje każdego. Sama bardzo jej kibicowałam i gratulowałam sukcesu, gdyż takim ludziom się to należy. Doskonale rozumiałam jej postawę- Mela bowiem pomagała wszystkim, a dopiero na końcu myślała o sobie. Czy altruizm jest widoczny w XXI wieku? Warto się nad tym zastanowić.
Retrospekcje, czyli opisy dawnego życia Meli i Wandy, są tutaj bardzo konieczne i idealne dopasowane, ponieważ czytelnicy zdają sobie sprawę, jak przeszłość wpłynęła na obecne życie bohaterek. Cieszy mnie też, że autorka przedstawiła niemiłe historie z perspektywy obu kobiet- dzięki temu książka jest bardziej przejrzysta, a treść bardzo wciągająca.
Celowo nie podaję wszystkich wątków, a także imion bohaterów. Fabuła zwarta w książce jest tak ułożona, że dowiadujemy się o wszystkim po kolei i zdobywamy się na mnogość przemyśleń. Konkluzja jest jednak taka: człowiek może wejść do więzienia, ale czy więzienie z człowieka uchodzi całkowicie? Sam się o tym przekonajcie.
Nie mam nic do zarzucenia tej książce. Dialogi nie są nudne, a każda z postaci miała swoje własne urazy życiowe, które zaważyły na ich przyszłości. Warto zatem poznać ich mroczne sekrety, o których ja nie napiszę.
Polecam!