Present Perfect

Utrzymać przyjaźń za wszelką cenę, czy dać się ponieść uczuciu? Przed takim dylematem stanęła Amanda Kelly. Dziewczyna od kołyski przyjaźni się z mieszkającym po sąsiedzku Noahem. Ich więź jest wyjątkowa i niepowtarzalna. To nie tylko przyjaźń, lecz prawdziwe pokrewieństwo dusz. Amandzie jest jednak coraz trudniej tłumić w sobie bardziej romantyczne uczucia względem przyjaciela. Choć jej miłość do Noaha stale rośnie, a oglądanie go w ramionach innych dziewczyn jest nie do zniesienia, Amanda wie, że nie może pozwolić sercu wygrać. Stawka jest zbyt wysoka, a utrata przyjaciela dosłownie by ją zabiła. Płynąc pod prąd swoich pragnień i emocji, dziewczyna nie dostrzega jednak, że jej działania przynoszą skutek odwrotny od zamierzonego. Czasem warto zaufać swoim uczuciom i postawić wszystko na jedną kartę, jednak czy Amanda zrozumie to, zanim będzie za późno?

Jest jeszcze jeden powód, który blokuje Amandę przed wyznaniem swoich uczuć- sądzi, że nie jest dla Noaha wystarczająco dobra. Motyw niedoścignionej perfekcji może zirytować, bo dla czytelnika jest drażniącą i w gruncie rzeczy nieistotną barierą odgradzającą bohaterów od szczęścia. Jak coś tak błahego jak nieistniejące kompleksy może zaważyć na całym życiu? Okazuje się jednak, że może, a autorka skupiła się na tym problemie i dokładnie go zgłębiając uczyniła z niego motyw przewodni całej powieści. Amanda stale porównywana do idealnej starszej siostry, od lat buduje w głowie obraz swojej niedoskonałości. Mimo desperackich prób dorównania ukochanej siostrze, zawsze jest dwa kroki za nią. Brzydsza, nie tak inteligentna i o wiele mniej kochana. Przyjaźń, która łączy ją i Noaha, to jedyna rzecz, którą w swoim życiu uznaje za idealną, dlatego jest przerażona wizją jej utraty. Choć ciężko nie złościć się na Amandę, za jej nieustanne próby kontrolowania wszystkiego i wytykanie sobie swoich wad i niedoskonałości, trzeba przyznać, że problem dążenia do perfekcji, jako jeden z najważniejszych wątków, wyszedł autorce bardzo dobrze i nieustannie skłaniał do przemyśleń.

Powieść naszpikowana jest sentencjami i metaforami, wzrusza, daje do myślenia i zapewnia ogromną dawkę emocji. A to wszystko, od początku do końca, napędzane jest przez miłość. Uczucie rodzące się miedzy Noahem a Amandą jest niczym muzyka nadająca rytm całej powieści. To od miłości wszystko się zaczyna, to miłość jest powodem każdej kolejnej decyzji. Miesza bohaterom w głowach, wprowadza zamęt w sercach, jest przyczyną uśmiechów, ale także łez. Jako czytelnicy towarzyszymy Amandzie i Noahowi praktycznie od dnia narodzin, mamy więc okazję poznać dokładnie ich myśli i emocje, a także zrozumieć jak wyjątkowa łączy ich więź. Uczucie, które rodzi się miedzy bohaterami jest szczere, urocze i piękne, a jednak pewne czyny i decyzje sprawiają, że to, co proste i naturalne, staje się nagle skomplikowane, okrutne i przynoszące ból. Choć w ich relacji jest mnóstwo słodyczy, czułości i wzajemnej troski, z każdą stroną coraz więcej pojawia się też zazdrości, błędnych wyborów i bolesnych konsekwencji. Całą lekturę spędziłam jak na szpilkach, czekając na szczęśliwe zakończenie, ale ono stale oddalało się zamiast przybliżać. Choć w pewnym momencie, to oczekiwanie na odrobinkę zasłużonego szczęścia stało się wręcz męczące, nie potrafiłam opanować łez wzruszenia, kiedy dowiedziałam się, co przygotowała bohaterom autorka na koniec…

Choć książka jest dosyć gruba, czyta się ją dosłownie chwilę. Wszystko dzięki cudownemu i niezwykle emocjonalnemu stylowi autorki, która potrafi przyprawić o szybsze bicie serca, szczery śmiech, łzy wzruszenia, szok, niedowierzanie… Gama emocji jest tu ogromna, a dynamiczna akcja pełna dramatycznych zwrotów, dodatkowo je podsyca. Mimo wszystko w pewnym momencie nie potrafiłam pogodzić się z tym, w jakim kierunku zmierza fabuła, a moja wizja zaczęła rozmijać się z tym, co planowała dla bohaterów autorka. Bardzo wyraźnie widać tu linię oddzielającą jakby dwie części mające zupełnie odmienny charakter. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że autorka nagle wpadła na okrutny pomysł, jak utrudnić bohaterom życie, ale ponieważ zdecydowała się na dosyć potężny wątek, tuż przed finałem, wyszedł jej on skrótowo, nienaturalnie i nie tak emocjonalnie jak powinien. Trochę szkoda, ale i tak nie zmienia to faktu, że książka była jedną z lepszych jakie ostatnio czytałam.

O CZYM? „Present perfect”, to chwytająca za serce opowieść o wyjątkowej przyjaźni, nieoczekiwanej miłości i dążeniu do perfekcjonizmu, który tak naprawdę, jest niszczącą wszystko iluzją. Autorka postawiła na emocje i kupiła mnie tym całkowicie. Sprawiła, że pokochałam wykreowane przez nią postaci i kibicowałam im całą sobą, a każdą porażkę opłakiwałam razem z nimi. Jestem pewna, że nigdy nie zapomnę troskliwego i czułego Noaha, który w pełni zasłużył na miano rycerza w plastikowej zbroi, zawsze będę pamiętać też Amandę „Tweet”, która mimo braku wiary w siebie, potrafiła bronić jak lwica, tego, co kocha i ostatecznie udowodniła, że warto uwierzyć w siebie i nigdy się nie poddawać. Pani Bailey naszpikowała też powieść uroczymi detalami, które już zawsze będą mi przypominały lekturę. Za każdym razem gdy zobaczę żółte piórko, czy będę się zajadała ciastem czekoladowym, wrócą do mnie wspomnienia związane z lekturą. Mimo kilku wad, właśnie przez takie elementy uważam tą powieść za niezwykłą. Bo zostanie ze mną na długo, a w dodatku jest naprawdę warta by o niej pamiętać.

"Present Perfect" to powieść, na którą czekałam już od momentu pojawienia się jej pierwszych zapowiedzi. To kolejna książka od wydawnictwa Niezwykłego, która niesamowicie mnie zaintrygowała i po prostu nie mogłam odmówić sobie jej lektury. Dodatkowo bardzo podoba mi się ta okładka, która niewątpliwie przyciągnęła mnie do tej historii. Postanowiłam przekonać się czy pierwsza część serii Perfect zrobi na mnie pozytywne wrażenie i gdy tylko książka wpadła w moje ręce, zabrałam się za jej czytanie. Czy żałuję czasu spędzonego z tą lekturą? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Amanda Kelly od zawsze dążyła do doskonałości. Pragnęła być jak jej siostra, która wyróżniała się lepszymi ocenami i perspektywami na życie. Jedyna rzecz, która według niej jest w jej życiu idealna to więź jaka łączy ją z najlepszym przyjacielem, Noahem. Pewnego dnia bohaterka uświadamia sobie, że go kocha i nie jest to koleżeńska miłość. Chociaż chłopak jest nią wyraźnie zainteresowany, Amanda nie pozwala, aby połączyło ich coś więcej niż przyjaźń. Boi się, że swoją niedoskonałością zniszczy związek z Noahem, a przecież jedyne czego pragnie to jego szczęście. Czy dziewczyna w końcu uwierzy w siebie i pozwoli na to, aby ktoś ją pokochał?

Fabuła książki nie jest zbyt oryginalna, ale mimo wszystko poznawanie jej okazało się dosyć przyjemne. Już na pierwszy rzut oka widać, że powieść skierowana jest przede wszystkim do młodzieży, ale starsi czytelnicy, którzy gustują w podobnych historiach również powinni znaleźć w niej coś dla siebie. To co najbardziej przeszkadzało mi w tej pozycji, to ciągłe niezdecydowanie głównej bohaterki, które sprawiało, że kilka wydarzeń zapętlało się i momentami odnosiłam wrażenie, że w kółko czytam to samo. Gdyby autorka zdecydowała się skrócić powieść i zrezygnować z powtarzających się stale schematów, myślę, że moja odczucia byłyby znacznie przyjemniejsze.

Moim zdaniem główna bohaterka jest największą wadą "Present Perfect". Amanda Kelly to postać niesamowicie irytująca. Kompletnie niezdecydowana, a do tego bardzo infantylna. Jej zachowanie wielokrotnie doprowadzało mnie do szału i miałam ochotę solidnie nią potrząsnąć. Nie potrafiłam zrozumieć jej przemyśleń i tłumaczeń, dlaczego nie może związać się z Noahem. Dopiero pod koniec książki pewne wydarzenia sprawiły, że zaczęłam jej współczuć, ale mimo wszystko muszę przyznać, że Amanda wywołała we mnie więcej tych negatywnych emocji niż pozytywnych.

Język, którym posługuje się autorka jest prosty i lekki, co sprawia, że absolutnie każdy czytelnik poradzi sobie ze zrozumieniem i śledzeniem fabuły. "Present Perfect" to taka powieść, którą czyta się w błyskawicznym tempie, pomimo kilku niedociągnięć, które są dosyć mocno widoczne. Nie żałuję czasu spędzonego z tą lekturą, ale też nie będę ukrywać, że spodziewałam się po tej autorce czegoś lepszego. Nie mogę zaprzeczyć, że książka wywołała we mnie całą masę uczuć i emocji, jednak nie zawsze były one tak pozytywne jakbym tego chciała.

Podsumowując - "Present Perfect" to powieść, którą bardzo trudno jest mi ocenić. Z jednej strony jest to młodzieżówka, więc nie należy spodziewać się po niej zbyt wiele, jednak niedawno czytałam naprawdę świetną książkę skierowaną do młodzieży, przy której twórczość Alison G. Bailey wypada raczej słabo.

"Przyjaciel to ktoś, kto zna piosenkę w twoim sercu i gotów jest ci ją zaśpiewać, kiedy sam zapomnisz słowa."



Alison G. Bailey napisała przepiękną historię o więzach przyjaźni. Zaczynając od najmłodszych lat możemy śledzić rozwijającą się relację głównych bohaterów. To jak na początku troszczą się o siebie, przeżywają wspólnie pierwsze razy i o siebie dbają. Jednak czy przyjaźń damsko-męska przetrwa? Co jeśli jedno z nich się zakocha? Albo gorzej, oboje poczują do siebie coś więcej?

Amanda całe życie porównywana do starszej siostry - Emily, straciła poczucie własnej wartości. Gdy w domu ciągle słyszała, jaka to szkoda, że nie jest jak Emily, żeby brała przykład z Emily, jak to możliwe, że Emily jest jej siostrą, w końcu zaczęła dostrzegać ją jako ideał, a siebie jako marną podróbkę, tą gorszą. Wmówiła sobie, że nie jest warta swojego przyjaciela - Noah, a on zasługuje na kogoś innego, lepszego. Z jednej strony przeszkadzało mi to ciągłe marudzenie bohaterki, no bo ile razy można powtarzać to samo? Miałam wrażenie, że sama nie wie czego chcę. Z drugiej jednak strony starałam się jak najlepiej ją zrozumieć. Gdy ciągle się słyszy, że jest się gorszym, od tej "lepszej, idealnej" siostry, i to przez osoby, dzięki którym powinna czuć się wartościowo, czyli głównie przez rodziców - w pewnym momencie tak bardzo zaczęła w to wierzyć, że odpychała od siebie jedyną osobę, dla której to ona była idealna. Jestem w stanie to zrozumieć, bo Noah był jedynym bezkrytycznym człowiekiem, który kochał ją za to jaka była, a Amanda bała się go stracić "gdyby coś nie wyszło", bo nie oszukujmy się, przyjaźń już nigdy nie była by taka sama - o ile by przetrwała. Postanowiła więc tej jednej granicy nie przekraczać. Zatem poniekąd usprawiedliwiam jej zachowanie.
Co nie zmienia faktu, że bohaterka jest psem ogrodnika. Sama nie daje szansy by spróbować wejść w związek z Noah, mimo że oboje tego chcą, ale jemu nie pozwala na szczęście z nikim innym. Czyli skoro nie są razem, to Noah też nie może z nikim być. To mi głównie przeszkadzało w bohaterce.

Noah natomiast to bohater, którego chce się mieć w swoim realnym życiu. Troskliwy, opiekuńczy, kochany, pomocny - jednym słowem perfekcyjny, ale w tym wszystkim nie wyidealizowany. Ma swoje wady, traci cierpliwość (czy można się dziwić?) przez co potrafi powiedzieć parę słów za dużo. Mimo tego, że ciężko mu zrozumieć postępowanie Amandy i to, że mimo tego iż go kocha, nie chce z nim być - akceptuje to. Bo to co najważniejsze przede wszystkim, jest jej najlepszym przyjacielem. Zdecydowanie zasługuje na miano najlepszego bohatera tej książki.


"Nie musisz być doskonała w swoim życiu, ale zawsze bądź w nim obecna. Teraźniejszość jest najdoskonalszym prezentem, jaki możesz dostać."


Autorka postawiła na narrację pierwszoosobową, więc cała historia przedstawiona jest z punktu widzenia Amandy, a każdy rozdział rozpoczyna krótka notatka z jej pamiętnika. Osobiście tak jestem przyzwyczajona do tego, że w NA zwykle oboje bohaterowie mogą zabrać głos, że w jakimś stopniu mi to przeszkadzało. Chciałam poznać myśli Noah, jego zdanie i wydarzenia z jego punktu widzenia. Pocieszam się tym, że trzeci tom to właściwie ta sama historia, ale właśnie oczami Noah. I mam nadzieję, że wydawnictwo nie pominie tej części, bo ja MUSZĘ to przeczytać!

Czytając "Present Perfect" nie ma miejsca na nudę. Autorka zaskakuje tak bardzo, że nie da się przewidzieć co będzie dalej. Totalny zwrot wydarzeń następuje około 300 strony. Gwarantuję, że nie da się oderwać, trzeba przeczytać do końca, bo autorka do ostatniej strony trzyma czytelnika w niepewności. Pisarka ponadto zasługuje na baty za zdeptanie mi serca ostatnim rozdziałem. TAK SIĘ NIE ROBI! Uwierzcie mi, trzeba przeczytać!


"Nie uciekaj od trudności. Przetrwanie ich buduje twoją siłę i osobowość."


Podsumowując! "Present Perfect" to nieprzewidywalne New Adult, które wywoła w czytelniku mnóstwo emocji. Choć wydaje się być książką o pierwszej miłości, tak naprawdę to książka i jedynej, prawdziwej i pięknej przyjaźni. Przymknijcie oko na zachowanie Amandy, a skupcie się na przekazie jaki autorka postanowiła przekazać w tej historii. Gwarantuję rollercoaster uczuć, nieprzespaną noc (jeśli zaczniecie czytać wieczorem) oraz zakochanie się w Noah <3. Jak najbardziej polecam zapoznać się z tą książką, a mnie pozostaje czekać na kolejne tomy.


"Każdy zasługuje na podziękowanie i pożegnanie."

Amanda Kelly zawsze chciała być doskonała. Dążyła do perfekcji, dlatego próbowała kontrolować całe swoje życie. Marzyła o tym aby dorównać swojej starszej siostrze, którą uważała za ideał. W sobie widziała same wady, ale miała coś czego nie miał nikt inny - Noaha. Zdaniem dziewczyny chłopak był czystą doskonałością. Nikt nie był tak inteligenty, przystojny i zabawny jak on.
Pewnego dnia Amanda uświadomiła sobie, że traci kontrolę nad własnym życiem - pokochała swojego najlepszego przyjaciela jak mężczyznę. Od tamtej chwili wszystko zaczęło się komplikować.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach nie sądziłam, że za tą delikatną okładką będzie się kryła prawdziwa bomba emocjonalna. Spodziewałam się raczej kolejnej sympatycznej pozycji z nurtu New Adult z wielką miłością i ogromnymi przeszkodami do pokonania. Teraz wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy zaczęłam czytać tę powieść i w pewnym momencie (nie powiem Wam w którym) zaczęłam płakać. Płakałam nad historią głównej bohaterki, płakałam z bezsilności, płakałam, bo nie mogłam znieść tego co czytałam. Zapewne teraz myślcie, iż histeryzuje i piszę to wyłącznie po to, żeby zachęcić Was do lektury tej książki, ale tak po prostu było. Jednak co najbardziej mnie zaskoczyło to właśnie to, że nic, kompletnie nic nie wskazywało na to, iż ta powieść będzie miała taki monstrualny ładunek emocjonalny. "Present perfect" czytałam spokojnie, powoli przerzucałam strony, a tu nagle autorka wyskoczyła z czymś tak okrutnym i bolesnym, że zaczęłam się zastawiać czy dam radę dalej kontynuować czytanie. Musiałam na kilka minut odłożyć książkę, aby wszystko przemyśleć i przeanalizować, a potem już tylko szlochałam.

Pani Bailey wykreowała swoich bohaterów bardzo realistycznie. Postarała się o to, aby każdy z nich był inny i wyjątkowy, ale nie pozbawiła ich wad. Nasza główna bohaterka Amanda Kelly jest bardzo sympatyczną postacią - zabawną, mądrą, ale też chwilami irytującą. Teraz musicie czytać recenzję bardzo uważnie, bo nie chcę, żebyście mnie źle zrozumieli. Amanda nie należy do tych strasznie denerwujących postaci, ale jej tok myślenia czasami doprowadzał mnie szału. Początkowo bardzo denerwowało mnie to, że ciągle odrzucała zaloty swojego przyjaciela. Dla mnie sprawa była prosta - skoro jej zależało na nim, to powinna o niego walczyć, a nie go notorycznie odrzucać. Często mówiła, że Noah jest jej, ale gdy on chciał z nią być nagle mówiła nie. Nie mogłam tego pojąć, ale później zrozumiałam postępowanie bohaterki. Teraz doskonale rozumiem dlaczego autorka postanowiła stworzyć taką właśnie postać. Żyjemy teraz w takich czasach, że doskonałość jest w modzie. Musimy być piękni, mądrzy, wysportowani i szczęśliwi. Media aż krzyczą, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy. Te wszystkie czynniki sprawiają, iż młodzi ludzie są zakompleksieni. Dążą do czegoś co jest niemożliwe - do doskonałości. Amanda właśnie do tego zmierzała i przez to była nieszczęśliwa. Jeżeli zdecydujecie się na lekturę powieści "Present Perfect" bądźcie dla niej wyrozumiali, bo to naprawdę cudowna bohaterka, ale bardzo zakompleksiona.
Muszę jeszcze jedno zdanie napisać o Noahu - wybaczcie jeśli źle odmieniłam jego imię. Jego pokochałam od pierwszej linijki! To wspaniały chłopak, o złotym sercu i o nieograniczonych pokładach cierpliwości. Dawno nie spotkałam się z tak oddaną, bezinteresowną i szczerą męską postacią.

Moim zdaniem tę książkę powinna przeczytać przede wszystkim młodzież, ponieważ dzięki lekturze "Present Perfect" można się ustrzec wielu błędów. Autorka w bardzo prawdziwy sposób opisała jak wygląda życie nastolatków, którzy przeżywają pierwsze nastoletnie miłości, spożywają alkohol albo zaczynają ufać niewłaściwym osobom. Byłam pod wrażeniem tego jak Pani Alison realistycznie przedstawiła środowisko młodzieży, bo to właśnie oni najmocniej czuli, kochali i nienawidzili. Każda emocja została tak szczerze opisana, iż miałam wrażenie jakbym to ja sama uczestniczyła w lekturze. Te wszystkie ich lęki, pragnienia i uczucia czułam dosłownie w kościach. Z pewnością mogę napisać, że historia Amandy i Noaha jest wartościowa, bo jest przede wszystkim szczera, realistyczna i mądra. Jednak muszę Was przed czymś ustrzec - ostatnie rozdziały rozdzierają serce na kilkanaście drobnych kawałków. Jednakże nie zdradzę Wam dlaczego, ponieważ chcę, żebyście byli usatysfakcjonowali lekturą i poczuli te wszystkie emocje, które ja poczułam.

Z całego serca polecam Wam książkę pt."Present Perfect", ponieważ jest to szczera pozycja o przyjaźni damsko - męskiej, miłości i życiu, którego pod żadnych pozorem nie da się kontrolować. Jeżeli poszukujecie pozycji mądrej, prawdziwej i wzruszającej to powinniście zapoznać się z historią Amandy - jestem pewna, że jedna paczka chusteczek podczas czytania Wam nie wystarczy.

Bycie najmłodszym w rodzinie to często nie przywilej, a zwykłe utrapienie. Starsza siostra jest idealna pod każdym możliwym aspektem życia, a rodzice spełniają praktycznie jej każdą zachciankę. A Ty, mała niedojda, musisz radzić sobie będąc w cieniu. Nie słuchają, nie pozwalają, ignorują Twoje sygnały. A chcesz być tylko sobą! Aż pewnego dnia Ty przestajesz istnieć, a na świat wychodzi Twoje drugie Ja. Nielubiane. Nieidealne. Brzydkie. Głupie. W ten sposób Amanda traci poczucie własnej wartości dążąc do bycia perfekcyjnie dobrą. Zapomina o swoich prawdziwych potrzebach. Nawet Noah, najlepszy przyjaciel, nie potrafi wybić z jej głowy tych niedorzecznych myśli. Myśli, których nie wypowie nigdy na głos. Zamiast „Kocham Cię”, krzyczy „Nie jestem dla Ciebie idealna!”. Jak myślicie jak długo, szaleńczo zakochany młodzieniec, wytrzyma w friendzone?

Kiedy już wszystko wiemy i czytamy KONIEC… dostajemy dwa bonusy! Oj dzieje się, dzieje! Czekoladowe ciasto jest uzależniające! Wiedzieliście o tym?

Podsumowując: Present Perfect może nas nauczyć pewnych psychologicznych zagwozdek w naszym umyśle. Nie zdawanie sobie z własnego piękna może doprowadzić do skraju wyczerpania nerwowego. Nieświadomie nastawiamy wszystkich przeciwko nam. Tracimy to, co kochamy. Trzymamy się brzytwy byle tylko nie utonąć samemu. Lecz istnieje nadzieja, która pokazuje nam drogę ku lepszemu. Pomimo bólu, cierpienia i niedowierzania we własne siły zmieniamy się. Stajemy się tym, kim byliśmy do zawsze, chociaż nie dostrzegaliśmy tego. Pomimo przeszłości, która nas prześladuje od lat, warto zacząć żyć teraźniejszością. Zwłaszcza, gdy u boku mamy wiernego przyjaciela.

Więcej o książce na:
http://recenzjedevi.blogspot.com/2018/02/przedpremierowo-present-perfect-alison.html

Zapraszam :)