Prezydentka

Najnowsza książka M.Krajniewskiej opowiada o sile kobiet, ich determinacji i walce o lepsze traktowanie przez mężczyn i panującą władzę. Nie zgadzają się na zmiany, które proponuje rząd. To dlatego wychodzą na ulice i wszczynają protesty.

"To jest siostrzeństwo, kobieca siła, solidarność".

Główne bohaterki to Laura, Bianka, Polka i Kaja.
Laura to silna, zdeterminowana kobieta. Jej celem jest walka o prawa kobiet. Postanawia startować w wyborach prezydenckich. Szybko zdobywa poparcie i przychylność wyborców.
Bianka jest typową feministką.
Pola to matka polka, wychowuje z mężem dwójkę dzieci.
Kaja jest początkującą dziennikarką.
Kobiety spotykają się na manifestacjach. Unoszą transparenty, wykrzykują hasła.
Pewnego dnia dochodzi do nieszczęśliwego zdarzenia. W tajemniczych okolicznościach ginie mąż Laury. Brakuje świadków, ginie nagranie z kamery samochodowej. Kandydatka na prezydenta nie zgadza się z teorią, że jej mąż prowadził samochód pod wpływem alkoholu. Szuka dowodów, przeszukuje dokumenty Zbyszka. Podczas śledztwa zostaje oskarżona o zabójstwo.

Jak potoczą się losy Laury? Co z jej udziałem w wyborach? I jaką rolę odegrają jej koleżanki z protestów?

Wątek kryminalny był ciekawy, jednak moim zdaniem troche chaotycznie poprowadzony. Polityka została dobrze ukazana. Nie przytłacza i jest tylko tłem całej historii.

W książce bohaterki są ukazane jako śmiałe, wyzwolone kobiety. Nie krępują się, głośno wyrażają swoje zdanie. Nie zabrakło tu odważnych scen seksu. Pisarka szczegółowo je opisuje. To chyba jedyny minus, który przeszkadzał mi podczas czytania. Moim zdaniem tych scen było za dużo.

Tematy poruszone w książce są bardzo aktualne. Pisarka zwraca uwagę na przedmiotowe traktowanie kobiet. Jeśli jesteście zainteresowani tematem feminizmu, nie gorszą was wulgarne dialogi, odważne sceny seksu i masturbacji to polecam wam ten tytuł. M.Krajniewska posługuje się lekkim językiem. Jej bohaterki są różnorodne. Może któraś z czytelniczek odnajdzie tu swoje odbicie. Jestem zadowolona z lektury, polecam.

Wymowny tytuł i błyskawica na okładce to sygnał, że tę książkę warto przeczytać, że trzeba. Nie jako lekturę do poduszki, ale jako lekturę ważną ze względu na poruszaną tematykę. Tematykę bardzo aktualną i dotyczącą większości mieszkańców RP. Nas, kobiet. Wprawdzie książka jest fikcją literacką, ale jest w niej tyle odwołań, odniesień do prawdziwych, nie tak dawnych wydarzeń rozgrywających się na ulicach wielu miast, do decyzji rządu, do ustaw, do działań policji, że miałam wrażenie, jakbym czytała reportaż, a na pewno prawdziwą historię czterech uczestniczek marszu kobiet.
Autorka odmierza czas na przed wypadkiem i po nim. Choć przeskakuje między bohaterkami, z których perspektywy poznajemy całą sytuację, to główny wątek nie umyka. Emocje cały czas buzują. Nie pozwalają odpuścić i każą czytać do końca. Zakończenie wprawiło mnie w zdumienie. Nie tego się spodziewałam.
„Prezydentka” zaskakuje, uświadamia, zachęca do zmian w nas samych. To nietuzinkowa książka, bardzo na czasie, która nie epatuje polityką. Ta jest gdzieś w tle, choć jej hasła wyraźnie brzmią w powieści. Głośniejszy wydźwięk ma niezadowolenie kobiet oraz nieregulaminowe działania i zachowania policji. Główne bohaterki, zwyczajne kobiety, przykuwają uwagę swoim postępowaniem. Zmieniają się na oczach czytelników. Walczą o wspólne dobro, prawdę, godność; o aborcję i edukację seksualną; o niewypowiadanie konwencji stambulskiej; o siebie, własne priorytety, potrzeby i marzenia. Są niesamowite i godne naśladowania. Siła kobiet jest w nas. I o tym jest „Prezydentka”. Polecam każdej kobiecie. Mężczyznom też.

Po książkę "Prezydentka" sięgnęłam, ponieważ spodziewałam się po niej ciekawego wątku kryminalnego połączonego z grą o władzę, a wszystko to w świecie, w którym kobiety próbują pokazać swoją silną stronę. Niestety w książce dostałam zlepek kilku bohaterek, które niby coś łączy, ale jest to totalnie naciągana 'przyjaźń', która narodziła się za sprawą jednego przypadkowego spotkania na strajku kobiet. Gry o władzę nie ma tu prawie w ogóle. Poza kilku wystąpieniami przyszłej kandydatki na prezydentkę wątek ten jest bardziej wspominany, niż faktycznie ma tutaj jakieś znaczenie. Aspekt kryminalny, to już totalna porażka. Nie zaciekawił mnie w ogóle, mimo iż uwielbiam powieści kryminalne i liczyłam, że może chociaż ten element podniesie moją ocenę powieści. Niestety zakończenie i wyjaśnienie całej sprawy jest banalne i rozczarowujące. Niestety męczyłam się z tą lekturą strasznie, na szczęście dobrnęłam już do końca. Nie jestem w stanie zrozumień tak na prawdę co autorka chciała przekazać tą książką. Być może chciała złapać zbyt wiele srok za ogon i dlatego wyszło, jak wyszło. Była to chyba najgorsza książka po jaką sięgnęłam w tym roku.

Autorka starała się poruszyć w tej książce aktualne tematy. Prawa kobiet w kontekście strajków, które miały miejsce w Polsce w ubiegłym roku. Niestety zrobiła to w bardzo złym stylu. Tego co jest najwięcej w tej książce to seks, zdrady, które spychają na bok ledwo wspomniane wątki kandydatury kobiety na prezydenta. Jest też w nieciekawy sposób prowadzony wątek kryminalny. Najbardziej absurdalne jest dla mnie to, że kiedy główna bohaterka dochodzi w końcu do tego kto zabił jej męża - po prostu idzie z nim do łóżka. Wulgarna książka pełna absurdów. Nie polecam.

Tematyka książki jest bardzo "na czasie", strajk kobiet, walka o ich prawa i kwestie aborcji.
Laura stojąca w obronie praw kobiet, silna i zdecydowana, postanawia wystartować w wyborach prezydenckich. Ma za sobą duże poparcie wśród wyborców. Niestety życie Laury komplikuje się, w wypadku samochodowym ginie jej mąż, a wszystko wskazuje na to, że prowadził pod wpływem alkoholu...
Fabuła z pozoru ciekawa bardzo mnie wynudziła.

"Prezydentka", to książka która zbiera naprawdę dobre recenzje, dlatego postanowiłam się na nią skusić. Muszę jednak przyznać, że ja poczułam się nieco rozczarowana.
Książka porusza aktualnie panujący w kraju problem kobiet strajkujących o swoje prawa, wolny wybór w kwestiach aborcji. To był jeden z głównych powodów, który zachęcił mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Laura, to kobieta pewna siebie, zdecydowana, wiedząca czego chce. Postanowiła stanąć w obronie praw kobiet, występując na ich czele podczas strajków i postanawia zawalczyć o prawa kobiet startując w wyborach prezydenckich. Z każdym kolejnym wystąpieniem jej poparcie wzrasta. Niestety w życiu Laury dochodzi do tragicznego wydarzenia, którym jest śmiertelny wypadek jej męża. Wszystko wskazuje na to, że mąż prowadził pod wpływem alkoholu i spowodował wypadek, jednak żona, która zna go najlpeiej, nie wierzy, że mógł on pod wpływem alkoholu siąść za kółko. Wszystko w życiu Laury komplikuje się coraz bardziej.
Na strajkach kobiet spotykają się trzy przypadkowe kobiety, których łączą wspólne losy. Od przypadku stają się dobrymi znajomymi, które dodatkowo w zbiegu okoliczności zaczynają współpracować również z Laurą.
Fabuła książki naprawdę zapowiadała się ciekawie i zdarzały się momenty, że książka mnie wciągała, ale były momenty, że czułam się rozczarowana. Dla mnie książka była niestety bardzo przewidywalna, bo wszelkie snute intrygi były dla mnie klarowne, a rozwiązanie zagadki śmierci Zbigniewa domyśliłam już chwilę po wypadku. W książkach uwielbiam element zaskoczenia, a tego niestety mi tutaj zabrakło. Kolejnym, dla mnie wielkim rozczarowaniem było otwarte zakończenie, których bardzo w literaturze nie lubię. Dla mnie książka nie została do końca zakończona, gdyż pewne aspekty nie do końca zostały wyjaśnione. Niemniej jednak pomysł na książkę był naprawdę dobry, ale zdecydowanie wiele jej zabrakło w wykończeniu. Ksiązka jednak może spodobać się wielu czytelnikom, którzy takie zakończenia preferują i sami lubią snuć domysły, co jeszcze mogło się wydarzyć.

Wybory prezydenckie nadchodzą wielkimi krokami, a kobiety walczą o zmiany w zaostrzonym prawie aborcyjnym. Laura zamierza kandydować na prezydentkę i nie zgadza się ze zmianami w ustawodawstwie, w związku z czym otrzymuje poparcie pośród wielu kobiet.
Bianka, Kaja i Pola poznają się podczas strajku kobiet i od tej pory, pomimo ogromnych różnic charakteru, zaczyna je łączyć więź. Na swej drodze spotykają Laurę, którą chciałyby widzieć w roli prezydentki i postanawiają jej pomóc. Gdy mąż Laury ginie w wypadku kobiety nie chcą uwierzyć, że był to przypadek i postanawiają poprowadzić śledztwo na własną rękę. Ktoś chce zniszczyć Laurę i nie dopuścić, aby wystąpiła w wyborach.
***
Początkowo książka mnie zaciekawiła i spodziewałam się po niej efektu wow. Niestety z każdą kolejną stroną mój optymizm malał, a cała historia zdawała się mieć coraz mniej sensu. Nie za bardzo potrafię zrozumieć, co autorka chciała osiągnąć , jako efekt ostateczny swojej powieści, bo ja w pewnym momencie się pogubiłam. Mamy morderstwo, strajk kobiet, wybory prezydenckie i niby to wszystko się ze sobą łączy, ale według mnie za bardzo na siłę. Nie widzę zbyt wielkiego związku pomiędzy poszczególnymi wydarzeniami, a i bohaterki tej powieści dla mnie są po prostu nieinteresujące. Ta książka nie wzbudziła we mnie pozytywnych emocji, a jedynie frustrację, bo lubię spójne historie, a tutaj wszystko się rozlatywało.
W zasadzie nie mogę powiedzieć na temat książki niczego dobrego, bo niestety nic nie zrobiło na mnie wrażenie. Odnalazłam tutaj jedynie jeden wielki chaos, a losy kobiet wydają mi się na siłę ze sobą związane. Z pewnością nie sięgnęłabym po tę książkę jeszcze raz, ponieważ po prostu nie potrafię zrozumieć o co tak naprawdę w niej chodzi.

W "Prezydentce" przedstawione są aktualne problemy kobiet w Polsce i myślałam, że w związku z tym spodoba mi się, jednak mam z nią jakiś problem. Momentami czyta się tak jakby to były autentyczne relacje z protestu kobiet, a momentami jak tani romans. Dialogi, mimo że wypadają bardzo realistycznie, to nie mogę ich znieść. Są zbyt potoczne, jest za dużo wulgaryzmów - a przecież inaczej też da się mówić, ale chyba bohaterowie o tym zapomnieli. Powieść mimo że wydaje się typowo kobieca, wiecie: feministki, twarde babki walczące o swoje prawa i te sprawy - jakoś specjalnie nie wywarła na mnie wrażenia. Przeczytałam ją bez emocji. Żadnej z bohaterek nawet specjalnie nie polubiłam, były mi obojętne. Mam też wrażenie, że autorka chciała zbyt wiele wcisnąć w tak króciutką historię. Trochę obyczajówki, kryminału, erotyki, wszystkiego po trochu, ale nie wyszło to zbyt dobrze.