Przerwana lekcja angielskiego

Niewykluczone, że „Przerwana lekcja angielskiego” będzie moim ostatnim spotkaniem z twórczością Tomasza Kieresa. Doceniam to, że jest marzycielem i romantykiem, bo to bardzo rzadka postawa wśród mężczyzn, lecz jeśli chodzi o proponowane nam historie, mają one zdecydowanie za dużo cukru w cukrze. Ja zbyt mocnej dawki słodyczy nie lubię ani w jedzeniu, ani tym bardziej w powieściach obyczajowych. Nowa powieść pisarza aż prosi się o porównanie do seriali brazylijskich z lat dziewięćdziesiątych. Brakowało tylko osoby niewidomej, która w wyniku wyznawanego uczucia odzyskuje zdolność widzenia. Sama nauczyłam się, że rycerze na białym koniu nie istnieją, choć pan Kieres próbuje udowodnić, że jest inaczej. Ja się na to nie nabieram.
Historia miłosna Oli i Tomka jest tak powtarzalna, jak to tylko możliwe. W czasach młodości obiecali oni sobie miłość aż po grób, ale niespodziewany wyjazd chłopaka do Szwecji niszczy ich silną więź. Tomek wyjeżdża w czasach, w których jedyną formą komunikacji były listy papierowe, a zatem młodzi nie mogli się zobaczyć, rozmawiać ze sobą czy wysyłać miliona wiadomości, tak jak możemy to robić teraz. Czas mija i po ponad dwudziestu latach Tomasz wraca do ojczyzny. Drogi dawnej pary znów się ze sobą krzyżują i tutaj mogę jedynie uwierzyć w to, że świat jest mały. Ta zasada nie jest banałem. Problem polega tylko na tym, że mężczyzna leczy rany po rozwodzie i opiekuje się nastoletnią córką, zaś ona przyjmuje oświadczyny od Wojtka, chodzącego dobra. Co z tego wyniknie? Jeśli chcecie się dowiedzieć- nic nie stoi na przeszkodzie, by przeczytać książkę. Dla mnie lektura była nieco straconym czasem, choć znajduję w niej kilka plusów.
Pierwsza zaleta to przekonywanie odbiorców do nauki języka obcego. Tomasz, poprzez swą pracę, ma styczność z językiem angielskim, a dobrze wiemy, że bariera językowa potrafi przerazić niejednego odbiorcę. Autor zadbał jednak o to, by wszystkie angielskie kwestie zostały przetłumaczone, dzięki czemu czytelnik nie zazna uczucia dyskomfortu.
Innym pozytywem jest szata graficzna, a konkretnie wygodna i duża czcionka, która nie męczy oczu. Odrzuciłabym jedynie dodane do powieści zdjęcia- są one niepotrzebne i mam wrażenie, że były sposobem na rozbudowanie liczby stron. Pamiętajmy jednak o tym, że to nie ilość, a jakość tekstu jest najważniejsza.
Cóż, momentami bardzo się nudziłam i niezbyt odpowiadały mi filozoficzne dialogi bohaterów, zwłaszcza te między Tomkiem a jego córką. Są one bardzo, ale to bardzo przerysowane, mdłe i nierealne w codziennym życiu.
Reasumując, „Przerwana lekcja angielskiego” to bardzo przewidywalna książka. Polecam ją szczególnie romantycznym duszom, które lubią wysublimowane opisy. Osoby realnie myślące o życiu mogą poczuć zobojętnienie.