Przysięgam Ci miłość

JESTEM TOBĄ, TY JESTEŚ MNĄ

Jedną z najnowszych propozycji Wydawnictwa Literackiego Białe Pióro jest powieść debiutującej autorki Karoliny Buczak „Przysięgam ci miłość”.

Klara jest młodą, ambitną kobietą. Poświęca swój czas na pracę w redakcji gazety i w fundacji pomagającej chorym na raka dzieciom. Wybrała studia w Krakowie chcąc oderwać się od rodziny i toksycznej matki. Pewnego dnia jej życie zmienia sę diametralnie w ułamku chwili. Przyjeżdża do rodzinnej wsi, aby wziąć udział w ślubie jednej ze swoich sióstr. To tam spadnie na nią niczym grom z nieba uczucie jakiego nigdy jeszcze nie doświadzyła. Miłość od pierwszego wejrzenia. Ten magiczny moment, gdy dwoje przeznaczonych sobie ludzi spotyka się wzrokiem po raz pierwszy. Mógłby to być początek pięknej miłosnej historii, gdyby nie to, że wybranek jej serca, Adam, jest... księdzem. Czy uczucie, które nie miało prawa się narodzić, rozkwitnie? Czy miłość rzeczywiście połączyć może dwa, skrajnie różne, światy?

Ona i on tak różni, wychowani w odmiennych środowiskach, wiodący zupełnie odmienne życie, w jednym miejscu i w jednej chwili, podswiadomie poczują, że oto ich bezpieczne światy właśnie się rozpadły. To jest ten moment, gdy maleńki płomyk staje się ogniem. I bardzo podoba mi się to, jak Karolina Buczak tę właśnie chwilę opisała. Zrozumie to każdy, kto miał w życiu to szczęście, że spoglądając w oczy innego człowieka, wiedział,to się po prostu czuje, że oto właśnie dopadła nas strzała Amora. Moment zapalny, od którego rozpoczyna się zupełnie nowa historia. Niewiele jest powieści obyczajowych , które potrafią mnie od początku do końca porwać, a „Przysięgam ci miłość” stanowi taki właśnie chlubny wyjątek.

Wychowana w wiejskiej, pobożnej rodzinie Klara i dużo od niej starszy Adam, który wybrał służbę Bogu, trudno chyba o mniej dobraną parę. Miłość jednak ma to do siebie, że jest tworem wymykającym się wszelkim tabelkom i regułom. Temat tabu ubrany w poruszającą i ładnie skonstruowaną opowieść, którą czyta się naprawdę przyjemnie, Karolina Buczak wokół głownego tematu, czyli historii zakazanego uczucia Klary i Adama, umiejętnie wplata szereg interesujących wątków, które dodają jej książce barw. Bardzo udany rys środowiska wiejskiego, zakłamania i hipokryzji ukytych pod najnowszym płaszczem ubieranym na niedzielną mszę. Rodzina, która zamiast być opoką, bardzo często jest mydlaną bańką gotowa pęknąć w każdej chwili. Urazy i krzywdy, które pamięć wciąż podsyca nie dając im umrzeć. Niezwykle interesujący obraz, dopracowany i świadczący o dużej analizie psychologicznej. To jeden z najmocniejszych punktów tej książki.

Wydawać by się mogło, że powieść, która traktuje o tak kontrowersyjnym zagadnieniu, może być ciężka i przytłaczająca. Nic bardziej mylnego. Autorka bardzo sprawnie opowiada perypetie swoich bohaterów nadając tej historii ton lekkości. „Przysięgam ci miłość” czyta się rewelacyjnie, mimo tego, że tak wiele trudnych i bolesnych tematów jest tam poruszonych. Chwile radości i smutku wydają mi się tu idealnie wprost wyważone. Nie jest ani zbyt ponuro, ani komediowo. Ta historia opowiedziana jest dokładnie tak jak życzyłabym sobie, by nakreślona była powieśc obyczajowa. Nie męczy, nie ma tu infantylnych i durnych postaci, a to, co spotyka bohaterów wydaje mi się niewymuszone i naturalne.Bardzo ciekawą postacią jest Klara. To z jednej strony zaradna dziewczyna z ambicjami, taka, która twardo stąpa po ziemi, a z drugiej wciąż nieco zwariowana, młoda kobieta, która chce się śmiać, chce marzyć, chce kochać. Jest wyśmienice wykreowana, naturalna, to dziewczyna, którą możesz znać. W tym miejscu warto zaznaczyć, że właściwie wszystkie osoby, które pojawiają się na kartach tej powieści są niezywkle udane i żadna z nich nie razi sztucznością.

Jest właściwie jedna rzecz, która może nie tyle, że mi przeszkadała, ale jest, moim zdaniem, elementem, który może sprawić, że niektórzy czytelnicy postrzegać będą to jako wadę książki. Pewne wydarzenia dzieją się nieco za szybko, trochę brakuje przedłużeń czasowych, zastosowania „wydłużaczy” typu „miesiąc później, tydzień później”. To jednak jest drobnostka, która mnie przyjemności lektury nie odebrała. Pamiętać należy również o tym, że to debiut literacki, a więc kolejne książki autorki będą na pewno coraz lepsze. Najważniejsze jest to, że w mojej ocenie, Karolina Buczak ma przed soba dobrą literacką przyszłość.

Rzadko czytam książki obyczajowe, ale jestem przekonana, że gdybym trafiała na tak udane jak ta, to na pewno mój stosunek do tego gatunku byłby dużo lepszy. Dobra historia, solidnie napisana i dopracowana, która może wzruszyć i wywołać wiele emocji u czytelnika. Zawiera wszystkie elementy, które składają się na świetną opowieść. Umili czas, ale i zapadnie w pamięć. Bardzo mocnym punktem jest poruszające i zaskakujące zakończenie, które zrobiło na mnie duże wrażenie. Sięgnijcie po tę ksiązkę jeśli lubicie powieści, które poruszają w czytelniku różne emocjonalne struny. Bardzo dobra książka, a pamięć o niej nie przemija w kilka godzin po skończonej lekturze. Diabelska ocena to 5. Diabeł poleca