Rozmowy o muzyce

Bardzo lubię czytać Harukiego Murakamiego, nawet gdy w grę wchodzi coś innego niż opowiadanie czy powieść. Podoba mi się jego styl, jest w nim coś hipnotyzującego. Sam w tej książce przyznał, że zawsze stara się utrzymywać rytm, niejako połączyć literaturę i muzykę, dwie dziedziny, które tak uwielbia. Kto kiedyś czytał chociaż jedną pozycję tego autora, ten wie, że Murakamiego bez muzyki poważnej i jazzu po prostu by nie było.

"Rozmowy o muzyce" są, najprościej rzecz ujmując, po prostu rozmowami o muzyce. Uznany pisarz i doświadczony dyrygent siadają razem, puszczają różne utwory i rozmawiają na ich temat. Dlatego czytanie tej książce i nie słuchanie razem z rozmówcami jest zwyczajnie niekompletne. Warto przygotować sobie płyty albo uruchomić odpowiedni program, aby usłyszeć te same dźwięki.

Książka spodoba się szczególnie miłośnikom muzyki klasycznej. Myślę, że osoby, którym bliższy jest ten świat, odnajdą w treści wiele ciekawych informacji.

Sześć rozmów między pisarzem Harukim Murakamim i dyrygentem Seiji Ozawą. Rozmowy o muzyce poważnej, która wypełnia życie obu panów. Można czerpać z tej książki przyjemność, gdy zna się ten świat, ale i też wtedy, gdy z ciekawością ma się ochotę go poznać. 🎶

Muszę przyznać, że pierwsza rozmowa, a nawet dwie kolejne mogą was zniechęcić swoim technicznym podejściem szczególnie ze strony pana Ozawy. Czuć, że rozmówcy nie znają się jeszcze za dobrze i te początkowe rozmowy są dość zachowawcze. Z resztą przypuszczam, że ich pochodzenie ma też na to wpływ. Nie ma tu uniesionych przemyśleń i lania wody na tematy około muzyczne. Rozmawiają o III koncercie Beethovena i tyle. Konkretne partie rozkładają na czynniki pierwsze.

Z początku nie mogłam się odnaleźć, aż do momentu założenia na uszy słuchawek i włączenia koncertu pod dyrygenturą pana Ozawy (jak to dobrze, że na YouTubie można znaleźć praktycznie wszystko🤩). W tym momencie ta rozmowa nabrała barw dźwięku i słowa stały się zrozumiałe. Z resztą sami panowie podczas rozmowy słuchali wykonań, by je sobie przypominać i porównywać na bieżąco. Wielką wiedzą w tym temacie wykazał się autor Haruki Murakami, który momentami wiedział więcej smaczków na temat wykonań od pana Ozawy. 🤭

Im dalej tym rozmowy nabierały bardziej prywatnego charakteru, a ostatnie dwie pozwoliły bliżej poznać drogę kariery sławnego dyrygenta i jego wielkie zamiłowanie do nauczania młodych ludzi i otwieraniu przed nimi drzwi największych sal operowych. Na mnie samej zrobiło wrażenie wysłuchanie utworu Gustawa Mahlera, które było dziwne i fascynujące jednocześnie. Muszę przyznać, że jak na moje podstawowe pojęcie na temat muzyki poważnej było to innowacyjne.

Nie wiem czy jak ktoś lubi książki Murakamiego to będzie zadowolony z tej pozycji. Przede wszystkim trzeba lubić muzykę poważną. Ja cieszę się, że poszerzyłam swoje literackie i muzyczne horyzonty.