Sekretny ogród

Kiedy trzy lata temu przez zupełny przypadek trafiła do mnie z wydawnictwa książka Anny Purowskiej „Szepty ze snów”, to chyba los zadecydował, że nie zakwalifikowała się gdzieś na półkę oczekujących…. Zaskoczyła mnie ta nieznana wcześniej autorka. Od tamtej pory wyczekuję z utęsknieniem kolejnych premier. Każda książka ma w sobie to coś, co zdecydowanie wyróżnia je na dzisiejszym rynku czytelniczym, czyniąc godnymi polecania. „Sekretny ogród” ukazała się nakładem wydawnictwa Vectra, mając swoją premierę 4 kwietnia. Jestem bardzo dumna, że zostałam zaproszona do grona patronek i moje logo możecie znaleźć z tyłu okładki. Jeśli już przy okładce jesteśmy to śmiało piszę, że to jedna z najpiękniej wydanych książek w mojej biblioteczce. Wierzcie mi, że żadne zdjęcie, czy film nie oddają jej rzeczywistego uroku. Twarda oprawa, piękne róże na okładce oraz cudownie zdobione brzegi. Ale zgodnie z tym, że nie ocenia się książki po okładce już spieszę o tym co w środku.Alicja i Gabriela. Dwie przyjaciółki, podobne, a jednak tak bardzo różne. Przed laty połączyła je szkoła baletowa. Kiedy poznajemy bohaterki mają po 35 lat. W życiu Alicji panuje chłód, jest singielką, nawet wnętrza, którymi się otacza nie mają nic wspólnego z ciepłem, czy przytulnością. Jest uznaną pracownicą korporacji, pnącą się po kolejny awans. Gabrysia, mieszka w Szwajcarii, gdzie przed laty wyjechała na ważne dla niej wykłady. Ruszyła do pięknego Rapperswil, mając nadzieję na spotkanie autorki tomiku poezji, który był zawsze przy niej. Iris Rose zaprzątała umysł młodej romantyczki i marzycielki. Została w Szwajcarii na dłużej, odnajdując tam swój świat.Czytając tę historię z jednej strony zazdrościłam dziewczyną tej niesamowitej więzi, tego że mimo, iż dzieli je odległość, to mogą do siebie dzwonić o każdej porze dnia i nocy, licząc na wzajemne wsparcie. Z drugiej strony obserwując tą relację mogę powiedzieć, że czegoś w którymś momencie zabrakło. Szczerość nie była między nimi stuprocentowa, czego po czasie obie żałowały. I tu nasuwa się pytanie? Czy nie wypowiedziane w odpowiedniej porze słowa zawsze można w życiu nadrobić? Czy warto pewne rzeczy wciąż odkładać na później? Łapę się na tym, że też tak robię, jednak od jakiegoś czasu pracuję nad zmianą, zaczynając od nie odkładania drobiazgów.Czytając „Sekretny ogród”, robiłam to niespiesznie, delektując się ulubionym stylem autorki. Jednak mnie więcej w połowie książki naprawdę trudno było mi ją odłożyć i czekać do kolejnego wieczoru, kiedy będę mogła zatopić się w lekturze. To książka przesiąknięta emocjami bohaterów. Niecodzienne uczucie, które przeżywa Gabi w Rapperswil to prawdziwa emocjonalna bomba. Autorka dzięki swojej ogromnej wrażliwości pisząc dla nas tą historię, tknęła w nią wielki ładunek emocji dla czytelnika. Czytając oczami wyobraźni widzimy bohaterów, czujemy ich radość, ale i ból, smutek. Ponieważ bardzo lubię, kiedy ciekawe historię toczą się w pięknych miejscach, cieszę się, że dzięki Annie Purowskiej mogłam dowiedzieć się o istnieniu miasteczka Reppersiwl, leżącego niedaleko Zurichu. Wraz z bohaterami zajrzycie do niezwykłej kawiarni Pani Cornelii, gdzie spotka Was niecodzienna uczta do podniebienia, ale może po rozmowie z właścicielką, zaczniecie nową życiową podróż.
Książki autorki oprócz tego, że opowiadają nam pewną historię, w której zawsze możemy liczyć na nieco magii i wzruszeń, to mają zawsze podszyte przesłanie. „Sekretny ogród” podobnie jak inne historie Anny Purowskiej, to nie jest książka, którą się przeczyta i zapomni. Ta historia ma dla mnie niesamowite przesłanie. Moim celem jest więc by trafia do dużego grona czytelniczek. Książka, w której, jakby się mogło niektórym wydawać, nie jest wcale słodką i przewidywalną historią. Wraz z bohaterkami przetrwamy sytuacje pełne bólu i cierpienia. Jednak „Sekretny ogród” daje nadzieje na odnalezienie siebie i swojej własnej drogi. Otwiera oczy na to co istotne. Już dziś wiem, że będzie to jedna z nielicznych lektur, którą przeczytam za jakiś czas kolejny raz, żeby wyłapać, wszystko to co mogło mi umknąć, by nie stracić z niej nic i jeszcze lepiej zrozumieć. Zdecydowanie polecam Wam tą książkę na czytanie w wiosennych plenerach. Nie zapomnijcie również kupić egzemplarza dla przyjaciółki.