Seks w wielkim mieście

och, muszę się do czegoś przyznać... uwielbiam serial i trzy filmy o Carrie Bradshaw i jej trzech przyjaciółkach. Ich zmagania z męskim światem, poszukiwania prawdziwego uczucia, marzenia dziewczynek i świecie dorosłych kobiet, wszystko w Nowym Yorku i do tego jeszcze podszyte pięknymi strojami od światowych projektantów. To taki świat marzeń. Ale czy wiecie, że zanim powstał serial była książka, a właściwie felietony? Jeśli wiecie, to znaczy, że jesteście takimi fanami jak ja, a jeśli jeszcze nie wiecie, to się zaraz dowiecie.



Jesień 1994 roku. Młoda dziennikarka " The New York Observer" otrzymuje zadanie pisania felietonów. Pomyślała, że będzie opisywała życie swoje i trzech przyjaciółek, które spotykały się regularnie na plotki o mężczyznach. i tak powstała seria tekstów, które podbiły serca Nowojorczyków. Szybko wykupiono prawa do serialu, który nazwano "Jak upolować faceta, czyli seks w wielkim mieście", a zaraz po sukcesie serii stworzono wersję kinowe. Dom Wydawniczy REBIS wydał wznowienie książki, czyli zbioru felietonów, które stały się przyczyną całego zamieszania.
I tak cztery przyjaciółki z Manhattanu stały się ulubienicami wszystkich kobiet na całym świecie. Teraz, 20 lat od premiery serialu
- Związki w Nowym Yorku polegają na braku przywiązania - powiedziała. Tylko jak się przywiązać, kiedy się w końcu tego chce?
Kochana, wtedy wyjeżdżasz z miasta. s. 11

Tak wygląda geneza. A o co cały ten szum? Mamy cztery przyjaciółki. Każdą na innym etapie poszukiwań mężczyzny, związku. Każda stawia też na coś innego w poszukiwaniach. Pikantne opowieści podszyte są wydarzeniami, które rozgrywają się w Nowym Yorku.
A jednak cztery kobiety zgodziły się pojechać: Miranda - szefowa kablówki, lat trzydzieści dwa; Sarah - właścicielka agencji PR, lat trzydzieści osiem; Carrie - w pewnym sensie dziennikarka, lat trzydzieści cztery; Belle - bankowiec i jedyna wśród nas mężatka, lat trzydzieści cztery. s. 102

Muszę przyznać, że choć wiedziałam, że zanim był serial były felietony, to jednak pierwsze zobaczyłam serial, filmy a na końcu przeczytałam książkę. I szczerze, to cieszę się z tej kolejności. Dlaczego? Już tłumaczę. Po pierwsze serial skupiał się na Carrie. Ona była narratorką i od niej wszystko się zaczynało i na niej kończyło. Filmy skupiały się na czwórce przyjaciółek, które mają potrzebę spędzenia czasu razem, pomimo zobowiązań, związków i relacji jakie wiążą je z mężczyznami. Tutaj widać kolorowe ubrania, przepych i skupienie się na przyjaźni. Natomiast w felietonach mamy punkt ciężkości zwrócony na mężczyzn. Wszystko obraca się wokoło tego, jakie typy znajdziemy w Nowym Yorku, czego się można spodziewać, gdzie szukać, a gdzie lepiej nie. I szczerze powiem, gdybym przeczytała najpierw książkę, to pewnie serialu bym nie oglądała. Bo to mi jakoś nie bardzo odpowiadało. Taki szowinizm, sprowadzanie wszystkiego do seksu, bez nawiązywania relacji, tylko zagrywki mające na celu doprowadzenie do konsumpcji. Cieszę się, że najpierw widziałam serial, bo doszukałam się w tych tekstach tego, czego nie doczytamy bezpośrednio. Ogromną frajdę sprawiało mi odnajdywanie w tekstach poszczególnych odcinków serialu, lub scen. Wam też polecam taką kolejność. A jeżeli jest tutaj ktoś, kto najpierw czytał, a później oglądał, to dajcie znać, jak wasze spostrzeżenia.
- No dobra zadzwonił pod koniec lata i znowu zaczęliśmy się spotykać. Najważniejsze, to musisz być gotowa, żeby w każdej chwili odejść. Musisz być krok do przodu. Faceci nie mogą myśleć, że jesteś biedną, cierpiącą kobietką, która nie potrafi bez nich żyć. bo to przecież nieprawda. potrafisz. s.182

Niemniej, moim zdaniem warto zapoznać się z pierwowzorem, bo to jednak kultowa produkcja, w dodatku z taką historią powstania, że sama geneza nadawałaby się na opisanie i sfilmowanie. Tak właśnie powstają ikony popkultury, popularne skojarzenia, stereotypy, czy wzorce.